16 augustus: Hoogeveen - Meppel

Onze vakantie loopt ten einde en naar Meppel varen is maar een klein stukje dus slapen we eerst uit. Daarna douchen we en vertrekken we in westelijke richting. Bij de eerste brug die voor ons open moet komen we aanvoeren en het licht staat al op rood-groen. Hoe ze dat zo snel hebben kunnen zien is mij een raadsel, maar het is wel erg comfortabel. En als je dan eenmaal "bekend" bent gaan alle volgende bruggen ook vanzelf open.

Dan komen we bij de eerste sluis voor vandaag. Er ligt al een boot in van hetzelfde caliber als het onze, afkomstig uit Steenwijk. Het licht staat echter op rood. Ik ben toch maar zo brutaal om erin te varen. We moeten even wachten op een schip dat achter ons aan komt en zakken dan vervolgens een heel eind naar beneden.

De volgende sluis is de Ossesluis, maar als we daar aankomen staat het licht op dubbel rood. Het is twaalf uur geweest.

Als om een uur het licht op groen staat gaan er eerst twee jachten naar binnen die er al waren voordat wij er waren. Daarna varen wij erin gevolgd door de jachten die achter ons aan kwamen. Uit de luidspreker klinkt een barse stem: "boot nr 1 nog 4 meter naar voren. boot nr 2 kan makkelijk naast boot nr 1 liggen." Dus "boot nr 2", een Rijnland Vlet, gaat inderdaad naast boot nr 1 liggen en boot nr 1 gaat een stukje vooruit. Dan klinkt weer de barse stem: "boot nr 1 kan zeker nog een meter naar voren." Het is maar een klein bootje met zo te zien een jong gezin. Het komt ze niet echt uit om verder naar voren te moeten in verband met de plekken van de bolders.

Wij sluiten aan achter boot nr 2. Achter ons komen nog twee grote andere jachten. Beide zijn te breed om naast ons te liggen, met als gevolg dat er een zee van ruimte is achter boot nr 1. Waar was dat gezeur nou goed voor?

Kleine bootjes gaan langzamer dan grote. We halen allemaal het kleine bootje in op weg naar de volgende sluis. In de sluis gaan wij naast de Rijnland Vlet liggen, dat past gewoon. De rest komt achter ons te liggen. Direct na deze sluis is een brug. De Rijnland vlet en wij kunnen er gewoon onderdoor maar voor de andere schepen moet de brug eerst open. Daardoor lopen we al een stukje op hen vooruit, maar de grootste van het stel, een Super Lauwersmeer Discovery, haalt ons in. Bij de eerstvolgende brug moet hij echter weer wachten en varen wij vrolijk verder. Heel veel zin had dat dus niet denk ik.

Het is dan nog maar een klein eindje tot het "begin" van de Hoogeveense vaart, waar wij rechtsaf gaan richting Meppel. Op het Meppelerdiep is het behoorlijk druk: veel pleziervaart maar er vaart ook een binnenvaartschip; achteruit welteverstaan.

Eenmaal in de jachthaven in Meppel zoeken we een vrije box. Iemand op een steiger gebaart ons naar een box, maar die box is eigenlijk voor schepen tot 12 meter terwijl wij amper tien meter zijn. Ik ga er toch maar naartoe en de betreffende man helpt ons met aanleggen.

Het is een soort feestdag in Meppel en het is ontzettend druk in het centrum. We maken een rondje en doen dan boodschappen. 's Avonds eten we erg lekker op de pannenkoekenboot.

15 augustus: Coevorden - Hoogeveen

Volgens WinGPS kan het problematisch worden om op de gewenste plek uit te komen vandaag in verband met bedieningstijden van bruggen en sluizen. Daarom lijkt het mij verstandig maar op tijd weg te gaan. Het is de bedoeling dat je 10 minuten voordat je vertrekt de brugwachter belt in verband met het openen van de brug. Als ik bel zegt de man: "Vaar er maar vast heen, ik kom er aan. Er ligt al een Duitser die ook mee wil."

Dus keren we de boot en varen naar de brug. Al heel snel komt de brugwachter de brug voor ons open maken, evenals de brug die erna komt en ietsje verderop ligt.

We varen via het Stieltjeskanaal naar de Verlengde Hoogeveense vaart. Daar gaan we linksaf in de richting van Hoogeveen. We zijn nu in Nieuw Amsterdam en daar zijn vier bruggen vlak na elkaar. Ze worden allemaal door dezelfde persoon bediend dus we moeten we steeds even wachten. Desalniettemin gaat het best snel.

De brugwachter bij de haarbrug roept als we voorbij varen: "De volgende brug gaat om 1 uur open". Als we daar aankomen is het pas tien over twaalf dus moeten we een tijdje wachten. Ik bel even met oom Ab om de laatste informatie te delen. Hij vraagt of ik de post uit zijn brievenbus wil halen zodat deze niet overbeladen raakt. Natuurlijk wil ik dat, maar ik realiseer me later: als wij stoppen bij het huis van oom Ab vaart de rest door en raken wij de aansluiting kwijt. Ik denk een oplossing te weten: als Sue nu alleen doorvaart ga ik even op de kant met de fiets de post halen en spring daarna snel weer aan boord. Maar dan moet Sue wel in haar eentje durven varen. Maar dat durft ze wel zegt ze.

Direct na de Oosterhesselerbrug stuurt Sue de boot even naar de kant en spring ik eraf met een fiets. Ik maak nog snel even een filmpje van Sue-Ann in haar eentje op de boot en fiets dan naar het huis van oom Ab. Daar haal ik snel de post uit de brievenbus en fiets terug. Inmiddels is het hele groepje al door de Dalerbrug en de brugwachter staat al klaar bij de Driftbrug die een klein stukje verderop ligt. Sue stuurt de boot weer even naar de kant. Omdat de voorste boot van het groepje al bij de brug is wil ik geen tijd verliezen en zet daarom snel de fiets aan boord en spring er daarna zelf op. Er is wel een "gat" ontstaan, maar de brugwachter wacht toch tot wij ook door de brug zijn.

Even later komen we een binnenvaartschip tegen. Het is een spits met de naam deo iuvante ('met gods hulp') van 37 meter lang en ruim 5 meter breed. De verlengde hoogeveense vaart is in feite niet veel groter dan een flinke sloot dus best bijzonder om op dit water zo'n groot schip tegen te komen.

Even na drieën komen we aan bij de sluis in Noordscheschut. Door de actie met de fiets zijn wij nu de laatste van het groepje. Dat betekent dat wij niet meer in de sluis passen en dus een tijdje moeten wachten. Maar een half uur later zijn wij ook beneden en kunnen we weer verder.

Er is sinds 2016 ofzo een nieuwe passantenhaven in Hoogeveen. Daar willen we overnachten, als er plaats is. Daarvoor moeten we eerst nog een stukje om Hoogeveen varen. Rond vier uur komen we aan op de plaats waar de haven zou moeten wezen. Er liggen inderdaad wat jachten aan een steiger. In eerste instantie lijkt het vol, maar er is een opening tussen twee schepen. Ik weet alleen niet of wij daarin passen. Dus vaar ik er eerst naast en probeer in te schatten of het gaat. Sue-Ann weet het zeker:  het moet passen. Fileparkeren met een boot is best lastig. Gelukkig komen onze nieuwe buren ons te hulp en nemen wat lijnen aan zodat ik nauwelijks hoef te manoeuvreren.

Er is stroom op de steiger maar wel voor een euro per paar uur dus we zijn nogal een paar euro's kwijt. Er is ook een toiletgebouwtje met aparte douche. Alles ziet er keurig uit. Het gebouwtje is echter alleen geopend tussen zes uur 's morgens en negen uur 's avonds.

Er is een tijd geweest dat Hoogeveen de belangrijkste plaats voor de binnenvaart was. Er waren ooit veel meer vaarwegen maar die zijn na de tweede wereldoorlog gedempt. In het landschap is vaak nog wel te zien waar ze hebben gelegen. Sommige stukjes zijn er nog, waaronder een oude sluis. Ik fiets er even naartoe om die te bezichtigen. Tot mijn verassing is er iets verderop ook nog een oude ophaalbrug.

14 augustus: Almelo - Coevorden

We kunnen pas vanaf half tien door de brug, dus heel vroeg opstaan heeft geen zin. Sue wil eigenlijk nog douchen maar ziet daar vanaf...tot ze om kwart over negen ineens besluit dat ze tóch wil gaan douchen. Okee, dan wacht ik wel even.

Maar even later komt ze weer terug: we moeten óf nu door de brug, óf tot half elf wachten. Dan gaan we nu! Dus snel alles klaar maken voor vertrek en even later liggen we met drie andere schepen voor de brug te wachten. Als we even later onder de brug doorvaren vraagt de brugwachter of we door de sluis willen. Dat willen we. "Dan geef ik dat even door" zegt hij. We moeten eerst nog door de tweede brug waarna alvast twee schepen het kanaal in de richting van Hengelo/Enschede op gaan. Samen met een schip voor ons varen wij naar de sluis bij Aadorp. Die staat inderdaad op rood-groen als we daar aankomen, maar we moeten nog wel even wachten voordat we erin kunnen.

Eenmaal in de sluis krijgen we een pakketje van de sluiswachter met onder andere een kaart van het traject naar Coevorden en een geusje van de provincie Overijssel. Dat kregen we jaren terug op dezelfde plaats ook al eens.

Een paar bruggen verder komen we achter een binnenvaartschip te liggen. Tot aan Hardenberg blijven we er achteraan varen, wij als laatste van 3 motorjachten. In Hardenberg steekt het binnenvaartschip een haven in. We wachten even geduldig tot hij zijn manoeuvre heeft afgemaakt. Wellicht als dank worden we gegroet vanuit de stuurhut.

Bij Gramsbergen stopt het laatste jacht waarmee we samen voeren dus varen we nu alleen verder in de richting van Coevorden.

Eenmaal in Coevorden aangekomen varen we door tot helemaal in het centrum van de stad. Na het afmeren meldt Sue ons aan bij het havenkantoor, maar de havenmeester "komt vanzelf wel langs". Daar gaan we niet op wachten, dus wandelen we het centrum in, door een winkelstraat, doen wat inkopen en wandelen dan weer terug. Als we bij de boot in de buurt zijn zie ik een man haastig over de steiger lopen. Ik vermoed dat het de havenmeester is, dus ik hou hem even in de gaten. Het loopt alle andere schepen voorbij en gaat recht op onze boot af. Daar aangekomen gaat hij aan boord en friemelt een papiertje tussen de deur. Tegen de tijd dat hij daarmee klaar is staan wij bij de boot. Volgens mij voelt hij zich wel een beetje betrapt. Evengoed maken we nog even een praatje en uiteraard rekenen we meteen af. We kunnen met pin betalen bij hem.

13 augustus: Almelo - Almelo

Vandaag doen we het rustig aan. We varen maar een klein stukje: van de watersportvereeniging naar de jachthaven in het centrum van Almelo.  Omdat we geen haast hebben slapen we eerst uit. Sue betaalt aan de havenmeester en die zegt dat we ons niet hoeven te haasten maar dat het schip in wiens box wij liggen onderweg is.

Voordat we weg kunnen moet ik eerst het toilet legen. Volgens het informatieblaadje dat we kregen kan dat  "achter de loods". Aan de ene kant van het terrein is de kantine en de sanitaire voorzieningen, aan de andere kant van het terrein staat een grote loods bij de travellift. Ik loop eerst zonder toilet die kant maar eens op maar een vriendelijke man legt me uit dat ik toch in de buurt van de sanitaire voorzieningen moet zijn. Het is een rotklusje maar ik ben er weer voor een tijdje vanaf.

Als we de box uitvaren moet ik een beetje manoeuvreren om het haventje uit te komen. Vanaf de "werf" -zo heet die werkplaats bij de travellift- staan een stuk of zes mannen ons gade te slaan. Als ik mijn hand opsteek steken ze gelijktijdig ook allemaal de hand op.

Het eerste stukje is nog gewoon het kanaal naar Almelo met hoge bruggen en wat industrie. Aan het eind kun je rechtsaf het kanaal naar het centrum in. In vroegere tijden lag er in Almelo een haven in de binnenstad. Die is dichtgemaakt, evenals het laatste stukje kanaal er naar toe. Het grootste deel van dat laatste stukje is intussen weer open gemaakt. Wat er vroeger op de plek was van de huidige jachthaven weet ik niet.

Om het kanaaltje naar het centrum in te kunnen moeten we door een brug. Deze wordt op verzoek door de havenmeester bedient. Er staat een bordje met een telefoonnummer langs de kant. Sue belt het nummer en krijgt te horen dat de havenmeester er zo aankomt. Dus wij blijven een beetje dobberen voor de brug, maar er staat een beetje wind en onze boot wordt langzaam maar zeker naar de kant geblazen. Ik laat het maar gebeuren, we zien wel hoe we weer weg komen.

Het duurt echter nogal een tijdje dus Sue belt nog een keer. Het blijkt dat hij er bijna is. Inderdaad, even later gaat de brug voor ons open en kunnen we verder varen. Een klein stukje maar, want dan is er meteen weer een brug. Uiteraard wordt die meteen ook opengemaakt door dezelfde man en dan kunnen we doorvaren naar de jachthaven. Dat blijkt een mooie ruime haven te zijn waar vreemd genoeg maar erg weinig boten liggen. Ik kies maar een box uit waar een bordje "vrij" bij staat. Maar als ik de walstroomkabel wil aansluiten blijkt het paaltje te ver weg voor de kabel dus we verhalen naar een andere box dichter bij het paaltje. Intussen komt de havenmeester ons helpen en welkom heten.

Het haventerrein is over land alleen toegankelijk via een mooi oud gebouwtje. Om daar toegang toe te krijgen moet je jezelf identificeren met een vingerafdruk. Die vingerafdruk moet eerst gescand worden op het kantoortje van de havenmeester. Dus tegen de gewoonte in gaan Sue en ik samen naar het kantoortje van de havenmeester om te betalen en de scan te maken. Het kantoortje zit overigens op de eerste verdieping van het mooie oude gebouwtje. Het gebouwtje blijkt vroeger een zagerij geweest te zijn en heeft oorspronkelijk ergens anders gestaan. Om het te behouden is het op de oude plaats afgebroken en opgebouwd op de huidige plaats. Het is een vakwerk constructie met invulling van baksteen. Hebben ze al die bakstenen op de oude plaats los gebikt en opnieuw gemetseld op de nieuwe plaats?

In de middag gaan we naar de "stadsboerderij". Dat is een stukje fietsen, maar net voordat we  er zijn begint het enorm hard te regenen. In enkele seconden zijn we beiden doorweekt. Dus in de stromende regen met natte kleding plakkend aan het lijf fietsen we het laatste stukje en zet ik de fietsen op slot.

De "stadsboerderij" is in feite een soort kinderboerderij maar vrijwel alle dieren zijn ontoegankelijk. Er zitten een paar kittens in een gazen kooi op een zoldertje van een stal. Alleen de geiten zijn echt toegankelijk dus probeer ik vriendschap te sluiten met een paar geiten maar ik geloof niet dat het helemaal wederzijds is.

We hebben al de hele vakantie problemen met TV ontvangst via digitenne. Daarom heb ik een abonnement afgesloten bij Ziggo voor TV via internet. Dat was al aan het begin van de vakantie, maar hier in Almelo krijgen we haast helemaal geen ontvangst meer dus ga ik eens uitzoeken of dat Ziggo spul al werkt. Dat lukt me niet in eerste instantie dus begin ik een chat via de website van Ziggo met een medewerker die "Hylkje" heet. Het wordt een vrolijke chat en resulteert in een werkende oplossing.

Info: Je chat nu met Hylkje.
Hylkje:

Hoi Bert, waarmee kan ik je helpen?

bert: WSL7032
bert: Ik heb een order geplaatst op 3 augustus. Zou 8 augustus operationeel moeten zijn dacht ik. Maar nog steeds geen mails ontvangen.
bert: Het nummer hierboven is het bestelnummer
Hylkje:

Oh dat is gek, gaat dit om een nieuw pakket?

bert: Ja
bert: Ik wil tv kijken
Hylkje:

Dat begrijp ik helemaal, ik zoek het allemaal voor je uit. Heb je voor mij nog je postcode en huisnummer?

bert: Ja, 2405VH 3
Hylkje:

Dankjewel!

Hylkje: Hoe heb je de televisie aangesloten?
bert: Ik heb nog helemaal niks aangesloten. Ik wil online TV kijken via Ziggo Go
Hylkje:

Oke, om Online TV te kunnen kijken moet je je wel eerst registreren. Als het goed is zou je TV kunnen kijken via de Kabel.

Hylkje:

Heb je je al geregistreerd in je Mijn Ziggo account?

bert: Ik dacht het wel. Ging dat niet meteen met de bestelling? Ik heb geprobeerd mijn wachtwoord te veranderen maar ik krijg geen mail met link. Dus misschien heb ik toch nog geen account?
Hylkje:

Je moet je wel eerst registreren met gebruikersnaam en wachtwoord. Dan zou het moeten werken.

Hylkje:

Er is wel een storing binnen Mijn Ziggo dus als het na registratie nog niet lukt dan zou het hier aan kunnen liggen.

Hylkje:

Maar je kunt wel TV kijken via de Kabel.

Hylkje:

;)

bert: Ik ben op vakantie dus vandaar via internet
Hylkje:

Ai, ja dan is het inderdaad lastig.

Hylkje:

Zou je eerst de registratie nog eens door willen lopen? En anders via een andere browser?

Hylkje:

Wil dit niet dan ligt het aan de storing, wij doen ons best om dit zo gauw mogelijk op te lossen.

bert: Ok, ga het meteen proberen.
Hylkje:

Top! Waar ben je op vakantie?

bert: Met de boot door Nederland aan het varen. We liggen nu in Almelo
bert: In de bevestigingsbrief staat geen klantnummer.
Hylkje:

Oh Almelooo, mijn geboorteplaats! :) Heerlijk joh!

Hylkje:

In de bevestigingsbrief van je abonnement niet? Deze zou er wel in moeten staan.

bert: Het enige dat ik heb is een email met "je bestelling bij ziggo". Daar zit een PDF bij met de gegevens van de bestelling maar veel meer staat er niet in.
bert: Bij ingangsdatum staat Zo snel mogelijk, rond 08-08-2018
bert: Vandaar dat ik dacht dat het onderhand zou moeten kunnen werken.
Hylkje:

Dat is gek, je hebt echt ergens een klantnummer ontvangen. Helaas kan ik je die niet geven.

bert: Maar kun je wel nagaan dat ik er inderdaad 1 heb?
Hylkje:

In de PDF ook niet?

Hylkje:

Jazeker heb je er 1, je abonnement staat ook actief dus zeker weten dat je een klantnummer hebt en dat je gebruik kunt maken van TV.

bert: Het enige dat in die pdf staat is dat bestelnummer dat ik hierboven gaf.
Hylkje:

Vreemd, je moet echt een klantnummer hebben ontvangen.

bert: Kun je niet een email triggeren? Bijvoorbeeld een factuur email of iets anders. Daar zou dan toch het klantnummer in moeten staan?
Hylkje:

Ik ga het even voor je nakijken. :)

bert: In Almeloo is het bar slecht weer hoor! ;-)
Hylkje:

Hahaha, hier in Leeuwarden ook hoor!

bert: Hmm, dat is dan weer een schrale troost. Hoef ik geen spijt te hebben dat ik niet in Leeuwarden was vandaag.
Hylkje:

Jawel, juist wel! Heel Leeuwarden staat op zijn kop om aankomend weekend. Dan lopen de Reuzen van Royal de Luxe door Leeuwarden. Ze zijn hier druk aan het oefenen bij kantoor.

Hylkje:

Zeker een leuke tip!

Hylkje:

Maar it's your lucky day! Er is namelijk al een factuur aangemaakt. Heb je deze ook al ontvangen per email? Zo niet, dan stuur ik je deze nog even toe.:)

bert: Ik kan hem niet vinden in mijn email dus als je nog een keer wilt sturen kan ik even goed opletten dat ik hem niet per ongeluk wis. Ik krijg zoveel onzin per mail...
Hylkje:

Haha, dat is goed hoor. Moment, dan ga ik het voor je regelen.

Hylkje:

Ik heb hem verzonden, zou je je email in de gaten willen houden?

Hylkje:

Ben je trouwens op de hoogte van de voordelen tussen Vodafone en Ziggo? Je kunt namelijk gebruik maken van een gratis zenderpakket (Movies and Series L, Ziggo Sport Totaal of een kidspakket), gratis internetbeveiliging, dubbele data en eventueel 5 euro korting op je mobiele abonnement.

bert: Ik heb jaren een vodafone abonnement gehad maar was er op het laatst helemaal klaar mee.
bert: Ik kan inloggen in mijn ziggo. Hoe kan ik via internet tv kijken?
Hylkje:

Oke haha, dat geeft niets. Had je slecht bereik waardoor je er helemaal klaar mee was?

Hylkje:

Je kunt Online TV kijken via http://www.ziggogo.tv

Hylkje:

Ook kun je dit doen door de app te installeren. Je kunt dan inloggen met je Mijn Ziggo gegevens.

bert: Nee een aantal keer een belachelijk hoge rekening gehad van honderden euro's omdat ik over databundel heen was gegaan. Is intussen alweer jaren geleden.
Hylkje:

Oke, dat zal nu namelijk niet meer gebeuren. We maken nu gebruik van een systeem waardoor je nooit meer over je bundel zult gaan. ;)

Hylkje:

Heb je de email ontvangen?

Hylkje:

Sorry haha, is het gelukt met het instellen?

bert: Ja, sterker nog. Ben TV aan het kijken!
bert: En het begint op te klaren in Almeloo
Hylkje:

Hahaha, nou top!

bert: Hartelijk dank Hylkje
Hylkje:

Lekker van je vakantie genieten!

Hylkje:

Graag gedaan Bert, nog een hele fijne avond en lekker genieten van je Online TV kijken!

Hylkje:

Sluit jij de chat? :)

bert: Ja hoor.
bert: Nogmaals dank!

12 augustus: Zutphen - Almelo

Kwart over negen worden we wakker gebeld door oom Ab. Hij vertrekt nu.

Als hij eenmaal is aangekomen stel ik voor om eerst een stukje proef te varen zodat hij het geluid kan waarnemen. Sue wil aan de kant blijven om foto's of video's te maken.

Dus varen oom Ab en ik een stukje stroomopwaarts de IJssel op. Altijd als je naar de tandarts gaat is de kiespijn ineens verdwenen. Het geluid blijft afwezig, er is niets bijzonders te horen. Bij de laatste brug keer ik weer om maar ook op de terugweg blijft het geluid afwezig. Terug in de haven kijkt oom Ab nog een keer grondig en kritisch in de motorruimte maar afgezien van een verdacht achterover hangende dynamo kan hij ook niets vinden wat een verklaring kan zijn voor het geluid.

Dus rond lunchtijd keert hij terug naar zijn hoofdkwartier en even later vertrekken wij. Mijn eerste idee was om direct naar Oldemarkt te varen maar ik heb niet zoveel zin om hetzelfde stuk voor de vierde keer te varen. Ik had bedacht om door te varen naar Kampen en dan via het Ganzendiep naar het Zwarte water bij Genemuiden te varen. Oom Ab suggereerde tijdens de proefvaart om direct boven Zutphen het Twentekanaal op te varen. De enige manier om dan thuis te komen is via Almelo, Coevorden, Hoogeveen en Meppel. We hebben dit rondje jaren geleden al eens gevaren in tegengestelde richting. Mijn eerste ingeving is dat het te lang is om in een week te doen, maar uiteindelijk besluit ik dat ik het er toch op waag.

Nog voor we bij sluis Eefde arriveren is het nare geluid weer terug. Omdat we alles grondig onderzocht hebben en we nu op relatief veilig water zitten maak ik me minder zorgen. Maar ik wil toch wel weten wat er precies is. Ik besluit om naar Lochem te varen, daar verder onderzoek te doen en weer een proefrondje varen.

Het is wel even wachten voordat we door de sluis zijn. De voorsluis is nu in gebruik vanwege de lage waterstand dus moeten we twee keer schutten. In de "echte" sluis gaan we een meter of zeven omhoog. Op de kant staat een steward die bij het binnenvaren verzoekt of we achterin willen blijven. Weldra wordt duidelijk waarom: voorin is het erg woest. Als we bijna boven zijn hebben we nog even een gezellig praatje met hem, een aardige gast. Voor hem is het niet eenvoudig om met mensen op bootjes die 7,5m lager liggen te communiceren legt hij uit.

Eenmaal uit de sluis is het Twentekanaal een haast kaarsrecht stuk door een voornamelijk natuurlijke omgeving. Af en toe varen we langs wat industrie aan het kanaal maar veel stelt dat niet voor. Ook komen we enkele binnenschepen tegen. Heel veel verder kunnen die niet want volgens mij stopt sluis Eefde op zondag om 17:00.

Tijdens het varen bedenk ik dat ik eigenlijk niet wil wachten tot we in de haven zijn om verder te zoeken. Daarom schakel ik over op helmstokbesturing en laat Sue-Ann varen. Ondertussen ga ik op onderzoek uit. Alle mechaniek die ik zelf heb geknutseld aan het roer ten behoeve van de hydraulische besturing blijkt niet de oorzaak want dat kan allemaal vrij bewegen. Wel zit er wat speling op het roer maar als dat de oorzaak zou zijn van het geluid dan kunnen we wel verder varen.

Zou het misschien dan toch de anode zijn, vanwege die speling? Om daar achter te komen stop ik even net voorbij een brug. Er kan daar niet aangelegd worden maar provisorisch maak ik toch even vast en klim overboord. Met een hand hangend aan het roer probeer ik met de andere hand met een schroevendraaier de schroef los te draaien waarmee de anode op de schroefas zit. Dat lukt alleen niet zo erg goed, maar de andere kant op, vast zetten, lukt wel. Dat is toch ook de moeite van het proberen waard!

Als we weer verder varen blijkt het geluid inderdaad verdwenen. Maar al snel komt het ook weer terug. Zó goed heb ik die anode nu ook weer niet vastgezet, dus zou 'ie alweer los getrild zijn? Ik besluit om door te varen.

Als we bij de haven in Lochem aankomen staat mij een teleurstelling te wachten. De "haven" bestaat uit enkele steigers die min of meer in het kanaal zijn geplaatst. Er is geen enkele voorziening, helemaal niets. Op zich kunnen we daar wel overnachten, maar liever zoek ik toch een haven op.

De dichtstbijzijnde haven (als we niet terug willen varen) is Hengelo, maar daar kunnen we vandaag niet meer komen omdat de sluis in Delden tegen die tijd niet meer wordt bedient. Het alternatief is weer een stuk verder: in Almelo. Daar heeft de Almelose Watersportvereeniging een haven direct aan het kanaal naar Almelo. Daarvoor hoeven geen bruggen open en komen we geen sluizen tegen. Maar het is wel een heel stuk verder varen. Enfin, wat je vandaag doet hoef je morgen niet meer te doen toch? Dus varen we door. Het is best lekker weer, we hebben een leuk gangetje en mochten we onverhoopt toch meer pech krijgen dan kunnen we altijd nog naar de kant varen en daar vastmaken.

Sue-Ann belt alvast met de havenmeester van de AWV. We kunnen een vrije box uitkiezen naar wens, dus dat is super!

Er is nauwelijks een teken van leven te zien. We komen twee jachten tegen en later nog een speedboot. Die laatste veroorzaakt zoveel golfslag dat we zelfs een heel stuk verderop nog steeds in de reflecties van zijn golven varen.

Rond kwart voor zeven komen we aan bij de haven. We kiezen een enigszins beschutte box en varen er achteruit in. Sue gaat op zoek naar de havenmeester. Hoewel hij telefonisch aan gaf er niet te zijn zitten er wel mensen op het terrasje bij het havengebouw. Ondertussen ga ik alvast weer overboord om te voelen of de anode inderdaad is los getrild. Dat blijkt niet het geval! Hij zit nog vast! Om uit te kunnen sluiten dat het aan de anode kan liggen verwijder ik de anode nu helemaal. Hier in de haven kan ik gewoon op de bodem staan. Ik heb wel slippers aangehouden. Wat er op de bodem ligt weet ik niet maar het voelt als leidingen.

Als Sue-Ann terug komt is ze helemaal enthousiast over hoe ontzettend vriendelijk de mensen hier zijn. Ze waren net bezig met afsluiten maar als we willen kunnen ze nog wel wat te eten voor ons maken! Sue-Ann heeft het aanbod afgeslagen en in plaats daarvan ijsjes gekocht.

11 augustus: Zutphen - Zutphen

We vertrekken rond tien uur. Het is de haven uit meteen op de IJssel en het is de bedoeling om vandaag het resterende deel van de IJssel op te varen om daarna over de Neder-Rijn/Lek naar Wageningen te varen. De stroming is hier heel behoorlijk. Met bijna vol gas gaan we zo'n 8 km/h, soms zelfs nog minder!

Tijdens het varen begint zich een vreemd geluid te ontwikkelen. Het neemt naarmate de tijd vordert toe in lawaai. Ik heb geen idee wat het is maar het baart me wel zorgen. Als we hier met deze stroming pech krijgen spoelen we met de stroom mee en hebben we nauwelijks nog controle over waar we naartoe gaan omdat er geen druk meer op het roer staat. Dan is het afwachten tot je ergens tegen opbotst. Met alle gevolgen van dien.

Het lijkt me geen prettig vooruitzicht en omdat ik geen idee heb waar het vandaan komt en ook niet echt kan vinden waar het vandaan komt besluit ik rond kwart voor twaalf om terug te keren naar de haven in Zutphen. Omdat ik vermoed dat de boot uit het water zal moeten om het probleem te vinden en/of te verhelpen neem ik contact op met de havenmeester van de Gelre haven in Zutphen. Zij hebben de mogelijkheid om boten uit het water te tillen. Maar wanneer ik hem aan de telefoon krijg geeft hij aan dat vanwege de extreem lage waterstand in de rivier deze mogelijkheid nu niet beschikbaar is. "Ik kom toch jullie haven in want ik vertrouw het niet" zeg ik tegen hem. Hij antwoordt: "zou ik maar niet doen want je komt er niet in vanwege de lage waterstand." Maar hij geeft aan dat we naar de Noorderhaven kunnen gaan, een stukje verder stroomafwaarts. Ik heb die haven gezien gisteren en de helft van de haven was afgesloten met rood lint. Hij verzekerd me dat we toch die haven in kunnen. Dus dat doen we.

Eenmaal in de haven bel ik hem weer om te vragen waar we moeten gaan liggen en of ik veilig overboord kan hier (misschien staat er ook een stroming door de stroming van de IJssel waar ik niet tegenin kan zwemmen). Hij geeft ons aan waar we kunnen gaan liggen, dat ik veilig kan zwemmen in de haven en dat hij over een uurtje bij ons in de haven is.

Dus nadat we goed en wel afgemeerd zijn kleed ik me om en spring in het water. Nou ja, ik liet me erin zakken vanaf de zwemtrap aan het roer. Er zit speling op de schroefas, maar dat hadden we al vastgesteld bij het vervangen van de schroef. Ook zit de anode op de schroefas een beetje los: ik kan hem een klein stukje heen en weer bewegen op de schroefas. Maar een echt aanknopingspunt kan ik niet vinden.

Na overleg met oom Ab komen we tot de conclusie dat de enige optie is dat oom Ab ter plekke komt om een diagnose te kunnen stellen. Daarvoor moeten we echter wachten tot de volgende dag, maar dat is allerminst een probleem. We hebben nog een week vakantie dus geen haast. Het idee om naar Maurik te varen heb ik allang laten ....

Als de havenmeester komt begint hij eerst zijn bewondering uit te spreken voor de boot. Het klinkt super arrogant maar het is "gewoon" geworden. We krijgen altijd overal veel commentaar op de boot. Maar omdat we nu problemen hebben probeer ik zijn bewondering wat te temperen: wat heb je aan een mooie boot met averij?

Maar de havenmeester is super aardig. Hij probeert mee te denken, geeft aan dat het wat ligplaats betreft allemaal geen probleem is (we kunnen blijven liggen mochten we onverhoopt toch niet verder kunnen) en geeft de tip: probeer je dag niet te laten verpesten door deze gebeurtenis, ga leuke dingen doen! Hij heeft gelijk. We kunnen nu toch niets doen dus we halen de fietsen van boord en fietsen naar het oude centrum van Zutphen. Daar kijken we wat rond, eten wat op een terras en nemen weer een ijsje bij dezelfde ijswinkel als gisteren.

Al die tijd kan Sue zich niets herinneren van ons eerdere bezoek aan Zutphen. Maar 's avonds gaan we naar de bioscoop die heel dicht bij de nieuwe jachthaven ligt en warempel! Ze herkent de bioscoop. Nu is dat ook wel een bijzondere bioscoop: tijdens de film kun je op een knopje drukken en dan komt bediening je bestelling opnemen en later bezorgen. Tot en met bitterballen aan toe!

En wat betreft de reden van het rode lint langs de helft van de splinternieuwe haven: de drijvende steigers waren losgebroken van de palen onder het gewicht van aangemeerde boten als gevolg van golfslag van passerende vrachtschepen. Hoewel het wel is gerepareerd is uit voorzorg besloten om die helft van de haven niet te gebruiken. Het is een structurele fout.

10 augustus: Aremberger gracht - Zutphen

Dit weekend is er op het eiland van Maurik een bijeenkomst van Citroën enthousiastelingen vanwege het 100-jarig bestaan van Citroën. Ik zou er graag een kijkje nemen, maar kunnen we met de boot nog in Maurik komen? De bijeenkomst duurt drie dagen (vrij-za-zo). Misschien dat als we vandaag tot Zupthen kunnen komen, morgen (zaterdag) tot Wageningen dan kunnen we zondagochtend als we vroeg weg gaan nog naar Maurik varen. Dan zijn we daar rond de middag. Dat moet genoeg zijn om een en ander mee te maken.

Nu moet wel alles mee zitten. In ieder geval vroeg weg. We hebben nog steeds geen havenmeester gezien dus Sue gaat weer op pad terwijl ik de boot gereed maak voor vertrek. Als Sue weer terug is varen we de Aremberger gracht verder zuidwaards. In Zwartsluis komen we bij het sluisje. Het weer is niet fantastisch, maar het is tenminste droog. Het waait wel flink en het kost me enige moeite om de boot wachtend voor de sluis een beetje in bedwang te houden.

Na het sluisje komen we op het Zwarte water. Was het een paar dagen geleden nog druk hier, nu is er haast niets te beleven. Alles is grijs en grauw.

Rond half twaalf komen we in de buurt van de Spooldersluis om weer de IJssel op te gaan. Op de marifoon hoor ik iemand zeggen dat het "jachie" ook nog even mee mag. Een ander antwoord met "ok" of iets dergelijks. Ik heb de indruk dat de schipper van het vrachtschip dat net voor ons de sluis in vaart in dit geval het initiatief nam maar weet het niet zeker.

Als wij dicht bij de sluis komen gaat het licht op rood maar de deuren blijven open staan. Afgaande op het bericht van zojuist ga ik ervan uit dat we toch mee mogen en dat het licht op rood staat omdat de brug voor de sluis aan het zakken is. Als de brug beneden is springt het licht op rood-groen en even later op groen. We liggen dan al zo ongeveer voor de sluis dus we varen snel een stukje door.

De binnenschipper was nog niet helemaal klaar want zijn schroef staat nog in het werk. Omdat we aan de andere kant van de sluis liggen en helemaal achteraan hebben we er nauwelijks last van maar even later gaat de schroef toch uit het werk.

Nu varen we weer de IJssel op. Vond ik het de vorige keer al niet erg boeiend, nu begint het me echt te vervelen. Het is zo een hele zit naar Zutphen, maar we halen het. Even na vijven varen we de Marshaven van Zutphen binnen. We eten gezellig wat in de "kantine" van de watersportvereniging en fietsen daarna even naar het centrum om een ijsje te eten van een ijswinkel in een gebouw uit 1400.

We zijn hier al eerder geweest, maar Sue herinnert zich er helemaal niets van. Wat een bofkont! Zo kun je steeds opnieuw van hetzelfde genieten.

9 augustus: Oldemarkt - Arembergergracht

Omdat we vakantie hebben hebben we nu geen haast. Pas in de middag vertrekken we. We zien wel hoever we komen.

Het weer is omgeslagen: het is fris en zwaar bewolkt. We varen weer dezelfde route: via de Linde naar Ossenzijl en van daar dan weer de Kalenberger gracht. Net voordat we bij de Kalenberger brug zijn begint het te hozen en te onweren. De brug gaat wel voor ons open dus we varen even door maar maken na de brug vast aan de kant om de regenbui af te wachten.

Als de bui over lijkt te zijn gaan we weer verder. Het begint echter al snel weer te regenen en het onweer houdt niet op.  Daarom zoek ik een nieuw plekje om vast te maken maar er is niet zoveel geschikte plaats. Pas bij de Scheerebrug maak ik vast aan de steiger. Helaas heeft de brugwachter voor ons de brug al open gedraaid.

Als ook deze bui weer voorbij is ga ik weer verder. Er komt toevallig een boot achter ons aan die ook door de brug moet dus we kunnen mooi mee.

Op het Giethoornse meer gaan we weer terug in de richting van de Beulaker. Alleen kiezen we nu voor de vaargeul die naar Belt Schutsloot loopt. Daar moeten we wachten voor een brug. Sue-Ann zit binnen "The bold and the beautiful" (soap) te kijken. Precies als dat is afgelopen springt het licht van de brug op rood-groen. Het zal toch niet zo wezen dat de brugwachter ook naar "The bold and the beautiful" zit te kijken? Maar in ieder geval kunnen we weer verder.

Een stukje varen op de Aremberger gracht en we komen bij jachthaven de Waterlelie. We leggen aan bij de eerste steiger die we zien en Sue gaat op zoek naar de havenmeester. Een campinggast verteld ons dat de havenmeester niet aanwezig is maar wijst ons een plek aan waar we zeker niet in de weg zullen liggen totdat de havenmeester komt. Dus gaan we daar liggen. Sue probeert nog contact te krijgen met de havenmeester maar het schijnt dat 'ie misschien pas morgen komt. Daarom sluit ik de walstroom maar aan en hou het voor gezien voor vandaag. Ondanks de keren dat we zijn gestopt heb ik toch veel in de regen gestaan. Ik heb er genoeg van.

8 Augustus

Als eerste bel ik Combi Noord in Grou. Ze blijken een schroef met de gegeven parameters op voorraad te hebben. Even is er nog wat twijfel of de schroef wel geschikt is voor een aluminium boot, maar dat blijkt mee te vallen. Dus rijd ik naar Grou om de schroef op te halen. Als ik terug ben pas ik even snel de schroef op de boot, maar ga dan eerst lunchen.

Na de lunch zet oom Ab de schroef op de boot. Omdat met het verwijderen van de oude schroef het lijkt alsof de schroefas een stukje naar buiten is gekomen demonteer ik de homokineet en probeer de klembus eruit te krijgen om opnieuw vast te zetten. Het lukt me echter niet om hem eruit te krijgen. Na wat speurwerk van  Bouwe besluiten we dat het glimmende stukje schroefas waarschijnlijk glimt omdat er rommel om de schroef zat en dat de as niet naar buiten is gekomen. Dus Bouwe rijdt de hele handel weer de helling af en de boot gaat weer drijven. Ik moet alleen nog wel homokineet terug monteren. Daarna ga ik een proefstukje varen naar het Wijde van de Linde. Alles functioneert zoals het moet dus we zijn in principe klaar voor vertrek.

We zijn met het voorval een van de twee stelringen die het roer op zijn plaats moet houden verloren. Daarom maak ik op de draaibank snel even een nieuwe uit een stukje aluminiumplaat dat "afval" is van een gatzaag. Verder print ik op de 3d printer nog snel even een houder voor de TV-antenne op de boot.

De oude en nieuwe schroeven naast elkaar.

7 augustus

Natuurlijk word ik vroeg wakker en met een rotgevoel. We hebben een probleem en hoe gaan we het oplossen? Bij alle opties die ik heb overwogen heb ik mitsen en maren. Ik weet niet of de boot het kan hebben maar het liefst zou ik naar Oldemarkt varen en het daar repareren. Ik bel oom Ab om te vragen wat hij er van denkt. Hij is het wel met mij eens.

Dus we gaan naar Oldemarkt. We maken ons snel klaar voor vertrek en ik stuur Bouwe van Wijk alvast een berichtje dat we een kapotte schroef hebben, dat we terug komen en dat ik graag wil dat hij de boot op de kant zet.

Met 1800 toeren is het rammelen te verdragen. Dankzij de stroming mee gaan we toch vlot vooruit. Dan weer door de sluis in Zwolle en het Zwarte water op richting Zwartsluis. Het is nog steeds prachtig mooi weer en het is lekker druk op het water.

In Zwartsluis gaat de brug voor onze neus open om een zeiljachtje van de andere kant door te laten. Zodra het voorbij is kunnen wij weer verder. Via het Meppelerdiep komen we aan bij de Beukerssluis. Er liggen al wat schepen te wachten, wij kunnen netjes aansluiten in de rij. Een sloep die na ons arriveert heeft er maling aan en gaat voorop liggen. Omdat we toch moeten wachten ga ik op de steiger zitten en opnieuw zonnebrandcrème smeren. Ik zet het flesje naast me neer op de steiger waar het vervolgens achterblijft want als we de sluis in mogen ben ik dat flesje al helemaal vergeten.

Zittend aan de stuurboordkant achterop probeer ik het touw in de sluis te pakken. De kont drijft echter wat van de kant af waardoor ik er net niet bij kan. Een oplettende buurman zet even zijn boegschroef aan zodat de kont weer naar de muur drijft en ik het touw kan pakken. Het kwam even precies goed uit dat onze kont naast de boeg van dat schip lag.

Op basis van voorspellingen van WinGPS probeer ik vast te stellen of we vandaag al in Oldemarkt kunnen aankomen of dat we sowieso een tussenstop moeten maken. Het programma geeft geen consequent uitsluitsel. Als het niet lukt komen we waarschijnlijk voor de brug in Ossenzijl te liggen. Nu is daar een grote jachthaven dus mocht dat gebeuren dan kunnen we veilig en met walstroom overnachten. Een alternatieve optie die we overwegen is om naar Steenwijk te varen en daar te overnachten.

We varen via de vaargeul in de Beulaker Wijde en de walen gracht naar het Giethoornse meer. Daar vandaan volgen we de min of meer standaard route door de kalenberger gracht naar Ossenzijl. Als we in Ossenzijl aankomen wordt de brug nog bedient. We moeten even wachten tot de brug voor ons open gaat maar kunnen al snel weer verder. Nu moet het zeker gaan lukken om vandaag nog in Oldemarkt aan te komen want hoewel de brug in Ossenzijl maar tot 19:00 wordt bedient, is de driewegsluis nog tot 20:00 in bedrijf.

Liggend in de sluis stuur ik Bouwe van Wijk een berichtje dat we al vandaag aankomen en of het een goed idee is om meteen de boot bij hem achter te laten zodat hij hem eruit kan halen wanneer het hem past. Al snel antwoordt hij dat dat goed is maar iets later komt nog de vraag of we de boot er direct uit zullen halen. Ik zie dat bericht echter pas veel later omdat ik weer aan het varen ben.

Als we Oldemarkt binnen varen komt Bouwe ons al tegemoet lopen. Hij gebaart ons dat we meteen voor de helling moeten gaan liggen, dus dat doe ik. Vervolgens stelt hij dezelfde vraag als in het berichtje via de telefoon dat ik had gemist. Maar natuurlijk wil ik dat! Dus hij haalt de tractor en de botenkar en niet veel later staat de boot op  het droge. Natuurlijk moeten we allemaal meteen kijken wat de schade is. Ook oom Ab is intussen gearriveerd (zijn loods is tegenover de jachthaven van Bouwe).

We zien wat ik al had gevoeld: de bladen van de schroef zijn zwaar beschadigd. Een kleine vin voor de schroef is ook verbogen en heeft daarmee een deuk in de kiel gemaakt. Het is niet zo mooi maar met die schade kunnen we wel verder. Maar we moeten wel een andere schroef hebben. Het eerste dat we daarvoor moeten weten is wat voor type schroef het is. Er staat een nummer ingeslagen in de schroef en omdat ik vermoed dat de schroef geleverd is door Allpa wordt ik door Bouwe uitgenodigd om bij hem in de Allpa catalogus te kijken. Helaas lijkt het nummer dat in de schroef geslagen is niet op artikelnummers van Allpa.

Als ik iets later bij de boot terug kom heeft oom Ab reeds gereedschap gehaald en de moer voor de schroef verwijderd. Daarmee is wat nieuwe informatie leesbaar geworden. De diameter is 16" en de spoed 14". De schroefas is 30mm en het is een rechtsdraaiende schroef dus daarmee zijn de belangrijkste parameters van de schroef vastgesteld.

Ik loop nog met oom Ab mee naar zijn kantoor om in catalogi te zoeken naar een geschikte schroef. Rond 22:00 ben ik terug bij Sue-Ann in de Bosloods. Omdat we nog niet gegeten hebben rijden we naar Tuk om bij de snackbar wat eten te scoren. Het is nog steeds een broeierig warme dag en het terras voor de zaak zit vol met mannen. Sue-Ann merkt op dat het erg lijkt op Curaçao waar mannen 's avonds ook altijd bij de "snek" rondhangen.

Plan voor morgenochtend is om verschillende leveranciers af te bellen om een schroef te vinden en die dan meteen op te halen, waarvandaan dan ook.Voor nu gaan we eerst slapen.

6 augustus: Zwolle - Deventer

Het doel voor vandaag is om naar vakantiepark Scherpenhof in Terwolde te varen. Voordat we  vertrekken wil Sue echter eerst nog douchen. Ondertussen maak ik alles klaar voor vertrek en meldt ons af via aanuit.net. We varen om kwart over tien de haven uit. De eerste beweegbare brug is zo laag dat we er net aan onderdoor kunnen. Daarom laat ik de parasol nog even achterwege. Voor de brug ligt al een klein jachtje te wachten. Hoewel kleiner dan onze boot is ie wel hoger.

Het is maar een klein eindje naar de Spooldersluis die ons op de IJssel moet brengen. Als we komen aanvaren liggen er een binnenschip en een jacht te wachten. Tegen de tijd dat wij bij de sluis zijn gebaart de binnenschipper dat we de sluis moeten invaren. Ik verwacht dat het binnenschip na ons de sluis zal invaren maar na ons komen er nog een paar plezierboten en alle boten verdelen zich over de gehele lengte van de sluis aan weerszijden. Klaarblijkelijk blijft het binnenschip achter want de deuren sluiten en we schutten een klein stukje naar beneden. Sue vindt het overdreven om daarvoor een sluis te hebben. De Spooldersluis heeft hele hoge muren en daarom lijkt het misschien alsof er niks is gebeurt.

Als we de sluis uitvaren komen we op de IJssel. Hier staat een stroming waar we nu tegenin moeten varen. We gaan daarom allemaal langzamer maar desondanks vaar ik een paar schepen voorbij. Aan de stuurboordzijde, dat dan weer wel. Het zijn dezelfde twee schepen die ik gisteren uit de sluis op de vecht inhaalde.

Om zo min mogelijk last te hebben van de stroming vaar ik tussen en dicht langs de kribben. Kijkend naar de wal gaan we nog wel een redelijke snelheid, ook al hebben we stroom tegen. We hebben tijd zat en dus geen haast dus we nemen het maar zoals het komt.

De IJssel is echt een mooie omgeving om te varen, maar doordat het zo lang duurt ook wel wat saai af en toe. De eerste afwisseling is de IJsselcentrale die kennelijk wordt gesloopt want er staat niet zoveel meer. Wat later komen we langs het dorp Wijhe en nog een hele tijd later langs het dorp Olst. Dan is het niet zover meer naar de geplande jachthaven. Als we daar echter aankomen zie ik dat de jachthaven geen bescherming heeft voor golven vanaf de IJssel en ik vermoed daarom dat we veel zullen liggen schommelen in die haven. Daarom besluit ik maar door te varen.

We zijn een aantal binnenschepen tegengekomen maar al een tijdje zit er een binnenschip achter ons. Het loopt maar langzaam op ons in. Rond half drie is het vlak achter ons. Op het moment dat wij een krib voorbij varen en het schip naast ons vaart voel ik duidelijk dat we meerdere malen hardhandig de grond raken. Het geeft een hoop kabaal en is door het hele schip te voelen. Sue komt me zelfs vragen of alles met mij in orde is. Ja, met mij wel, maar niet met de boot ben ik bang.

Ik ga meteen tussen de kribben van het gas af om het binnenschip vlot te laten passeren. Ik weet niet hoe erg de schade is en wil niet in de problemen komen met een binnenschip vlak naast mij. Gelukkig zijn we vlak bij de jachthaven van Deventer. Als het grote schip voorbij is geef ik weer gas en voel het hele schip trillen. Daar is dus duidelijk iets mis. Zo snel als verantwoord voelt varen we de haven van Deventer in en maken vast aan de meldsteiger. We krijgen een plekje toegewezen en tegen de gewoonte in vaar ik de boot nu met de kop als eerste de box in. Sue-Ann loopt nog even terug naar de havenmeester en ik kleed mij snel om om overboord te springen en op onderzoek uit te gaan. Aan weerszijden van ons liggen andere jachten waar mensen in de kuip van het weer aan het genieten zijn. Als ik het water in spring roept een buurman me toe: "en daar hield de steiger ineens op!" Kennelijk verondersteld hij dat ik per ongeluk in het water ben gevallen. Ik leg uit dat we schade hebben en dat ik wil uitzoeken wat er aan de hand is. Ondertussen tast ik onder water het roer en de schroef af. Het roer heeft wat scherpe kanten maar is verder intact. De schroef is er een stuk slechter aan toe: alle bladen zijn verbogen. Een blad is zelfs een stukje gescheurd en heeft een scherpe rand waar ik mijn vinger aan snijdt.

Eenmaal terug aan boord begin ik mij af te vragen wat we moeten doen om dit probleem op te lossen. Er is een trailerhelling. In principe kunnen we met de kont op de trailerhelling  gaan liggen en dan kun je onder water een beetje aan de schroef werken. Maar of het zou lukken om de schroef te verwijderen en een nieuwe te plaatsen? Ik herinner mij hoeveel werk het was om de schroef van de sloep van de schroefas af te krijgen. Als dat hier net zo moeilijk gaat kan ik deze oplossing wel vergeten.

We zullen dus naar een andere haven moeten. In Zutphen zijn een paar mogelijkheden maar dan moeten we tegen de stroom in nog een stukje met een gehavende boot varen. Een andere optie is stroomafwaarts terug naar Zwolle te varen. Ik overleg met oom Ab en probeer alvast uit te vinden wat voor schroef er op de boot zit zodat ik alvast op zoek kan naar een andere schroef.

Nog tot laat in de avond ben ik op internet aan het struinen om alle mogelijke oplossingen in overzicht te krijgen. Het slapen wil slecht lukken: ik word regelmatig wakker met een rotgevoel.

5 augustus: Ommen - Zwolle

We proberen op tijd te vertrekken. Dat lukt redelijk want rond een uur of tien zijn we onderweg. Een klein uurtje later komen we aan bij de eerste sluis. Er liggen al drie schepen te wachten en daarmee zijn alle eigenlijke aanlegmogelijkheden bezet. Er staat nog wel een paal in het water iets verder van de sluis af, dus maak ik daar maar even aan vast. We moeten tot half twaalf wachten want dan pas wordt er weer geschut in verband met de lage waterstand.

Om elf uur begint het schutten vanaf de andere kant. Dat gaat redelijk snel dus dan kunnen we al snel in de kolk gaan liggen. Evengoed moeten we dan tot half twaalf wachten voordat we naar beneden gaan.

Twee van drie jachten die er al lagen varen langzaam. Na de sluis gaan we ze al snel voorbij. Het derde jacht vaart voor ons uit. De schipper komt uit de buurt van Ommen dus heeft de Vecht onderhand weleens gezien denk ik.

Zo varen we dus verder naar de tweede sluis. Als we daar aankomen ligt er al een boot aan een van de twee aanlegmogelijkheden. Het jacht voor ons legt aan aan de andere kant en wij mogen bij hen langszij liggen. De schipper van het 9,5m jacht dat achter ons aan kwam maakt vast aan het remmingwerk voor de sluisdeuren. Uiteraard krijgt hij daarover een opmerking maar hij geeft aan dat zodra de deuren open gaan hij zal zorgen dat hij daar weg is. Het laatste jachtje in de optocht kiest ervoor om te blijven dobberen.

We moeten nu wachten tot half twee want de schutting vanaf de andere kant is pas om een uur en daarna pas worden wij naar beneden geschut. Terwijl we daar liggen te wachten komen er nog een aantal jachten aan bij de sluis.

Als de jachten  in de opvaart de sluis zijn uitgevaren geeft de sluiswachter aan dat we erin kunnen. Maar de grote boten eerst langs de kanten en dan de kleintjes daar tussenin. Het jacht waar we langszij liggen gaat als eerste de sluis in en kiest de stuurboordkant. Wij gaan daar achteraan en kiezen de bakboordkant. Tussen ons komt een soort salonboot zonder salon liggen. De boten achter ons hebben er allemaal wat meer moeite mee, maar als iedereen in de sluis ligt gaat de sluiswachter op de voorste sluisdeur staan en begint een soort aankondiging: "is iedereen er klaar voor? Dan gaan we nu naar beneden!" Hij zegt het op een manier alsof ons een rit in een achtbaan te wachten staat.

Na het schutten vervolgen we onze route over de vecht tot aan de monding in het zwarte water. Daar gaan we linksaf richting Zwolle. Eenmaal in Zwolle varen we naar de jachthaven in het centrum. Bij de eerste beste box die we tegenkomen leg ik de boot aan, maar het staat me niet helemaal aan. Daarom loop ik een stukje over de steiger om te zien of er verderop nog boxen vrij zijn. Dat blijkt het geval, dus we maken weer los en varen naar de andere box. Daar sluit ik de walstroom aan. We sluiten de boot af en gaan op jacht naar ijsblokjes in de Coop die vlakbij onze ligplaats is gevestigd. We hebben geluk want ze zijn er. Bij de Jumbo zijn leveringsproblemen met het ijs.

Terug bij de boot blijft Sue-Ann aan boord. Ik wil graag nog wat rondneuzen in het centrum en maak daarom een wandeling. Zwolle is een mooie stad!

Onze ligplaats is pal voor de bioscoop dus grijpen we de gelegenheid aan om naar de film te gaan. De keuze valt op Mamma Mia. Vanuit de hal van bioscoop hebben we uitzicht op de haven, maar onze boot is net niet te zien vanwege een boom. Als we terug lopen naar de boot is het inmiddels donker.

4 augustus

We hebben besloten vandaag in Ommen te blijven. Ik heb Sue voorgesteld om op en neer naar de stuw in Junne te varen, maar ze wil liever op de fiets. Nou fietst Sue zó langzaam dat als ze nog langzamer zou fietsen ze achteruit zou gaan. Voor een klein stukje is dat wel te doen, maar het is toch nog wel een stukje naar de stuw.

Toevallig heb ik ergens gezien dat je in Ommen scooters kunt huren. Dat vindt Sue ook een leuk idee. Dus na uitgebreid uitslapen bel ik het verhuurbedrijf. "Hoeveel scooters wilt u huren?" Ik: "Een" Verhuurder: "hoe zwaar wegen jullie bij elkaar?" Ik: "uh, 200 kilo?" Verhuurder: "Dat kan niet: mag maximaal 150 kilo op." Dus ik: "oh, nou 2 dan?" Verhuurder: "Hoe oud ben je? Ouder dan 23?" Ik: "ja, dat ben ik wel geweest ja." Hij: "Je klinkt nog jong!"

Nu ja, uiteindelijk dus twee scooters gehuurd. Ik vertel de verhuurder dat we naar de stuw bij Junne willen waarop hij met een "route" komt die daar langs gaat. Dus we besluiten die route maar te gaan rijden.

Sue krijgt eerst nog een lesje scooter rijden op de parkeerplaats. Als we dan zover zijn rij ik weg in de veronderstelling dat Sue achter mij aankomt. Maar ze komt niet. Dus rijd ik weer terug. "De motor sloeg af en ik kreeg hem niet meer aan." geeft ze als verklaring.

Poging 2 gaat wel goed. De scooters zijn begrensd op 25 km/h dus we mogen zonder helm rijden. Dat was voor mij trouwens wel een voorwaarde want ik heb geen zin in een helm van iemand anders op mijn hoofd.

We rijden de route volgens het papiertje dat we meekregen, drinken wat op een terrasje en komen uiteindelijk dan aan bij de stuw. Er staat iemand met een ijskar dus eten we eerst een ijsje. Vervolgens ga ik op onderzoek uit. Er is een nieuwe bypass aangelegd om de stuw. Er was al een bypass met een vistrap, net als bij de eerdere sluizen. Op de plek waar de nieuwe sluis moet komen ligt een gat,  er staan wat damwandplaten maar echt een idee hoe de sluis eruit komt te zien krijg je er nog niet van. Wel is er een nieuwe brug die over de bypass gaat ten behoeve van de weg over de stuw. Het is een vaste brug, maar er kunnen wel redelijk hoge boten onderdoor. Wij in ieder geval gemakkelijk.

Aan de andere kant van de stuw is ook nog een soort bypass. Het is een oude meander van de Vecht. Vroeger meanderde de Vecht veel meer dan nu. Daardoor was toen het Nederlandse stuk 85 km lang terwijl dat nu nog maar 60 km is. Begin twintigste eeuw hebben ze een hoop meanders "rechtgetrokken", net zoals op de Linde. Volgens een bron ging daardoor de rivier veel sneller stromen waardoor het niveau te laag werd om nog te kunnen varen. Men heeft er toen een aantal stuwen in gemaakt. Ik kan er nergens iets van terug vinden dat er hier in Junne ook een sluis geweest is, maar er is in de oude meander wel een stuk dat een bestraatte kade heeft. Het waterschap wil de oude meanders in ere herstellen en daar is al aan gewerkt hier in Junne. Er liggen enorme hopen zand en de "stroom" is erg rommelig.

Direct na de stuw  in de richting van Ommen staat een bord met een snelheidsbeperking voor de scheepvaart van 9 km/h. Het is mij een raadsel voor wie dat bord bedoeld zou moeten zijn. Voor kano's die direct na de stuw maar vóór het bord te water worden gelaten?

Gezien vanaf de stuw in de richting van Ommen. Voor wie is dat bord bedoeld?

Nu is men hier toch wel goed met rare borden: vanwege de werkzaamheden staat er aan het begin van de weg over de stuw een bord met de tekst "doorgaand rijverkeer gestremd stuw Junne afgesloten voor alle verkeer m.u.v. (brom)fietsers, motoren en personenauto's."  Wat blijft er nog over? Alleen vrachtverkeer? Zou een bord "verboden voor vrachtverkeer" dan niet logischer zijn geweest? Daar bestaat tenminste ook nog een echt bord voor.

Vanaf de stuw is het nog maar een klein stukje voordat we weer in Ommen zijn. We zijn nog erg vroeg, dus gaan we eerst even naar het centrum van Ommen om bij de speelgoedwinkel te kijken of ze een pomp voor de opblaasboot te koop hebben. Dat hebben ze, dus ik koop er een en dan rijden we even met de scooters naar de boot om de pomp daar achter te laten. Sue-Ann vindt het scooterrijden zó leuk dat ze nog wat verder wil rijden. Dus toeren we nog wat door Ommen en omgeving maar keren dan toch maar terug naar het verhuurbedrijf. De verhuurder heeft ons gezien toen we bij de boot waren en zegt dat Sue-Ann een grote glimlach had tijdens het rijden.

We fietsen weer terug naar de boot. Sue moppert dat ze nu zelf weer moeite moet doen. We stoppen onderweg even bij een lunchroom voor het avondeten. Dat klinkt misschien raar maar in Ommen kan dat gelukkig.

Terug op de boot ga ik met de nieuwe pomp het opblaasbootje van de Action oppompen. Het valt me tegen hoeveel moeite het kost. Zwemmen komt er dan niet meer van.

De oude meander

Vistrap bij Junne

Stuw bij Junne, met op de voorgrond de ingang van de bypass met vistrap 

Aanleg van de de nieuwe sluis bij Junne, gezien vanaf de nieuwe vaste brug

De vaste brug voor de nieuwe sluis bij Junne

3 augustus

Om negen uur maakt Sue me wakker: de stroom is uitgevallen. Ik trek even snel een broek en een shirt aan en stommel naar de elektrakast om mijn "donatie" te doen. Onze buren, voor zover ik heb gezien de enige andere gasten van de haven, varen juist weg. Ze gaan stroomafwaarts dus we zien ze voorlopig niet meer terug.

Het eerste dat ik moet doen voordat we kunnen vertrekken is controleren of de 24V dynamo de accu's weer oplaadt. Dus ik start de motor en meet de spanning over de accu's. 23V. Da's raar. Oh wacht, eerst de hoofdschakelaar aanzetten. Meteen hoor je de motor zwaarder gaan lopen dus dat is al een goed teken. En de spanning is nu 26V, dus dat ziet er goed uit!

Het is dan toch al half twaalf als we de Vecht weer opvaren. Het is erg warm maar fantastisch mooi weer. Daardoor ziet de omgeving er ontzettend mooi uit. Het is ook erg rustig. Zo nu en dan een klein bootje dat wat aan het spelevaren is, mensen die zwemmen en recreëren aan de oever en verder koeien in weilanden. In een weiland waar we langs varen staan grote bomen. Onder een van die bomen hebben alle koeien uit dat weiland zich bij elkaar verzamelt. Zouden ze een vergadering hebben? Misschien moet er een nieuwe voorzitter gekozen worden.

In de verte vaart een ander jachtje voor ons. Als we bij de eerste sluis aankomen ligt dat al te dobberen voor de gele ballenlijn voor de stuw. Om door de sluis te gaan moet je een soort bypass invaren maar daar hebben zij zich niet aan gewaagd. Omdat er maar eens per twee uur wordt geschut kan het zijn dat we lang moeten wachten. Ik heb geen zin om die tijd al manoeuvrerend door te brengen dus ik vaar de bypass in om te zien of we ergens kunnen vast maken. Er is een wachtsteiger maar die ligt zowat voor de sluisdeuren en er is een schutting in onze richting bezig. Aan de andere kant ligt een lage kleine steiger met een trapje tegen de dijk op. Er staat een bord bij maar het is te ver weg om te lezen. Dus ik vaar er naartoe en dan blijkt er op het bordje te staan dat het een plek is om de kano over te brengen naar de andere kant. Dan toch maar aan de andere kant aan de steiger gaan liggen. Maar als ik daar naartoe probeer te manoeuvreren bonkt het roer op iets hards aan de oever. Dankzij de stroming van het water dat uit de kolk gelaten wordt worden we dwars op het water afgevoerd. Dit keer komt me dat wel goed uit want ik hoef nu alleen nog maar een klein stukje vooruit te varen om netjes voor de steiger te komen liggen.

Als de boten de sluis zijn uitgevaren roept de sluiswachter ons toe: "ik ga pas weer om een uur schutten maar je mag er wel alvast invaren als je wilt." Goed plan, dus dat doen we! Eenmaal in de sluis komt de boot die we voorbij zijn gevaren ook achter ons liggen. Ik klim op de kant en ga wat rondkijken bij de stuw. De sluiswachter knoopt een praatje aan. Hij doet me sterk denken aan René Koops.

Er is best veel te zien: de sluis zelf, de stuw met alle machinerie die daarbij hoort en de vistrap aan de andere kant van de stuw. Als vissen stroomopwaarts willen moeten ze niet lui zijn: ze moeten een aantal treden omhoog springen, anders zou ik niet weten hoe ze het voor elkaar kunnen krijgen. Op een informatiebord staat dat glasaal  zich door de begroeiing worstelt.

Er staat ook een verhaal over een soort vis dat op de Vecht voorkomt dat bij het ouder worden een ronde mond ontwikkeld met tanden waarmee het zich vastzet op andere vissen en het vlees eruit haalt en opeet. En dan te bedenken dat ik er gisteren nog in heb gezwommen!

Intussen is een flink jacht aangekomen bij de sluis. Om vijf voor een maakt de sluiswachter de rolbrug open zodat het naar binnen kan varen. Wij konden gewoon onder die brug door.

Dan wordt nog gewacht tot exact een uur alvorens de sluiswachter de schuiven open zet. Tijdens het schutten komt hij even langs met wat informatiefolders en gaat hij verder over de boot. "Het lijkt wel een jol hé?" Ik antwoord: "nou, het moest eigenlijk een aak zijn." Hij haast zich te verontschuldigen met "oh, ik heb er niet zoveel verstand van hoor." Ik realiseer me dat mijn opmerking misschien onaardig is overgekomen. Dat was niet zo bedoeld. Sue vindt nu ook dat hij lijkt op René.

Met zijn drieën achter elkaar varen we nu verder. In Dalfsen is een beweegbare brug waar wij gewoon onder door kunnen. Daardoor lopen we een stukje uit op de andere twee.

Dan komen we rond half drie aan bij de tweede sluis. Was het bij de eerste sluis al druk met toeschouwers, hier is het helemaal erg. We moeten tot drie uur wachten voordat er weer wordt geschut maar ik besluit om maar zo brutaal te zijn om toch maar naar binnen te varen. Aan weerszijden zijn hoge wallen met bankjes met toeschouwers. Het lijkt wel een theater waar wij op het toneel staan!

De sluizen zijn overigens nog ouderwets mechanisch: met lieren en tandheugels. Het bedienen lijkt zwaar werk, zeker met deze hitte.

Na de sluis is het niet ver meer naar Ommen. Het wordt wel drukker: meer zwemmers, meer kano's, meer huurbootjes en zelfs een grote rondvaartboot. Sue maakt zich vooral druk om de zwemmers. Als ze alleen met hun hoofd boven water steken zijn ze gemakkelijk "over het hoofd" te zien.

We kiezen een plekje in de havenkom. Er is ruimte in overvloed. Als Sue terug komt van het havenkantoor ga ik de walstroom aansluiten maar ook nu is de kabel weer te kort. In dit geval is het echter gemakkelijk op te lossen door eenvoudig een stukje verderop te gaan liggen, dichter bij de stroompaal.

Ik wil weer zwemmen maar uit het water klimmen met de zwemtrap aan het roer valt niet mee. Daarom wil ik een plastic opblaasbootje kopen bij de Action. Daar in klimmen lukt waarschijnlijk wel en daarmee kun je dan weer gemakkelijk op de kant komen. Gelukkig is de Action dichtbij. Ik vind er wel het bootje maar kan er geen pomp vinden. Later probeer is het nog bij de Blokker maar daar krijg ik van de verkoper te horen dat "ze zijn uitverkocht". Ik wil toch zwemmen dus dan maar weer via de zwemtrap aan het roer uit het water klauteren.

Donderdag 2 augustus

Rond een uur of tien worden we wakker en staan we op. Sue doet nog wat boodschappen en ik maak alvast de boot klaar voor vertrek. Bij het opruimen van de walstroomkabel groet de vadsige bejaarde buurvrouw van gisteravond me vriendelijk. Ik groet beleefd terug.

Op ons gemak tuffen we wat later het kanaal op richting Vollenhove. Halverwege komt ons een rib van de politie tegemoet. Er zitten twee agenten op, samen gezellig op een soort buddyseat, achter elkaar.

Als we later bij de brug in Vollenhove aankomen is een groot patrouilleschip van de politie bezig heel langzaam het kanaal over te steken. Het lijkt of ze uit de haven van Vollenhove zijn gekomen en blijven voor de stuurboordwal dobberen. We gaan er gewoon voorbij maar later zitten ze ineens weer achter ons. Als we dan bij de bocht aankomen waar je ook de Zwolse vaart op kunt, nemen ze weer gas terug en blijven weer dobberen. Ik zie dat de rib intussen weer bij hun in de buurt is. Kennelijk horen ze bij elkaar.  Maar als we weer wat verder zijn haalt de rib ons in. Aanvankelijk net niet snel genoeg om te planeren maar als ze ons nét voorbij zijn geven ze gas en vliegen weg. De hekgolf die dat veroorzaakt doet ons alle kanten op slingeren. Nou niet echt een goed voorbeeld zou ik denken.

Even later komt ook het grote politieschip ons inhalen. Niet dat dat veel nut heeft, want even later, bij de Kadoelerbrug, moeten zij wachten tot de lunchpauze van de brugwachter voorbij is terwijl wij er gewoon onderdoor kunnen.

We vervolgen onze route door het Zwarte meer over te steken naar het Zwarte water. Als we wat later een dorp aan stuurboord hebben zit ik mij af te vragen welke plaats dat mag zijn. Totdat het mij ineens te binnen schiet: het zou Genemuiden kunnen zijn! Een snelle blik in de haven leert me dat een verzameling bekende boten daar liggen. Dan weet ik het zeker.

Als we bij Zwartsluis de bocht om zijn begint de felle zon me te irriteren. We hebben een parasol aan boord, maar schaduw op de plek waar ik zit te sturen is haast niet te doen. Daarom zoek ik een plekje waar wel schaduw is maar waar ik niet meer over de boot heen kan kijken en dus niet kan zien wat er pal voor ons gebeurt. Dat los ik op door veelvuldig langs de boot te kijken en af en toe even op te staan.

Ook op dit traject hebben we het wel drukker meegemaakt. Bij Hasselt komen we twee binnenschepen tegen die dicht achter elkaar aan varen. Verder zijn er enkele speedbootjes aan het spelevaren (dat mag daar).

Een stuk verder gaat er ineens een alarm af dat ik heb gemaakt tijdens de voorbereiding voor deze vakantie. Vorig jaar kwam het voor dat tijdens het varen de 230V omvormer uit viel waardoor de hydraulische druk wegvalt en we dus niet meer kunnen sturen. Omdat de besturing daarvoor in dat geval nog wel werkt (omdat dat gevoed wordt vanaf 12 volt) blijven de afsluitkleppen voor de stuurcilinder gesloten en dus kun je ook niet sturen met de helmstok. Als dat gebeurde moest ik heel snel de helmstok plaatsen en de noodstop voor de besturing indrukken. Daarmee valt dan ook de 12V van de besturing weg en worden de afsluitkleppen voor de stuurcilinder geopend.  Dit jaar heb ik een terugkoppeling ingebouwd voor de 230V: als de 230V nu weg valt gaat er een luid alarm af en zet de besturing de afsluitkleppen meteen open. Dankzij de akoestische terugkoppeling weet je meteen dat het systeem niet meer werkt en hoef je alleen nog maar de helmstok te plaatsen om verder te kunnen varen. Dát alarm gaat nu dus ineens af.

Sue-Ann, die in de kajuit op bed lag te rusten, merkt het ook op en komt informeren wat er aan de hand is. Ik laat haar het roer even overnemen en ga zelf op onderzoek uit. Een eenvoudige reset van de omvormer lost het probleem onmiddellijk op maar de omvormer blijft piepjes geven. Dat zou duiden op een lege accu! Dat kan toch niet?! Maar even meten geeft meteen uitsluitsel: 20V wat tenminste 24V had moeten zijn. Dus de accu's worden om een of andere reden niet meer bijgeladen.

Ik neem het roer weer over van Sue-Ann en zij gaat weer terug naar binnen. Ineens bedenk ik me: zijn we de vecht niet al voorbij gevaren? Met de mobiele telefoon kijk ik even snel waar we zijn en waar de Vecht uitmondt in het Zwarte water. En het klopt: we zijn de Vecht voorbij gevaren! Zo'n beetje ten tijde van het alarm moeten we bij de monding van de Vecht zijn geweest! Dus omkeren!

Terug bij de monding van de Vecht valt het mij op dat het maar een smalle opening is. Er zijn wel meer van dit soort openingen langs het Zwarte water dus dat ik het heb gemist vind ik achteraf niet zo vreemd.

Ondertussen zit het mij niet lekker dat ik niet weet waarom de accu's niet meer bijladen. Doel voor vandaag is de eerste jachthaven aan de Vecht: Terra Nautic. Het kan mij niet niet snel genoeg gaan. Het lijkt wel of ineens de boot veel langzamer gaat. Zou dat komen omdat de Vecht ondiep is?

Toch zijn we een half uurtje later bij de jachthaven. Ik manoeuvreer de boot in een box en stuur Sue erop uit om ons te melden bij de havenmeester. Ondertussen maak ik het motorluik open om uit te zoeken wat er aan de hand is. Het euvel lijkt triviaal: een bout waarmee de spanner van de dynamo vast zit is eruit gerammeld. Ik besluit echter om het niet meteen op te lossen: de motor is nog heet en het is toch al heet in de buitenlucht. Het aluminium van de boot is zó heet dat je er niet op blote voeten over kunt lopen.

Sue komt later terug met ijsjes! Er is niks beters nu! Een stukje verder op springt iemand vanaf zijn boot in het water. Ik krijg spontaan zin om hetzelfde te doen. Dus na het ijsje de zwemkleding aan en mezelf vanaf de steiger in het water laten vallen. Aan de andere kant van de haven, een paar meter van ons vandaan, is een soort mini strandje waar ganzen druk zijn. Ik ben benieuwd naar hun reactie als ik op ze af zal zwemmen. Het is echter niet echt spectaculair: ze gaan voor mij op de vlucht.

Ik loop een beetje over het strandje heen en weer  en zie overal zwermen kleine visjes. Ze maken zich meteen uit de voeten als ik het water beroer.

Omdat we vlakbij Zwolle zijn heeft Sue contact met een neef die in Zwolle woonde, maar nu in Harderwijk. Ze spreekt met hem af in Zwolle om samen te eten . Dus gaan we op de fiets naar Zwolle. Eerst even bij de mediamarkt op zoek naar een DVB-T antenne en daarna nog even snel haarbandjes kopen bij de kruidvat. Als ik bij de kruidvat buiten komen heeft Sue haar neef al gevonden. Samen lopen we naar de 'Belgische Keizer' alwaar we met zijn drieën ons avondeten nuttigen.

Eenmaal terug bij de boot zet ik de dynamospanner weer vast en loop nog even de andere bouten van de dynamo na. Vanwege het late tijdstip durf ik de motor niet meer te laten lopen dus morgen zullen we weten of het euvel verholpen is.

Woensdag 1 augustus 2018

We hebben de afgelopen nacht reeds op de boot geslapen, maar we moeten nog vertrekken. De afgelopen dagen zijn opgegaan aan voorbereidingen maar het lijkt er nu dan toch echt van te gaan komen. Maar de eerste stop is bij van Wijk jachthaven om diesel te tanken. van Wijk is de nieuwe eigenaar van het bedrijf dat vorig jaar nog 'Frederiks watersport' heette. 

Afgelopen zaterdag had ik ook al diesel getankt, maar na 197 liter was de tank leeg. Inmiddels was de jachthaven weer bevoorraad dus wilde ik de tank verder vol maken. van Wijk was echter even weg, dus we moesten even wachten. Na een tijdje wachten arriveert hij en kunnen we de tank vol maken met nog eens 95 liter. Hiermee komen we de rest van het seizoen wel door waarschijnlijk.

Dan op weg! Het eerste deel van de tocht is altijd redelijk hetzelfde. Doel voor vandaag is Blokzijl. Eigenlijk is het doel de Overijsselse Vecht en dan is via Blokzijl een beetje om maar vlakbij Blokzijl woont een opdrachtgever die een apparaat graag terug wil hebben dat hij mij geleend had zodat ik er software voor kon schrijven. We hebben het apparaat meegenomen. 

We varen vanuit Oldemarkt eerst de Linde op en schutten bij de Linthorst Homansluis ('driewegsluis'). Dan vervolgen we de tocht over de Linde en vervolgens linksaf naar Ossenzijl. Een Vedette die achter ons lag in de sluis is ons bij de sluis meteen voorbij gegaan en we varen sindsdien in hun kielzog. Bij de brug in Ossenzijl is dat handig, want tegen de tijd dat wij bij de brug zijn is het licht al groen en kunnen we zo doorvaren. 

Bij de Y-splitsing kiezen we de rechterkant, de Kalenberger gracht. Het is niet druk. Af en toe een klein huurbootje en heel soms een ander jacht. Bij de brug in Kalenberg gaat de brug voor onze neus weer dicht nadat de Vedette is gepasseerd. We moeten dus even wachten tot het verkeer weer is uitgedund, maar dan gaat 'ie ook meteen weer open. We moeten hier wel 2 euro 20 in het klompje doen. 

Na een aantal kronkels in de vaarweg is de Vedette uit het zicht verdwenen. Het is ondertussen bijna avond en het is allemaal erg rustig. We tuffen vrolijk verder naar Blokzijl. Als we bij de brug voor de sluis aankomen ligt er een groot jacht aan de kant. Het is mij niet duidelijk of ze ook wachten of dat ze van plan zijn daar de nacht door te brengen. Ik vaar er voorbij en maak voor hen aan de kant vast. 

Er is nog een schutting bezig in onze richting dus de brug gaat open, de schepen verlaten de sluis, de brug gaat weer dicht en een poosje later weer open en dan kunnen wij de sluis in varen. Ik wacht eerst of er leven komt het op grote jacht achter ons en dat is het geval. Het duurt een tijdje voordat ze op gang komen maar ze gaan voor ons de sluis in en wij passen er gelukkig nog bij. 

Direct na de sluis zoeken we een plekje in de kolk om te overnachten. Ik kies een box waar een elektrakastje voor staat, maar als ik probeer een munt in te werpen blokkeert het ding. We overwegen even om te verhalen naar een andere box dichterbij een ander elektrakastje want onze standaard walstroomkabel haalt  het niet. Maar met een haspel en een verloopsnoertje lukt het ook. 

's Avonds komt Bas, mijn opdrachtgever, zijn kastje ophalen en de boot bekijken. We bespreken van alles en nog wat totdat onze buurvrouw in het bootje naast ons met haar handen een toeter vormt en naar ons schreeuwt of het nu eens is afgelopen. Ik ben stom verbaast. Veroorzaken we zoveel overlast dan? Volgens haar kan ze ons woordelijk verstaan. Ja, dat zal best want ze ligt pal naast ons maar sinds wanneer is dat een probleem? Het is pas half negen, dus van nachtrust kan nog geen sprake zijn.  Ik besluit om maar vast met Bas naar zijn auto te lopen om verder geen overlast te veroorzaken. Hij is trouwens ook zeer verbaast over deze merkwaardige gang van zaken. Misschien dat als ik later groot ben ik nog eens wat assertiever wordt. Vooralsnog ga ik de vadsige bejaarde maar uit de weg.