Het doel voor vandaag is om naar vakantiepark Scherpenhof in Terwolde te varen. Voordat we vertrekken wil Sue echter eerst nog douchen. Ondertussen maak ik alles klaar voor vertrek en meldt ons af via aanuit.net. We varen om kwart over tien de haven uit. De eerste beweegbare brug is zo laag dat we er net aan onderdoor kunnen. Daarom laat ik de parasol nog even achterwege. Voor de brug ligt al een klein jachtje te wachten. Hoewel kleiner dan onze boot is ie wel hoger.
Het is maar een klein eindje naar de Spooldersluis die ons op de IJssel moet brengen. Als we komen aanvaren liggen er een binnenschip en een jacht te wachten. Tegen de tijd dat wij bij de sluis zijn gebaart de binnenschipper dat we de sluis moeten invaren. Ik verwacht dat het binnenschip na ons de sluis zal invaren maar na ons komen er nog een paar plezierboten en alle boten verdelen zich over de gehele lengte van de sluis aan weerszijden. Klaarblijkelijk blijft het binnenschip achter want de deuren sluiten en we schutten een klein stukje naar beneden. Sue vindt het overdreven om daarvoor een sluis te hebben. De Spooldersluis heeft hele hoge muren en daarom lijkt het misschien alsof er niks is gebeurt.
Als we de sluis uitvaren komen we op de IJssel. Hier staat een stroming waar we nu tegenin moeten varen. We gaan daarom allemaal langzamer maar desondanks vaar ik een paar schepen voorbij. Aan de stuurboordzijde, dat dan weer wel. Het zijn dezelfde twee schepen die ik gisteren uit de sluis op de vecht inhaalde.
Om zo min mogelijk last te hebben van de stroming vaar ik tussen en dicht langs de kribben. Kijkend naar de wal gaan we nog wel een redelijke snelheid, ook al hebben we stroom tegen. We hebben tijd zat en dus geen haast dus we nemen het maar zoals het komt.
De IJssel is echt een mooie omgeving om te varen, maar doordat het zo lang duurt ook wel wat saai af en toe. De eerste afwisseling is de IJsselcentrale die kennelijk wordt gesloopt want er staat niet zoveel meer. Wat later komen we langs het dorp Wijhe en nog een hele tijd later langs het dorp Olst. Dan is het niet zover meer naar de geplande jachthaven. Als we daar echter aankomen zie ik dat de jachthaven geen bescherming heeft voor golven vanaf de IJssel en ik vermoed daarom dat we veel zullen liggen schommelen in die haven. Daarom besluit ik maar door te varen.
We zijn een aantal binnenschepen tegengekomen maar al een tijdje zit er een binnenschip achter ons. Het loopt maar langzaam op ons in. Rond half drie is het vlak achter ons. Op het moment dat wij een krib voorbij varen en het schip naast ons vaart voel ik duidelijk dat we meerdere malen hardhandig de grond raken. Het geeft een hoop kabaal en is door het hele schip te voelen. Sue komt me zelfs vragen of alles met mij in orde is. Ja, met mij wel, maar niet met de boot ben ik bang.
Ik ga meteen tussen de kribben van het gas af om het binnenschip vlot te laten passeren. Ik weet niet hoe erg de schade is en wil niet in de problemen komen met een binnenschip vlak naast mij. Gelukkig zijn we vlak bij de jachthaven van Deventer. Als het grote schip voorbij is geef ik weer gas en voel het hele schip trillen. Daar is dus duidelijk iets mis. Zo snel als verantwoord voelt varen we de haven van Deventer in en maken vast aan de meldsteiger. We krijgen een plekje toegewezen en tegen de gewoonte in vaar ik de boot nu met de kop als eerste de box in. Sue-Ann loopt nog even terug naar de havenmeester en ik kleed mij snel om om overboord te springen en op onderzoek uit te gaan. Aan weerszijden van ons liggen andere jachten waar mensen in de kuip van het weer aan het genieten zijn. Als ik het water in spring roept een buurman me toe: "en daar hield de steiger ineens op!" Kennelijk verondersteld hij dat ik per ongeluk in het water ben gevallen. Ik leg uit dat we schade hebben en dat ik wil uitzoeken wat er aan de hand is. Ondertussen tast ik onder water het roer en de schroef af. Het roer heeft wat scherpe kanten maar is verder intact. De schroef is er een stuk slechter aan toe: alle bladen zijn verbogen. Een blad is zelfs een stukje gescheurd en heeft een scherpe rand waar ik mijn vinger aan snijdt.
Eenmaal terug aan boord begin ik mij af te vragen wat we moeten doen om dit probleem op te lossen. Er is een trailerhelling. In principe kunnen we met de kont op de trailerhelling gaan liggen en dan kun je onder water een beetje aan de schroef werken. Maar of het zou lukken om de schroef te verwijderen en een nieuwe te plaatsen? Ik herinner mij hoeveel werk het was om de schroef van de sloep van de schroefas af te krijgen. Als dat hier net zo moeilijk gaat kan ik deze oplossing wel vergeten.
We zullen dus naar een andere haven moeten. In Zutphen zijn een paar mogelijkheden maar dan moeten we tegen de stroom in nog een stukje met een gehavende boot varen. Een andere optie is stroomafwaarts terug naar Zwolle te varen. Ik overleg met oom Ab en probeer alvast uit te vinden wat voor schroef er op de boot zit zodat ik alvast op zoek kan naar een andere schroef.
Nog tot laat in de avond ben ik op internet aan het struinen om alle mogelijke oplossingen in overzicht te krijgen. Het slapen wil slecht lukken: ik word regelmatig wakker met een rotgevoel.
No comments:
Post a Comment