Vandaag varen we over de randmeren van Elburg naar Huizen. Tot aan de Nijkerkersluis is het gewoon een kwestie van gestaag door varen. Als we bij de Nijkerkersluis aankomen horen we een mevrouw door een speaker schreeuwen. Omdat we een tijd moeten wachten wordt ons de werkwijze duidelijk: ze (de sluiswachter) roept door de speaker instructies tegen de schepen die invaren om aan te geven waar ze moeten gaan liggen.
Voor het wachten maak ik even vast aan een steiger die eigenlijk alleen voor beroepsvaart is bedoeld. Een schip met naam 'Mister π' komt bij ons langszij liggen. Het zijn Duitsers en zijn gelijk met ons uit dezelfde haven in Elburg vertrokken. De man bekijkt onze boot en vraagt aan Sue-Ann 'selbst?' 'Ja zeldzaam' antwoordt Sue-Ann. De man laat verdere communicatie met ons maar achterwege.
De 'Mister π' vaart daarna als eerste de sluis in. 'Mister: stuurboordzijde!' blaft de mevrouw door de speaker. Ik vraag me af of de Duitse schipper dat verstaat maar hij gaat wel aan de stuurboordkant liggen. Wij varen er achteraan en wachten vol verwachting af hoe ze onze boot zal noemen maar het blijft stil. Uiteraard gaan wij aan de bakboordkant liggen naast de 'Mister π'. De schepen achter ons worden wel weer toegeschreeuwd:
Ik heb de marifoon op het betreffende kanaal van de sluis afgestemd en hoor hoe en vrachtschip contact legt met de sluiswachter. Net als wij even daarvoor heeft ook nu weer een jacht vastgemaakt aan het steigertje voor beroepsvaart. We horen hoe de sluiswachter aan de schipper uitlegt dat het uitzonderlijk druk is en dat hij een poosje moet wachten. Vervolgens vraagt ze of ze het jacht bij de steiger weg moet sturen maar de schipper geeft aan dat hij wel blijft dobberen want de wind staat gunstig voor hem. Meteen daarna horen we kennelijk de schipper van het jacht aan de betreffende steiger vragen of hij weg moet. Hij krijgt netjes als antwoord van de sluiswachter dat hij mag blijven liggen.
Na het passeren van de sluis moeten we weer een stuk over de randmeren totdat we bakboord uit gaan de haven van Huizen in. Het is nog een verrassend stukje varen voordat je bij de gemeentehaven aan komt. Daar maken we vast aan de meldsteiger en bellen de havenmeester. De blijkt zo ongeveer voor ons te liggen met een havenbootje en wijst ons een mooie plek langs de kade tussen twee andere veel grotere jachten in.
Eenmaal aangemeerd en aangesloten op de walstroom wandelen we naar een supermarkt voor proviand. Na het eten brengen we een kort bezoekje aan iemand die ik heb leren kennen via de Schottel club en die op zijn Schottel woont in de haven van Huizen. Terug wandelend naar onze boot raken we in gesprek met een man die vertelt dat hij op een 15 meter lang jacht woont in de haven en dat dat een veel goedkopere manier van wonen is dan in een huis aan de wal zonder aan comfort te moeten inleveren.
We willen eigenlijk morgen in Huizen blijven liggen en overmorgen naar Weesp varen. Daarvoor moeten we over het Gooimeer en het Markermeer naar Muiden. De weersverwachting voor maandag is echter bijzonder slecht en ik heb geen zin om in die omstandigheden over dat grote water te varen. Daarom besluiten we toch om zondag te varen en maandag te blijven waar we dan zijn.
Vertrekken met de boot op vrijdag de 13e: dat moet wel mis gaan.
We vertrekken om negen uur. Het is in tegenstelling tot gistermiddag ontzettend rustig op het water: we zijn alleen. Het water is zo glad als een spiegel. Heerlijk!
De fietsen die we gisteren in de kuip hadden gezet om zonder opening door de brug te kunnen hebben we later weer teruggelegd op het voordek dus vandaag moet de brug wel voor ons open. Dat kan ook gewoon want hij wordt gewoon bediend. We moeten wel een poosje wachten maar als je te lui bent om de fietsen opnieuw in de kuip te zetten moet je dat er maar voor over hebben.
Wanneer we aanleggen bij de wachtsteiger voor de Spooldersluis hebben we nog steeds niemand op het water gezien. Echter tegen de tijd dat we in de sluis liggen komt er in de verte nog een jacht aan. De sluismeester wacht met schutten tot ook die binnen is.
Dan varen we iets later de IJssel op. We hebben stroom mee en daarmee varen we zo'n 3 a 4 kilometer per uur sneller dan op stilstaand water. Het is rustig maar toch komen we wel wat andere pleziervaart tegen. Pas wanneer we de afslag naar het Reevediep maken zien we achter ons het eerste vrachtschip opdoemen.
Na het schutten in de Scheeresluis varen we het Reevediep af. Daarna komen we op het Drontermeer waar we een tijdje moeten wachten voor de Reevesluis. Daarna varen we door tot Elburg. We hebben bij Jachtcenter Elburg een plekje gereserveerd en dat blijkt een mooi plekje waar we heel gemakkelijk op- en af kunnen stappen. De havenmeester staat ons al op te wachten en helpt bij het achteruit invaren van de box.
Na het aanleggen wandelen we naar het centrum waar het erg druk is. Sue-Ann doet wat boodschappen en de rest van de dag blijven we op de boot.
Ergens in Elburg lees ik op een bordje dat toen de zuiderzee er nog was de ingang van de haven veel verder weg lag dan nu. Die ingang wordt 'kop van 't ende' genoemd en ligt nu in Flevoland en is recentelijk opgeknapt. Kennelijk heeft men destijds dwars door de dijk heen gebaggerd.
Het is een beetje een rare vakantie dit jaar. Vanwege slecht weer en andere bezigheden vertrekken we pas vandaag. De afgelopen dagen heb ik de boot in gereedheid gebracht. Dit jaar zijn er geen wijzigingen, alleen is alles schoongemaakt en opgeruimd.
Natuurlijk moet er nog van alles naar de boot gebracht worden voordat we kunnen vertrekken en daarom sta ik voor vakantiebegrippen vroeg op. We hebben 3 opstappers die vandaag mee gaan: een jongen van 11, een meisje van 7 en nog een jongetje van 4. Het zijn neefjes en nichtje van Sue-Ann en wonen in Zwolle. Omdat we vandaag Zwolle als bestemming kiezen kunnen zij meevaren.
Iets voor half negen maken we de touwen los en varen een klein stukje naar van Wijk Jachthaven om diesel te tanken. Terwijl ik nog bezig ben om de boot achteruit richting de helling te manoeuvreren komt er al iemand zeggen dat Bouwe niet aanwezig is en hij de sleutels van de pomp bij zich heeft. Of we een half uurtje willen wachten. Welnu, de tank is erg leeg dus we hebben niet veel keus.
Slechts enkele minuten later komt Bouwe aanlopen. "Liggen jullie hier al lang te wachten?" vraagt hij. "Ja, al 3 uur" antwoordt ik. Tijdens het tanken maken we een praatje: hij heeft net als ik een boot erbij gekocht: hij een 15 meter lang houten jacht en ik een 12 meter lange Schottel. Al kletsend lopen we even later naar het kantoortje om af te rekenen en hij zegt: "ik durf het bijna niet hardop te zeggen." Ik blijk in totaal 315 liter diesel getankt te hebben ter waarde van ruim 500 euro.
Dan kan nu de echte reis beginnen. Doel is een haven in Werkendam, welke weet ik nog niet precies. Maar voor vandaag proberen we tot Zwolle te komen.
Het eerste stukje over de Linde tot aan de driewegsluis komen we geen andere varende schepen tegen. Ook bij de driewegsluis is het helemaal leeg dus we leggen aan aan de wachtsteiger helemaal vooraan. Al snel volgen er een verzameling andere boten die kennelijk met elkaar samen de bruggen zijn gepasseerd.
Terwijl we wachten bel ik oom Ab even. Hij is vandaag de boot van mevrouw Rook van Giethoorn naar Oldemarkt aan het varen. Ze heeft onlangs pech onderweg gekregen doordat de brandstoftank verstopt is geraakt met vervuiling als gevolg van bacteriegroei. Door middel van een noodoplossing met een jerrycan varen ze nu naar Oldemarkt om daar de dieseltank leeg te pompen en schoon te maken. Ik krijg als antwoord dat ze net op de hoek van de sloot naar Ossenzijl en de Linde zijn. We gaan ze dus zo tegenkomen.
Het schutten duurt hier altijd maar een ogenblik. Rond half elf varen we verder op de Linde. Al snel daarna komen we zoals verwacht de Sterna tegen.
Even later komen we nog een bekend schip tegen, maar nu wel van iemand die ons niet kent: de VB002 van de "vloggende bestemming". Ook hen groeten we uitgebreid en Sue roept nog even "WE VOLGEN DE VLOG!" waarop Kees zijn hand in de lucht steekt als antwoord.
Daarna passeren we brug Ossenzijl en vrijwel meteen daarna de Hogewegsbrug. Ik heb ervoor gekozen om de snelste route naar Zwolle te nemen omdat dat alleen al 7 uur varen is. Voor ons is dat lang en voor de meevarende kinderen is dat nog erger. Daarom dus gekozen voor het relatief saaie kanaal Steenwijk-Ossenzijl in plaats van de veel boeiendere Kalenbergergracht.
Kwart over twaalf varen we het kanaal Beukers-Steenwijk op. Eenmaal voorbij Steenwijk vind ik dit kanaal nog veel saaier dan het vorige. Het is wel erg druk op het kanaal, vooral met kleine bootjes zoals sloepen.
Rond 10 voor 1 naderen we de brug Giethoorn-Noord. Deze is gesloten vanwege de middagpauze. Het schip waar wij al sinds Ossenzijl achteraan varen vaart heel langzaam af op de wachtsteiger waar al een ander bootje ligt te wachten. Dat bootje is niet netjes tot vooraan doorgevaren maar ligt zo'n beetje halverwege. Ik veronderstel dat het schip voor ons achter dat bootje wil gaan aanleggen omdat ze extreem stuurboord wal houden. Daarom besluit ik hen in te halen en zover mogelijk vooraan aan de wachtsteiger vast te maken. Kennelijk was de ruimte achter het reeds wachtende bootje te kort voor het andere schip want dat probeert even later tussen ons en dat andere bootje aan te leggen. Om een of andere reden lukt dat niet maar dan springt het licht op rood/groen en kunnen we iets later door de brug.
Zo tuffen we vrolijk verder tot aan de sluis Beukers. Daar aangekomen is net een aantal boten bezig de sluis in te varen, maar het zijn er zoveel dat er nog een heleboel niet mee kunnen en dus moeten we wachten. Een uur later (!) kunnen we aansluiten bij de rij voor ons maar net voor ons is er geen plaats meer. We moeten dus nog een keer wachten. In ieder geval weten we nu wel zeker dat we met de volgende schutting mee kunnen. Rond half vier kunnen we onze reis vervolgen in de richting van Zwartsluis. Daarna volgt het Zwarte Water totdat we rond kwart over vijf aankomen bij de Holtenbroekerbrug. Dit is een lage brug en wordt tot zes uur niet bediend, waarschijnlijk vanwege spitsuur op de weg. Er ligt een ander jacht voor de brug te wachten aan het remmingwerk en van hen hoor ik dat de doorvaarthoogte van deze brug 2 meter en 10 centimeter is. In principe moeten wij daar wel onderdoor kunnen maar de fietsen op het voordek en de parasolvoet op het dak van de kajuit maken de boot hoger dan dat. Om niet drie kwartier te moeten wachten kies ik ervoor om de fietsen naar de kuip te verplaatsen en de parasolvoet op het voordek te zetten. Net wanneer ik voor de derde keer door het gangboord naar voren loop stap ik verkeerd en kom ten val. Gelukkig heb ik met 1 hand de reling beet en kan daarmee een nat pak voorkomen. Daarna doe ik natuurlijk of er niets gebeurt is maar zie vanuit mijn ooghoek de mensen in het wachtende jacht lachen.
Net als we de brug willen passseren komt een veel te snel varend bootje onder de brug vandaan met bijpassende hekgolf. Daardoor is het even spannend of het goed gaat maar uiteindelijk lukt het zonder echte kleerscheuren de brug te passeren.
We willen overnachten bij het maagjesbolwerk. Het blijk daar echter druk bezet te zijn maar we vinden uiteindelijk toch een plekje. Via aanuit.net betalen we het liggeld en de elektra. Daarna is het wachten tot de moeder van onze drie passagiers haar kroost komt ophalen. Na wat boodschappen, eten en het kijken van een serie op Netflix kruipt Sue-Ann vroeg in bed. Ik blijf nog een poosje in de kuip lezen totdat er druppels uit de lucht vallen. Ik verbaas mij erover dat nog tot zeker tien uur er druk gevaren wordt op de gracht. Een SUPper valt naast ons van zijn board tot groot vermaak van de omstanders.
