Vrijdag 21 augustus: Gouda - Woubrugge

Volgens het weerbericht van gisteren zou het vandaag 's morgens regenen en 's middags mooi weer zijn. Daarom slapen we uit maar als we rond een uur of tien wakker worden blijkt de hemel strak blauw te zijn. 

De bestemming voor vandaag is Woubrugge waar de boot de komende weken blijft liggen. We moeten eerst weer door de Pottersbrug en daarna meteen door de Rabatbrug. Aangekomen bij die Pottersbrug is er geen brugwachter te zien, evenmin als een knop om bediening aan te vragen. We bellen het nummer dat op het bord op de brug staat, maar daar krijgen we voicemail. "Wat nu?" vraagt Sue-Ann zich af. "Gewoon afwachten'" antwoord ik. En even later komt er inderdaad een vrouw op een fiets om voor ons de brug open te maken. Maar omdat we dus ook meteen door die Rabatbrug moeten geven we dat aan. Ze legt uit dat we even moeten wachten op een boot die vanaf de andere kant moet komen. Aan de andere kant ligt een sluis waar wij dus ook doorheen moeten.

Even later gebaard ze ons dat we door de brug kunnen, ook al is het licht nog rood en de brug nog dicht. Maar we maken los en inderdaad gaat meteen de brug voor ons open. Uit de sluis komt een andere boot die dus aansluitend achter ons door de Rabatbrug gaat en wij kunnen meteen de sluis in. Heel efficient!

Na het schutten moeten we nog door de Steve Bikobrug en dan zijn we voor vandaag alleen nog afhankelijk van de spoorbrug in Gouwsluis (bij de hefbrug in de buurt). Maar zover zijn we nog niet. Eerst komen we op de Gouwe, waar we al snel ingehaald worden door twee plezierboten die grote hekgolven maken. Ze hebben kennelijk haast en moeten ons voorbij. Prima. Een stukje verderop komen we echter bij de hefbrug in Waddinxveen en daar kunnen zij niet onderdoor zonder opening en wij wel. Dus je kunt je afvragen hoe nuttig het allemaal is om haast te hebben.

We varen lekker door en zien de twee andere boten niet meer terug. In Boskoop vaart een containerschip in de richting van Alphen met achter zich aan een stuk of tien plezierboten. Met ons gewone tempo kunnen we ze precies bijhouden. En zo varen we door tot de containerterminal in Alphen. Daar moet het containerschip naar binnen en daarvoor wordt een stoplicht op dubbel rood gezet. Sommige mensen maken vast aan de steiger, terwijl anderen ervoor kiezen om te blijven dobberen. Wij sluiten maar aan bij de steiger, dat past nog precies.

Zo moeten we enige minuten wachten maar dan springt het stoplicht op groen en kunnen we weer verder varen...tot aan de spoorbrug enige tientallen meters verderop. Als ook die voor ons open is gegaan kunnen we onze weg vervolgen door het centrum van Alphen. Wij kunnen hier onder alle bruggen door, maar bij de Julianabrug komt een vrachtschip ons tegemoet waarvoor de brug open gaat. Omdat de opening van de brug aan onze kant van het vaarwater ligt liggen we dus in principe in de weg voor dat vrachtschip, maar dat gaat direct onder de brug door weer naar zijn stuurboordwal. Er achteraan komen nog twee zeilboten, waarvan de tweede wat verder weg is van het vrachtschip. Via de marifoon horen we de brugwachter omroepen dat als hij met de openingen door het centrum mee wil hij beter moet aansluiten. Het bericht wordt nog een keer herhaald maar vermoedelijk heeft de zeiler geen marifoon. Als het bootje onder de brug doorvaart wordt de boodschap opnieuw omgeroepen, nu via de luidsprekers aan de brug. Ik betwijfel of de schipper de boodschap heeft begrepen want hij lijkt niet te reageren op het bericht. 

Dan komt het moment om Sue-Ann af te zetten aan de wal zodat zij met de auto naar Woubrugge kan terwijl ik verder ga met de boot. Het plekje dat we daarvoor gewoonlijk gebruiken vind ze wat te ver van ons huis af dus vraagt ze om verder te varen om dichter bij huis te kunnen afstappen. Dat lukt echter niet want het hele stuk hoort bij de huizen  langs het water. Daarom wil ik haar afzetten bij een parkje iets verderop, maar daar zitten mensen en daar wil ze niet afstappen. Dus ik keer weer om om terug te gaan naar de plek waar ze vaker op- en afgestapt is, zet haar daar af en keer weer om.

Aangekomen bij de haven is het even puzzelen. Eigenlijk zijn er geen ligplaatsen beschikbaar maar we mogen langs een stuk kade liggen waar binnenkort gebouwd gaat worden. Achter de beschoeiing zak ik meteen tot mijn enkels in de grond. Ik probeer zo goed en kwaad als het gaat de boot vast te maken. Helaas is de beschoeiing (waarschijnlijk tijdelijk) in dermate conditie dat ik me zorgen maak of we hier wel veilig liggen. Er steken uit de beschoeiing allemaal draadeinden. Voor nu doen we het er maar mee.

Donderdag 20 augustus: Zwijndrecht - Gouda

In principe, als we zouden willen, kunnen we vandaag in een ruk doorvaren naar Woubrugge. maar ik kies ervoor om toch nog een nachtje langer op de boot te blijven en een tussenstop in Gouda te maken.

We slapen uit en wachten tot de regen is opgehouden. Maar voor de zekerheid trek ik wel mijn regenpak aan.

We moeten eerst het stukje over de Rietbaan in noordelijke richting varen om weer terug te komen op de Noord. Eenmaal op de Noord zien we in de verte bij IHC een enorme waterstraal dwars over het water spuiten. Het lijkt me logisch om daar niet dwars doorheen te varen, ook al moeten we daarvoor de stuurboordwal verlaten. Ik vaar er dus met een bochtje omheen, maar bij de straal aangekomen worden we ruw van koers veranderd door het water. Het water blijkt dus toch erg ruw hier. Gelukkig heb ik er wel rekening mee gehouden dat we hierdoor niet ineens voor een vrachtschip ofzo uitkomen, maar het is toch wel schrikken.

Dan komen we op de kruising van de Noord, de Oude Maas en de Lek en hier wil ik oversteken en de Bakkerskil opvaren. Als we hier doorheen zijn komen we op de Sliksloot, maar als snel blijkt dat we daar niet doorheen kunnen omdat er een werkschip dwars over het vaarwater ligt. Dus moeten we een stukje terug. Tussen de Bakkerskil en de Sliksloot kunnen we terug komen op de nieuwe Maas. Sue-Ann helemaal blij want nu kan ze de ark van Noach van dichtbij bekijken en fotograferen. 

Een stukje verder varen we dan Hollandse IJssel op. Gelukkig is het hier allemaal veel rustiger, ook al komt ook hier wel beroepsvaart. 

Als we in de buurt komen van de Julianasluizen blijven we nog even op de Hollandse IJssel en varen via de Mallegatsluis Gouda in. Hier hebben we veel geluk want we kunnen precies de sluis invaren als we er aankomen, samen met twee voorliggers.

Dit stukje door Gouda varen is echt fantastisch. Er is zoveel te zien... We kiezen ervoor om door de Pottersbrug te varen de Kattensingel op. Hier zijn behoorlijk wat ligplaatsen voor passanten. Samen met een bootje dat voor ons voer in de Mallegatsluis leggen we aan langs de steiger. Omdat het verlengsnoer voor de elektra wat te kort is keren we de boot om. Als ik dan vervolgens de walstroom wil aansluiten krijg ik de aansluiting niet "aan". Het lampje dat onderdeel uitmaakt van het knopje naast de aansluiting brandt niet en ik krijg het ook niet aan. Onze buren hebben hetzelfde al ervaren zo melden ze mij. Daarom ga ik maar eens op internet zoeken hoe dat moet werken hier. Even later komt de buurman zeggen: "je hebt stroom hoor!" Ik vraag wat nu het geheim was en hij verteld dat je eerst een knop die boven alle aansluitingen zit een keer moet indrukken en daarna de knop van de aansluiting die je wilt gebruiken. Dat lijkt onlogisch maar ik denk dat de fabrikant van die paal de muntautomaat of kaartlezer eruit gelaten heeft en daarvoor in de plaats die drukknop heeft gemaakt. Door op die eerste knop te drukken betaal je als het ware.

In de almanak staat dat het liggeld hier "op aanvraag" is. Sue belt de havenmeester maar krijgt die niet te pakken. Ze spreekt op de voicemail in dat we verwachten dat hij wel langs zal komen.

Even later, als wij in de boot zitten, staat er buiten iemand te roepen: "Is er iemand aan boord?" We veronderstellen beide dat het havenmeester zal zijn dus Sue gaat naar buiten met de portemonnee, maar het blijkt iemand te zijn die erg gecharmeerd is van onze boot en wil weten wie deze gebouwd heeft. 

Deze hele vakantie heb ik nog geen boekwinkel bezocht, dus dat doe ik nu maar even. Ik vind wat interessante geschiedenisboeken over het gebied aan de IJssel en de Lek. Een havenmeester zien we niet meer.

Woensdag 19 augustus: Stavenisse - Zwijndrecht

 De wekker gaat om 7 uur...dit is geen tijd voor een blanke om op te staan. Ook niet voor een zwarte.

We zijn niet eens de enige die zo vroeg zijn opgestaan. Mensen verderop aan de steiger zijn ook bezig zich klaar te maken voor vertrek. Een voordeel van zo vroeg vertrekken is wel dat het iets heeft...de wereld lijkt nog onverstoord.

De route die we nemen is in feite dezelfde als de op heenweg. Na de Krammersluizen gaan we op het Volkerak varen aan de noordelijke oever, door de geul voor de recreatievaart. Dan via de Volkeraksluis het Hollandsdiep op. Er waait een windkracht 3 a 4 waardoor er wel golven staan op het Hollandsdiep. Ook hier kies ik ervoor om naar de noordelijke oever te varen om daar zo dicht mogelijk langs die oever te varen zoals is aangegeven met de betonning. Misschien was dit niet zo slim en was het handiger geweest om zo lang mogelijk langs de zuidelijke oever te varen omdat daar de golven, gezien de windrichting, misschien minder hoog waren geweest. 

Op zich is er niet zoveel aan, het is gewoon afwachten tot de afstand is afgelegd. 

Voorbij Strijensas wil ik de Dordtse Kil op varen. Hier wordt het water een stuk smaller en omdat het erg druk is met beroepsvaart moet ik hier wel even goed opletten. Het lukt me om op een veilige manier tussen de vrachtschepen door over te steken naar oostelijke oever zodat ik zoveel mogelijk stuurboordwal kan houden. 

Bij de kruising met de Oude Maas komt er een vrachtschip vanuit het westen die op ons afstevent. Via de marifoon heb ik gehoord dat hij de Krabbegeul in wil en daarom houd ik in totdat hij voor ons langs is gegaan. Een ander schip uit oostelijke richting wil ook de Krabbegeul in maar daar wacht ik maar niet op. Ik geef even flink gas om zo snel mogelijk daar voorbij te zijn. 

Omdat we verderop de Noord op moeten en daarna de Rietbaan heb ik bedacht dat ik hier aan de verkeerde kant ga varen zodat ik maar 1 keer hoef over te steken. Dat lukt op zich wel maar bij de brug gekomen brandt er een rood licht voor de opening waar ik door wil varen. Logisch, want vanaf de andere kant kan natuurlijk een schip komen. De opening ernaast is veel breder maar ook daar hangt een rood licht boven. Het gaat me echter te ver om weer terug te gaan naar de "goede" kant van het vaarwater om later wederom over te steken, en omdat het breed genoeg is vaar ik maar zoveel mogelijk aan bakboordzijde door de grote opening.

Iets verderop vaar ik weer in de weg voor de waterbus maar die doet rustig aan en geeft mij alle ruimte om mijn weg te vervolgen. Pas bij het opvaren van de Noord wordt het even eng want er komt een bunkerbootje strak om de hoek. Gelukkig krijg ik van hem voldoende ruimte om aan de verkeerde kant te kunnen blijven varen maar of hij blij met mij is weet ik niet...

Eenmaal op de Rietbaan is het eindelijk weer eens rustig varen: geen hoge golven, geen verre oevers en geen vrachtschepen. 

We varen nu langs een eiland waar we iets verderop omheen moeten en dan weer aan de andere kant van het eiland terug, om bij de watersportvereniging van Zwijndrecht te komen. Bij dat stukje "terug" varen komen we door eh... een bijzonder landschap. Links en rechts liggen vergane en/of gezonken schepen. Hoewel de WSV zelf ook een rommelige indruk maakt worden we zeer gastvrij ontvangen. Het is de goedkoopste overnachting tot nu toe: 10 euro.

Voor het avondeten wandelen we naar het veerplein om te eten bij een gelegenheid met de naam "zohej". Naar mijn maatstaven eten we hier een kwalitatief uitstekende maaltijd. Terug lopend komen we langs een ijssalon die ook van uitstekende kwaliteit is. In ieder geval geen contaminatie van verschillende smaken hier, zoals in Veere wel het geval was.

Wanneer we terug komen bij de haven staan een aantal mannen van bovenaf naar onze boot te kijken en te bespreken. Helaas kan ik niet alles horen want ze lijken enigszins geschrokken van onze plotselinge aanwezigheid. 

W.S.V. Zwijndrecht

Dinsdag 18 augustus: Veere - Stavenisse

Tja, en dan begint het einde. We moeten terug naar huis. Dat gaat natuurlijk niet in een keer, dus voor vandaag kiezen we onze overnachtingsplaats in Stavenisse. Stavenisse ligt vlakbij Sint Annaland maar je moet om er te komen door een geul die bij laag water te ondiep is om te varen. Ik heb gekeken hoe laat het hoog water is en volgens mij moeten we er met voldoende water kunnen komen.

We varen op ons gemak de haven van Veere uit en zetten koers naar de Zandkreeksluis om terug te komen op de Oosterschelde. Daarna varen we weer om de Vondelingsplaat heen naar Stavenisse. Deze keer is de Oosterschelde minder mild voor ons: het hobbelt behoorlijk.

Als we bij het havenkanaal van Stavenisse aankomen moet ik eerst even zoeken waar nu precies die ingang naar dat kanaal is. Ik weet niet hoe diep het hier is dus ik vaar voorzichtig in de richting van de wal totdat we dicht genoeg genaderd zijn om te onderscheiden wat wat is. Voorzichtig vaar ik het kanaal in, me erop voorbereidend dat ik elk moment vast kan komen te zitten. Maar het is ongegronde angst: we kunnen zonder problemen de haven van Stavenisse bereiken.

Als we daar aankomen zien we op bordjes dat we moeten aanleggen bij steiger C. Dat is de steiger die het verst weg ligt. Er ligt nog een andere platbodem maar daarop is geen teken van leven te herkennen. We maken zover mogelijk naar voren vast zodat we zoveel mogelijk ruimte overlaten voor eventuele andere passanten. Ik vermoed dat die er niet komen vanwege de angstaanjagende berichten in de almanak, op de kaart en op internet. 

Als we weer netjes vast liggen en de elektra is aangesloten gaan we even binnen zitten. Ik werk op de computer deze blog bij en Sue-Ann kijkt een oude TV serie. Zo verstrijkt er enige tijd. Er komen nog redelijk wat andere passanten achter ons liggen, zelfs een aantal dubbel. Dus mijn idee dat er niet veel passanten zouden komen is geheel onterecht.

Waterstand bij aankomst.

We moeten echter onze proviand aanvullen en daarvoor gaan we naar de supermarkt die vlakbij de haven te vinden is. Gek genoeg heeft Veere geen supermarkt waardoor we gisteren geen boodschappen konden doen. 

Als we buiten komen zien we echter dat de wereld enorm veranderd is: de waterstand is aanzienlijk gestegen, het komt bijna tot de rand van de kade. Kinderen vermaken zich prima met zwemmen en spelen in het water. 

Spelende kinderen bij hoog water in de haven

Bij de supermarkt moet natuurlijk weer iedereen een winkelwagentje hebben om naar binnen te mogen. Ik vind het veel te overdreven om met twee winkelwagentjes voor die paar boodschappen door de winkel te toeren, dus ik besluit om niet mee naar binnen te gaan. Als Sue-Ann bijna klaar is wenkt ze mij voor overleg. Ik denk: what the heck en loop gewoon zonder winkelwagentje naar binnen. Sue heeft alles dus ze kan naar de kassa. Ik loop met haar mee en pak de boodschappen in. 

Als we buiten komen begint het te regenen. Natuurlijk, als we binnen zitten is het prachtig en als we naar buiten gaan begint het te regenen. Gek genoeg rennen de van het zwemmen natte kinderen paniekerig naar een afdakje om te schuilen voor de regen. 

Voor het avondeten bak ik een stapeltje pannenkoeken. Sue maakt voor zichzelf iets van vlees klaar in de oven want ze houd niet van pannenkoeken. Maar als ik na een half uur klaar ben wil ze er toch een proberen. En dat bevalt goed genoeg om er nog een te nemen. En dan nog een...

Rond half negen wandelen Sue-Ann en ik langs de geul naar de monding. Om half elf zal het laag water zijn, dus het water staat nu al redelijk laag. 

Een moedige schipper gaat minder dan 2 uur voor laag water naar buiten...om een poos later, met nog lager water, terug te keren.

We moeten in verband met de waterstand morgen op tijd vertrekken. Daarom gaan we ook bijtijds naar bed...ik bedoel...in de kooi.

De Zeelandbrug bij ondergaande zon

Maandag 17 augustus: Sint Annaland - Veere

Tja, nu vanuit Sint Annaland naar Veere, onze eindbestemming voor deze vakantie. Helaas is de tijd te kort om verder in Zeeland rond te zwerven. 

We verlaten de haven en gaan direct linksaf de Krabbenkreek op om terug te komen op de Oosterschelde. Daar gaan we weer linksaf. In de verte zie ik een brug maar kan niet direct thuisbrengen welke brug dat is. Het blijkt de Zeelandbrug te zijn en we moeten er naartoe hoewel we een heel andere kant op moeten om in Veere te komen. Het vervelende is alleen dat er midden op de Oosterschelde een soort eiland onder water ligt waar we niet overheen mogen en/of kunnen. En daarom moeten we er omheen.

Gelukkig is het water op de Oosterschelde ons goed gezind en is het kalm. Met alle boeien in het water is het wel even puzzelen om te zien hoe we moeten varen. Maar we komen uiteindelijk aan bij de Zandkreek die toegang geeft tot het Veerse meer. Hier moeten we weer schutten. Als wij aankomen zijn we de eerste van drie jachten, maar het duurt dit keer erg lang voordat we de sluis in kunnen. In de tussentijd zijn er heel veel boten bijgekomen. Gelukkig is de sluis groot en kunnen we er allemaal tegelijk in. En er dus ook allemaal tegelijk weer uit. Direct de sluis uit is het dan net een gestarte formule 1 race: iedereen vaart door elkaar heen en de snelsten willen natuurlijk zo snel mogelijk voorop varen. Zo varen we ook in konvooi in de richting van Veere, maar gedurende de tocht raken we steeds meer verspreid. Een zeilboot met een ouder echtpaar die bij ons in de sluis langszij had gelegen blijkt even snel te varen als wij want we blijven er de hele tijd achter. 

Als we Veere echter naderen begint de lucht erg donker te worden. Ik vermoed dat we het weleens niet droog kunnen houden en daarom ga ik even naar binnen om bij weerplaza te rade te gaan. Het blijkt inderdaad dat het gaat regenen en omdat ik niet tijdens de regen nog mijn regenpak wil moeten aandoen trek ik dat maar meteen aan. Ook geef ik meer gas om sneller in Veere te zijn in de hoop de bui voor te blijven maar dat blijkt ijdele hoop. Nog op het meer begint het al flink te regenen en tegen de tijd dat we bij de haven van Veere zijn komt het met bakken uit de lucht. De havenmeester van Veere staat ons op de kade op te wachten om ons onze plek te wijzen. Volgens mij is hij binnen de kortste keren doorweekt.  

Wij varen naar de aangewezen plaats, maken heel snel vast en kruipen snel naar binnen. Dat wil zeggen: ik doe dat, Sue blijft buiten staan en geeft me haar telefoon. Ik begrijp het niet, leg de telefoon weg en maan haar om naar binnen te komen maar het blijkt dat ze een foto wil in de stromende regen. Met tegenzin maak ik zo snel mogelijk een foto en sleur Sue-Ann naar binnen en sluit de deur. Ook al heeft het misschien maar een minuut geduurd: het gebied voor de deur is helemaal nat. 

Zomer in Zeeland...

Eenmaal comfortabel binnen wachten we tot de bui over is. Daarna sluiten we de elektra aan en wandelen vervolgens door het centrum van Veere. Het is er erg mooi. Bij de sluis schuilen we voor nog een bui en wandelen dan door naar de kade van de haven om op een terras wat te eten. Een mooi plekje met centraal in de haven onze boot. Het duurt wel erg lang voordat onze bestelling wordt opgenomen en ook daarna duurt het nog lang voordat ons eten geserveerd wordt. Maar dat geeft allemaal niet want we zitten lekker droog onder een parasol met mooi uitzicht. 

Als je een smal huisje hebt raak je je kanon niet kwijt...

De vreemde eend in de bijt

Zondag 16 augustus: Willemstad - Sint Annaland

Omdat op de website van de haven in Sint Annaland staat dat reserveren gewenst is belt Sue-Ann voor vertrek met de haven. Ze krijgt te horen dat later op de dag een indeling van de haven gemaakt zal worden en dan krijgen we te horen waar we kunnen liggen.

We varen de haven van Willemstad uit het Volkerak op om direct richting de jachtensluis te varen. De meeste mensen moeten daarheen dus het is niet moeilijk te vinden. 

We kunnen zo ongeveer meteen de kolk in varen en daarna kunnen we weer vlot verder. Ik blijf maar weer zo dicht mogelijk langs de stuurboordkant varen tot we bij de Krammersluis aankomen. Hier moeten we tien minuutjes wachten maar rond kwart over twee kunnen we weer verder. Dan is het nog maar drie kwartier varen om bij de ingang van de Krabbenkreek te komen. Het lijkt op de kaart of dit maar een smal geultje is maar in werkelijkheid staan grote stukken onder water waardoor wij meer het idee hebben op een meer te varen. 

De lucht ziet er dreigend uit en mogelijk is dat de reden dat de haven van Sint Annaland vol is. Propvol. In konvooi varen we door de haven op zoek naar de plek die ons is aangewezen. Dat blijkt vrij ver achterin de haven te zijn dus we varen langs vele andere boten. Doordat er veel boten dubbel of driedubbel liggen is het maar smal. Maar uiteindelijk lukt het toch om weer zonder kleerscheuren de box te bereiken. 

Eenmaal aangekomen en vastgemaakt gaat Sue-Ann naar het havenkantoor om het liggeld te betalen. De havenmeester haalt opgelucht adem als ze hoort dat wij gereserveerd hebben. Kennelijk is het lastig om iedereen een plek toe te kennen.

Zaterdag 15 augustus: Alblasserdam - Willemstad

Als ik de boot aan het klaarmaken ben voor vertrek vraagt de havenmeester of we de brugwachter al gebeld hebben. Nee dus. "Dat moet je wel doen! Een kwartier of twintig minuten van tevoren!" Dus Sue belt de brugwachter maar meteen want we zijn bijna klaar.

Als even later een andere boot de haven verlaat besluiten wij dat we ook weg kunnen. De andere boot blijkt onder de brug door te kunnen en wij ook! Het water staat lager nu dan gisteren. Maar de brugwachter heeft ons staan opwachten en doet toch de brug maar voor ons open. Ook goed. 

Als ik dan de Noord op wil varen zie ik van links de waterbus aankomen. Daarom ga ik eerst rechtsaf om aan de "goede" kant te blijven varen zodat de waterbus ons kan inhalen zonder dat wij hem in de weg zitten. Het blijkt echter dat de waterbus naar de halte komt die vlak voor ons ligt dus de waterbus vaart scherp voor ons langs naar de steiger. Er is verder geen verkeer dichtbij dus meteen nadat de watertaxi ons voorbij is steek ik de Noord over en zet koerst naar het zuiden.

Ik heb geprobeerd rekening te houden met stroming maar ik heb steeds het water alleen maar richting Rotterdam zien stromen. 

Voor de veiligheid varen we vanaf de Noord de Rietbaan op, een water dat parallel loopt aan de Noord. Daar eenmaal voorbij blijf ik aan de stuurboordwal varen de Oude Maas op. Ook hier is het erg druk met beroepsvaart. Ik probeer een beetje uit te kienen wanneer het acceptabel is om over te steken zodat we de Dordtse Kil op kunnen. Dat lukt gelukkig. Nu is het een kwestie van goed rechts blijven houden en dan zouden we veilig moeten zijn.

Eenmaal op het Hollands diep blijf ik weer stuurboordwal houden om vervolgens bij Willemstad over te steken om de haven in te kunnen varen. Het is er druk...erg druk. Bij het havenkantoor krijgen we een plekje toegewezen langszij een ander schip in de haven in het centrum. Ik hou er niet van om anderen tot last te zijn en daarom vraag ik of er niet een box is waar we in kunnen. Dat blijkt ook te kunnen en zodoende varen we de jachthaven in op zoek naar box G13. Dit blijken echter ook weer boxen te zijn zonder vingerpieren en daarom steek ik de boot er met de neus naar voren in. Omdat de neus zo ongeveer tegen de wal ligt moet Sue-Ann hier volgens mij ook wel van en aan boord kunnen komen. 

Nadat ik vanaf de boeg op de steiger ben geklommen en de boot heb vastgemaakt haal ik voor Sue-Ann een opstapje (zo'n krukje) zodat ze iets gemakkelijker bij de steiger kan. Zij maakt vervolgens de lange wandeling over de steigers naar het havenkantoor om daar te betalen. Als ze terug komt weet ze niet hoe ze aan boord moet komen. Ik stel voor dat ze met de rug naar de boeg toe op het krukje gaat staan en zichzelf dan op de boeg zet. Dat vindt ze eng maar het lukt tot haar grote opluchting. 

Daarna gaan we op de fiets naar de Volkeraksluizen. We komen tot onderaan de eerste kolk. In totaal zijn er drie kolken voor de beroepsvaart en nog een aparte kolk voor de recreatievaart. Die laatste wil ik ook graag van dichtbij zien maar daarvoor moeten we over het viaduct dat over de sluizen ligt. Na een hoop gehannes weten we een route te vinden om de brug op te komen. Maar dan moeten we de brug nog op...en die is hoog! Halverwege stappen we af en wandelen verder. Als we dan eindelijk op de brug boven de jachtensluis staan besluiten we om terug te keren. We hebben geen van beide zin om nog een keer omhoog te moeten.

Daarna fietsen we terug naar Willemstad, maar via een andere route dan we gekomen zijn. We komen langs de supermarkt dus Sue gaat weer in haar eentje boodschappen doen terwijl ik buiten blijf wachten. Als ze terug is stel ik voor dat zij maar buiten de haven blijft met de fietsen en dat ik de boodschappen wel aan boord zal brengen. Dus nu moet Sue een poosje op mij wachten, want een gedeelte van de  boodschappen moet ook in de koelkast worden ingeruimd.

Daarna zoeken we een restaurantje op aan de haven in het centrum. Ik heb totaal geen honger en daarom besteld Sue-Ann wel een maaltijd en bestel ik een portie bitterballen. Het zijn er acht maar ik krijg er met moeite 4 op. Dat ligt overigens niet aan die bitterballen of aan dat restaurant. 

Vrijdag 14 augustus

Eigenlijk was het plan om vandaag naar Willemstad te varen maar we besluiten na het wakker worden om vandaag in Alblasserdam te blijven. Met de vouwfietsen fietsen we naar Kinderdijk om de beroemde molens te aanschouwen. Terug in Alblasserdam maken we wat foto's van de omgeving. Onze boot blijkt niet meer op zijn plek te liggen; hij ligt een stukje verderop. Daardoor moet ik om een foto te maken wat verder lopen dan ik bedacht had.

Daarna zoeken we een terrasje op en lunchen daar op ons gemak. Na de lunch wandelen we naar het "winkelcentrum". Het is weliswaar overdekt maar de meeste winkels zijn gesloten of staan te huur. We wilden wat geld pinnen en dat blijkt geen probleem. Bij de kiosk koop ik een tijdschrift en daarna doet Sue-Ann boodschappen bij de AH terwijl ik buiten blijf wachten. Tijdens dat wachten vind ik een papegaai in een kooi in het winkelcentrum. 

Daarna wandelen we terug naar de boot. 's Avonds gaan we er nog een keer op uit om een ijsje te halen bij een ijssalon. 

Donderdag 13 augustus: Woubrugge - Alblasserdam

Vandaag willen we weer gaan varen en wel naar Alblasserdam. Sue-Ann en ik rijden samen met de auto naar Woubrugge. Daar laden we de spullen op de boot en vertrek ik met de boot naar Alphen terwijl Sue-Ann de auto naar huis brengt. In Alphen fietst Sue met de vouwfiets van de boot naar een stukje kade waar ze kan opstappen. Samen varen we verder over de Rijn naar de Hefbrug om vandaar over de Gouwe naar Gouda te varen. Bij de Julianasluis moeten we schutten om op de Hollandse IJssel te komen. 

Over de IJssel varen we naar Krimpen aan den  IJssel waar we de Sliksloot opvaren. Vanaf de Sliksloot varen we door over de Bakkerskil en komen zo op de Noord. We volgen de Noord tot Alblasserdam. Daar is een watersportvereniging waar we willen overnachten. Het is wel even een beetje zoeken naar de ingang van de haven, vooral omdat het er erg druk is met beroepsvaart waaronder de waterbus die met een rotgang rond vliegt.

De haven ligt aan de monding van de Alblas in de Noord. Helaas is in 1997 de sluis dichtgemaakt zodat we niet verder de Alblas  op kunnen. Waarom doet men zoiets?

We moeten eerst onder een brug door waar we niet door kunnen zonder opening dus bellen we de brugwachter. Na een minuut of tien gaat de brug voor ons open en dan gaan we direct linksaf. De havenmeester komt ons al tegemoet gelopen en vraagt: "in de schaduw of in de zon?" We antwoordden beide "in de schaduw". Hij wijst dat we direct aan de steiger waar we naast liggen mogen gaan liggen. Deze steiger ligt naast een soort drijvende loods en daar hebben we de schaduw van. Voor ons ligt ook nog een boot.

Om de elektra aan te sluiten moeten we een grote afstand overbruggen. Maar ook daar heeft de havenmeester een oplossing voor: hij haalt een verlengsnoer en als dat nog ontoereikend blijkt te zijn nog een. Als we zo eenmaal liggen zijn we te lui om van boord te gaan en kijken wat tv en lezen wat.

Dinsdag en woensdag

 Even terug naar het gewone leven.

Maandag 10 augustus: Alphen a/d Rijn - Woubrugge

Na het ontwaken proberen we nog een keer de havenmeester van de nieuwe jachthaven te bereiken, maar tevergeefs. Daarom besluiten we om de jachthaven in Woubrugge te bellen waar onze boot vroeger ook lag. We kunnen er wel terecht, maar het is niet zeker voor hoe lang. Het is onze bedoeling om tot donderdag thuis te blijven en donderdag onze reis voort te zetten, maar het is dus niet duidelijk of we daar zolang kunnen blijven liggen. 

Voor nu neem ik er genoegen mee. We kunnen altijd nog de boot verplaatsen. Dus daarom vertrek ik met de boot naar Woubrugge terwijl Sue-Ann met de auto gaat. Aangekomen bij de jachthaven leg ik de boot in een overdekte box. Zo luxe hadden we het eerder nog niet.

Zondag 9 augustus: Marnemoede - Alphen a/d Rijn

Helaas moeten we onze vakantie voor een paar dagen onderbreken. Daarom is het doel voor vandaag Alphen.  

We vervolgen onze reis over de Hollandse IJssel. Het is zondag vandaag en daardoor zijn er wat bruggen die alleen 's middags bediend worden. Daarom vertrekken we relatief laat. Ondanks alles worden alle bruggen snel voor ons open gemaakt. 

Zo varen we door naar Hekendorp. Daar moeten we de sluis in naar de Dubbele Wiericke, maar ik vaar er pardoes voorbij. Iets verderop, waar het vaarwater wat breder is, keer ik de boot en dan varen we het stukje terug naar de sluis. In de sluis ligt inmiddels een bootje dat achter ons voer dus we moeten wachten tot die geschut is. Daarna kunnen wij geschut worden. Het gebeurt automatisch, zonder sluiswachter. Het enige dat je hoeft te doen is op een paar knoppen drukken.

De sluis is voor een deel "overdekt" met een ronde brug waar we alleen onderdoor kunnen als het water in de sluis is gezakt naar het peil van de Wiericke. Het gaat allemaal goed.

We komen door het dorpje "Hogebrug" waar ik tot mijn verassing nog bovengrondse elektriciteitsleidingen zie. 

Als we bijna in Nieuwerbrug zijn komen we bij een hefbrug voor het spoor tussen Bodegraven en Woerden. Ik veronderstel dat we zullen moeten wachten tot de dienstregeling van de NS het toelaat om de brug te openen maar hij gaat gelijk al open. Hoewel de brug in de "middle of nowhere" ligt is er wel een brugwachter aanwezig. We moeten een paar euro in het klompje deponeren. 

Daarna zijn we al snel bij de brug waarachter de Rijn ligt. Hier moeten we wel even wachten maar het blijkt dat de brugwachter van de hefbrug ook deze brug moet bedienen. Volgens de borden moeten we ook hier weer bruggeld betalen maar de brugwachter roept ons toe dat we dat bij de vorige brug al betaald hebben. Dat snap ik niet helemaal maar dat hoeft natuurlijk ook niet.

Na de brug gaan we linksaf de Rijn op richting Bodegraven. Het is ook vandaag erg warm weer met temperaturen ruim boven de dertig graden. Ondanks de groene kleur van het water liggen er toch veel mensen in. 

In Bodegraven moeten we weer schutten. Als dat gebeurt is belt Sue-Ann met de nieuwe jachthaven in Alphen om te vragen of er een plekje is waar we de komende dagen kunnen liggen. Ondanks meerdere pogingen lukt het haar niet om contact te krijgen.

Ik twijfel een beetje: als we in die jachthaven geen plek kunnen krijgen moeten we maar in het Aarkanaal gaan liggen. Daar komen we eerst langs. We gokken het er maar op en varen toch door naar de Rijnhaven. Op aanwijzing van Sue-Ann leg ik de boot in een lege box maar we weten natuurlijk niet of we daar kunnen blijven liggen. Van onze buurman krijgen we een telefoonnummer van de havenmeester dat we weer proberen te bellen en zelfs de voicemail inspreken maar er komt geen antwoord. Ik blijf voor de zekerheid maar op de boot wachten terwijl Sue alvast naar huis gaat op de fiets. 

Het is niet mijn steil om "brutaal" te zijn en ik besluit dat we daar niet kunnen blijven liggen. Dan maar weer terug naar het Aarkanaal. Echter, in de Rijnhaven zijn ook nog wat gemeentelijke aanlegplaatsen nieuw aangelegd. We besluiten om daar maar te gaan liggen.

Sue is teruggekomen met de auto dus we gaan samen in de auto terug naar huis. Toch zit het mij niet lekker. Kunnen we de boot daar zo achterlaten? De bakskisten hebben geen sloten dus iemand die zou willen zou onze waardevolle spullen er zo uit kunnen halen. Sue biedt aan dat zij vannacht op de boot zal slapen maar dat vind ik te gek. Dan doen we het maar samen. Dus gaan we met de auto terug naar de boot. Er is geen walstroom hier dus we moeten het doen met de energie die we in de accu's hebben. We hebben dat nooit eerder een nacht lang uitgeprobeerd maar dat gaat nu dus toch gebeuren. Tot mijn verassing draait de ventilator 's morgens nog. Maar als Sue de waterkoker aanzet stort de boel wel in. Dat is gemakkelijk op te lossen door de motor even te starten. We zijn inmiddels alleen; de andere bootjes die er gisteren lagen zijn reeds vertrokken.

Zaterdag 8 augustus: van Weesp naar ...?

Het is vandaag de bedoeling om naar Woerden te varen. Omdat in Woerden een brug tussen half vijf en half zes gesloten is en we daar net na half vijf zouden aankomen wanneer we op "normale" tijd zouden vertrekken, vertrekken we vandaag vroeg, zo rond negen uur.  

Het eerste stukje varen gaat over de Vecht en dat is natuurlijk prachtig varen zo vroeg, wanneer er nog maar weinig andere mensen op het water zijn. Bij Nigtevecht willen we het Amsterdam Rijnkanaal op om bij Breukelen via de Groote Heicop  naar Woerden te varen. Het duurt een tijdje voor de brug voor ons (met een aantal andere boten) geopend wordt. Daarna kunnen we een rustig AR-kanaal opvaren. In de verte komt een riviercruiseschip aan.

Tegen de tijd dat het cruiseschip bij ons is aangekomen worden we heftig door elkaar geschud want het apparaat produceert hekgolven die direct achter het schip 1,5 meter hoog zijn. De hoogte neemt daarna wel snel terug maar door de steile kanten van het AR-kanaal blijven de golven lange tijd heen en weer klotsen en daardoor varen we een tijdlang door ruw water. De almanak noemt dit "verwarde golven"; een bijzondere aanduiding want ik wist niet dat golven een bewustzijn hebben.

Zo hobbelen we verder tot aan Breukelen, waar we de Groote Heicop op willen varen. Maar als we daar aankomen hangt er een bordje boven de brug dat de vaarweg verderop is afgesloten. We hebben dus geen andere keus dan verder doorvaren op het AR-kanaal.

Waardoor het komt weet ik niet, maar ik hoor de boot een gillend geluid maken. Een snel onderzoek duidt op de aandrijving want de motor zelf doet zoals gewoonlijk rustig zijn werk. Op het AR-kanaal wil ik echter niet onverwacht en onbedoeld stil komen te liggen, dus ik maak mij wel grote zorgen. Voor de zekerheid varen we door tot de industriehaven in Utrecht, waar we naar binnen gaan en aanleggen aan een trapje in een hoek van de haven. Alles onder het motorluik is te heet om aan te raken dus mijn eerste stap is: wachten tot het wat afgekoeld is. 

Zo blijven we een poosje liggen. Ik bel met oom Ab om te overleggen wat het kan zijn en wat ik kan doen. Daarna probeer ik de oorzaak te vinden maar een echte oorzaak vind ik niet. Bovendien is het geluid ook weer verdwenen. Ik besluit dat we een stukje proefvaren in de haven en als alles goed lijkt om maar verder te varen.

De eerstvolgende mogelijkheid om in westelijke richting van het AR-kanaal af te komen is de Oude Rijn, maar als ik de route probeer te plannen daarlangs wil WinGPS dat niet toelaten. De reden blijkt te zijn dat de maximaal toegestane breedte 2,90m is terwijl wij 3.30m zijn. Op het eerste gezicht zijn de bruggen allemaal breed zat dus waarom die maximale breedte maar maximaal 2.90m mag zijn is mij niet duidelijk. Maar ik durf het er niet op te gokken. Laten we dan maar doorvaren naar het Merwedekanaal en via Hollandse IJssel in westelijke richting te varen.

Om verschillende redenen moeten we naar huis in Alphen. Daarom kies ik er ervoor om via de Hollandse IJssel en de Dubbele Wiericke naar de Oude Rijn te varen (bij Nieuwerbrug) en dan via de Rijn naar Alphen. Maar zover gaan we vandaag niet komen. 

We varen met een rustig tempo eerst maar eens naar het Merwedekanaal. Daar aangekomen moeten we even wachten voor een sluis en een brug. Daarna kunnen we in een keer doorvaren de (gekanaliseerde) Hollandse IJssel op. Langs die IJssel zijn niet zoveel jachthavens maar een grote is "Marnemoede".  Daar willen we naartoe. Op de IJssel mag je binnen de bebouwde kom 4,5km/h varen en daarbuiten 9km/h. Dat is wel erg langzaam, maar het is natuurlijk wel prachtig vaarwater. 

We zijn nog niet eerder bij Marnemoede geweest en van de vorige keer dat we op deze IJssel voeren kan ik hem mij ook niet herinneren. Als we er aankomen ligt er een splinternieuw steigertje bij een splinternieuw gebouwtje in de vorm van een uitkijktoren. Daar maken we even vast en Sue gaat op zoek naar de havenmeester.  We krijgen een prima box aangewezen, naast een ander jacht dat vandaag ook uit dezelfde haven in Weesp is vertrokken. 

De haven heeft heel veel voorzieningen, waaronder een groot restaurant. Daar gaan we vandaag eten, met uitzicht op onze boot. Dat is wel handig want zo kan ik de deur en het luik open laten staan.

De haven verhuurt ook bootjes. Een "kakker" komt heel stoer met snelheid aangevaren met een gehuurd bootje, vaart met de punt tegen de steiger, maakt een touwtje veel te los vast en terwijl het bootje afdrijft springt hij snel op de kant. Je ziet hem bij wijze van spreken denken: "perfect gedaan". 

Vrijdag 7 augustus: Spakenburg - Weesp

Voor vertrek eerst douchen in het toiletgebouw. Dat doe ik op de fiets want we moeten eerst om de hele haven heen om bij het gebouw te komen. Justin had mij er al voor gewaarschuwd: het zijn geen fijne douches.  Er valt altijd wel wat te zeiken maar in dit geval had Justin wel gelijk: bijna geen druk en veel te warm. Zo warm dat ik er niet onder kon blijven staan. Het viel me wel op dat toen een andere douche ophield die tegelijk gebruikt werd de temperatuur wel iets dragelijker werd.

Ik wil even naar de Action fietsen om een bepaald type USB kabeltje te kopen. Justin gaat mee en we moeten daarna meteen naar de supermarkt om wat boodschappen te doen. Op de fiets bij de Action aangekomen blijkt het type USB kabeltje dat ik nodig heb er niet te vinden. Omdat we er toch zijn koop maar zonnebrandcrème en aftersun spray.

Daarna fietsen we naar de supermarkt. Als ik de onze fietsen op slot zet stoot ik iets aan wat op de grond valt. Ik weet niet wat het is maar het blijkt een lippenstift te zijn, tot grote hilariteit van Justin. Een mevrouw die ons gade slaat merkt op dat de lippenstift op de beugel lag waar fietsen aan vastgemaakt kunnen worden. 

We mogen eigenlijk niet met zijn tweeën naar binnen in verband met de Coronamaatregelen maar we doen even alsof we gek zijn en gaan samen met 1 karretje door de supermarkt. we hebben niet veel nodig maar het is wel even zoeken voordat we alles bij elkaar hebben. 

Sue-Ann heeft mij geappt of ik wil uitkijken of er ergens een brievenbus is want ze wil een paar kaarten versturen. Ik zie er geen een. Terug op de boot zoeken we het even op het web op en er blijkt er een dichtbij te zijn. Justin fiets even snel heen en weer om de brieven te posten en dan kunnen we vertrekken.

We varen weer verder over de randmeren naar de Hollandse brug en gaan daarna door het geultje onder de eilanden door naar Muiden. Daar moeten we even wachten voor de sluis maar toch kunnen we heel vlot  weer verder varen, nu op de Vecht. Dit vind ik het mooiste varen.

Het is voor ons de eerste keer dat we er komen sinds de aanleg van het aquaduct. Toen wij er eens eerder waren en de brug in de A1 er nog was maakten wij mee dat er een storing was aan die brug waardoor het autoverkeer op de A1 uren stil heeft gestaan in de brandende zon. Veel mensen zochten toen een alternatieve route dwars door Muiden heen waardoor het in Muiden vol stond met auto's. Nu is er van die brug niets meer te zien. Iets verderop is wel een nieuwe brug gemaakt voor een lokale weg. Iets verderop gaan we nu over de A1 heen: we kunnen vanaf de boot de auto's onder ons door zien rijden.

Verrassend snel zijn we daarna in Weesp. We maken eerst even vast aan de meldsteiger en Sue-Ann en Justin gaan ons aanmelden bij de havenmeester. We krijgen weer een mooi plekje toegewezen langs een steiger zodat in- en uitstappen voor ons erg gemakkelijk is. 

Aan het begin van de avond wandelen we naar restaurant 't Heertje waar we lekker eten. We zitten wel binnen maar dat is niet erg want het is buiten erg warm. Op de terugweg halen we een ijsje bij een ijssalon. 

Terug op de boot wil Justin zwemmen. Hij springt in het water en klimt er daarna direct weer uit langs de ladder aan het roer. Dit herhaalt zich een paar keer en om hem te plagen proberen we het hem te beletten om aan boord te komen door het roer te bewegen en zijn handen los te maken van de sporten. Als hij daarna weer in het water valt is hij op slag boos. Hij zwemt een aantal keer heen en weer en voor de zekerheid hou ik maar in de gaten waar hij blijft. Mensen in een boot naast ons hebben alles geamuseerd gadegeslagen. Uiteindelijk komt Justin terug aan boord, pakt wat van zijn spullen en gaat er te voet vandoor. Voor de zekerheid volgt Sue-Ann hem. Ik maak me er niet zo druk om; hij is oud en wijs genoeg om niet in zeven sloten tegelijk te lopen.

Toevallig is het vandaag de laatste dag voor Justin aan boord. Zijn vader komt hem ophalen. We waarschuwen die maar alvast dat Justin boos is. Als hij arriveert is Justin nog steeds zich ergens aan het verstoppen. Ik loop maar mee om Justin's spullen naar de auto te brengen. Daar aangekomen komt Justin weer tevoorschijn maar hij wil, ondanks aandringen van zijn vader, geen afscheid nemen. Zou ik ook niet doen; dat zou teveel gezichtsverlies opleveren.

Donderdag 6 augustus: Harderwijk - Spakenburg

Vanwege mijn afkeer van het varen op de randmeren heb ik besloten om dat in korte etappes te doen. Voor vandaag is ons doel Spakenburg dat natuurlijk bekend is vanwege de botters en de botterwerf. Ik ben er nooit geweest en het lijkt mij wel leuk.

We slapen 's morgens eerst uit. Pas om half twaalf vertrekken we. Het is immers toch maar een kort stukje varen...

Om tien over een komen we aan bij de Nijkerker sluis en daar is het druk. Heel erg druk. Overal waar een boot aan vastgemaakt kan worden is al een boot aan vastgemaakt en er liggen nog vele jachten dobberend op hun beurt te wachten. De sluis gaat open en er komt een groot vrachtschip uit varen. Een ander groot vrachtschip dat ons kilometers terug al voorbij gelopen was mag als eerste naar binnen en daarmee is de kolk meteen vol. Dus we moeten weer twee schuttingen afwachten voordat er uberhaubt wat schepen naar binnen kunnen. Als het dan zover is, het is intussen twee uur en we hebben al 50 minuten liggen wachten, lijkt iedereen tegelijk de sluis in te willen. Het is net een mierennest. Ik onderneem nog geen actie maar dat lokt een reactie uit van een schipper achter ons die vind dat we wel moeten aansluiten want iedereen vaart ons voorbij. Oké, ik vaar een stukje naar voren. Een jacht dat achter ons voer heeft inderdaad een plek voor ons ingenomen. 

Wederom moeten we 50 minuten wachten voor de volgende groep de sluis in kan. Dit keer vind ik zelf dat ik er deze keer wel bij moet dus stort me ook in het gedrang. Het scheelt dat iedereen banger is om de boot te beschadigen dan ik dus ze blijven wel uit de buurt. Om kwart over drie kunnen we eindelijk onze reis vervolgen. Deze sluispassage heeft ons 2 uur gekost. Het lijkt me dat dat veel efficiënter moet kunnen.

Om  vier uur varen we de haven van Spakenburg in. Direct bij de ingang staat al een bord met het telefoonnummer van de havenmeester. Sue belt hem en vraagt om een plekje waar we gemakkelijk in en uit kunnen stappen. Al telefonerend varen we verder en zien we de havenmeester bij het havenkantoor staan. Al gebarend en nog steeds via de telefoon pratend krijgen we instructies en we krijgen een prachtig plekje langs de kant van de oude haven toegewezen. 

's Avonds gaan we natuurlijk een ijsje eten bij de ijssalon. Ook hier zijn we niet de enige en zijn er strepen op de weg gezet om aan te geven waar we moeten gaan staan om 1,5 m afstand te houden. Desalniettemin was het een lekker ijsje.

 

Woensdag 5 augustus: Zwolle - Harderwijk

 Sue-Ann en Justin zijn even naar het toiletgebouw als ik ineens een hoop lawaai hoor. Even later komt Justin binnen melden dat er een schip met de mast tegen de brug is gevaren. 

Een poosje later varen we weg. Bij de eerste beweegbare brug ligt al een schip te wachten.Wij kunnen er zo wel onderdoor maar het gele licht is uit en het rood-groen is aan dus we wachten ook maar even. 

Aangekomen bij de spooldersluis liggen er al aardig wat jachten te wachten, zowel aan de "sport" kant als aan de beroepskant. We moeten even wachten maar al snel kunnen we naar binnen varen. Heel ver in de verte komt nog een boot aan en kennelijk wacht te sluiswachter daarop want de deuren blijven open staan totdat dat schip ook binnen is. Even later kunnen we de IJssel opvaren. Alle andere boten halen ons in en varen voor ons uit. Kennelijk zijn wij langzaam.

We varen stroomafwaarts in de richting van Kampen. Er is weinig beroepsvaart, een enkel vrachtschip haalt ons in. We ploeteren lekker voort totdat we kort voor Kampen het nieuwe Reevediep op gaan. Iets verderop is dan al meteen de sluis. Samen met een sloep worden we geschut en dan varen we het nieuwe stuk tot aan het Drontermeer. Daar gaan we bakboord uit. Als we daar net een stukje onderweg zijn verschijnt er een openstaande sluis maar met rode lichten. Een klein sportbootje voor ons vaart gewoon door door het rode licht maar als wij dichterbij komen varen we langs een werkboot met achterop een grote parasol met daaronder een paar mannen. Een van hen roept ons toe: "het licht gaat om half drie op groen, dus even vooraan vastmaken." Hij bedoelt de wachtsteiger voor de sluis. Waren we eerst in vertwijfeling wat we hier mee aan moesten, nu is het tenminste duidelijk. Dat het net twee uur is en we dus een half uur moeten wachten is iets minder maar kom op! We hebben vakantie!

Om half drie duurt het nog steeds een poosje voordat het licht op groen springt maar het gebeurt en we kunnen weer verder. Ons doel voor vandaag was oorspronkelijk "Riviera Beach" maar we besluiten nog een stukje door te varen naar jachthaven de Knar in Harderwijk. Daar zijn we eerder geweest en dat was goed bevallen.

Het varen op de randmeren vind ik saai. Je kijkt urenlang naar dezelfde horizon; er verandert onderweg niet veel. Wel is het erg druk. Ik ben gestopt met groeten, ik groet alleen nog terug. Je blijft aan de gang.

Op het Veluwemeer wil ik een stukje afsnijden door het meer schuin over te steken en over het aquaduct naar jachthaven de Knar varen. Daar is het wel even opletten om een route te nemen die geen ondieptes bevat maar waarschijnlijk ben ik te bang want over het hele meer verdeeld varen er boten.

Eenmaal bij de Knar varen we langzaam door de haven naar de kraan want bij de ingang stond een bord dat we ons daar moeten melden. Sue-Ann belt ondertussen al met de havenmeester en ik hoor haar zeggen: 10 bij 3 meter. Ik corrigeer haar: 3 meter 30 maar ze verbetert zicht niet. 

Bij de kraan aangekomen liggen er al een aantal schepen zo verdeeld dat er voor ons eigenlijk geen ruimte meer is. Uit nood ga ik maar dwars voor de helling liggen, zodat Sue-Ann ons kan aanmelden bij de havenmeester want dat had ze te horen gekregen. 

Ze komt terug met de coördinaten waar we onze boot kunnen afmeren. Als ik de box zie denk ik hardop: passen we daar wel tussen? Volgens Sue-Ann lijkt het kleiner dan het is maar mijn zorg bleek terecht: als we achteruit de box invaren liggen we op zeker moment klem tussen de palen. Ik blijf voorzichtig achteruit varen en duw ons af tegen de boten naast ons want de beklemming overruled het sturen met het roer.  Uiteindelijk lukt het mij om vanaf het achterdek op de kant te stappen maar omdat wij een aangehangen roer hebben is de afstand tussen steiger en achterdek best een flinke stap. Er zijn hier geen "vingersteigers". Dat maakt het voor Sue-Ann onmogelijk om van boord te komen. 

Justin heeft de hele dag het verlangen geuit om te zwemmen. Als we in de box liggen wil hij meteen overboord springen. Ik heb hem beloofd om mee te gaan maar ik had een strandje in gedachten dat iets verderop onderdeel uitmaakt van de haven. Zwemmen tussen de boten lijkt me geen goed plan. 

Al mopperend loopt Justin met mij mee naar het strandje. Hij gaat wel als eerste het water in terwijl ik even toekijk. Dan raap ik al mijn moed bijeen en laat me ook in het water vallen. De eerste kou is altijd even schrikken, maar als je er eenmaal aan gewend bent is het prima te doen. Maar terwijl ik wat op en neer zwem is Justin het water alweer uitgelopen en staat zich iets verderop af te drogen om vervolgens terug te gaan naar de boot. Het blijkt dat het vooruitzicht op het bakken van pannenkoeken dermate sterk trekt dat de enorme drang om te zwemmen naar de achtergrond verdwijnt. Dit tot grote ergernis van Sue-Ann die de hele middag heeft moeten aanhoren hoe graag Justin wilde zwemmen.

Dinsdag 4 augustus 2020: Oldemarkt - Zwolle

De boot lijkt er helemaal klaar voor. We hebben de afgelopen nacht al op de boot geslapen en kunnen zo vertrekken. Opstapper Justin van 12 komt ons vergezellen. 

We moeten eerst nog de dieseltank vullen. Daarvoor gaan we zoals alle afgelopen jaren met de boot naar van Wijk. Sue gaat naar binnen om te melden dat we willen tanken. Het duurt echter nog even voordat Bouwe de gelegenheid heeft om ons te helpen. Maar als hij er is merkt hij op dat hij nu "blauwe diesel" verkoopt. Ik heb nog nooit van blauwe diesel gehoord geloof ik en denk in eerste instantie dat het net zoiets is als "rode diesel" maar het blijkt helemaal anders te zitten. Het is een diesel die bestaat uit een mengsel van "gewone" fossiele diesel en biologische diesel. Het wordt aangeprezen als "het hele jaar winterbestendig". Is dat niet raar? Waarom zeg je niet gewoon "winterbestendig tot -20 graden" ofzo? Gelukkig hebben we nog niet het hele jaar winter. Dat zou knap waardeloos zijn! Blauwe diesel is wel wat duurder maar het moet maar. 

Na het tanken varen we richting de "driewegsluis". Op de Linde is het erg rustig. Bij de Marekrite plaatsen liggen geen boten en we komen ook geen boten tegen. Alleen bij het eiland liggen wat boten afgemeerd. Maar dan komen we bij het eiland de bocht om en blijkt alles precies andersom! De wachtsteiger ligt helemaal vol boten en er dobberen nog drie voor de sluis rond. Wij sluiten maar aan 

en wachten af wat komen gaat. Ondertussen komen er nog veel meer bootjes achter ons liggen.

Het duurt naar mijn idee nogal lang voordat de sluis open gaat en de bootjes van de andere kant eruit komen. Daarna schuifelt de hele wachtsteiger de sluis in en kunnen wij vastmaken aan de wachtsteiger om te wachten op de volgende schutting. Sue-Ann maakt een praatje met de buren voor ons. Ze vertellen dat ze naar Giethoorn gaan. Sue antwoordt: "oh nee, wij gaan de andere kant op, naar Zwolle". Topografische kennis is nooit Sue-Ann's sterkte kant geweest.

Als we zijn geschut veronderstel ik dat we vanwege de middagpauze niet door de brug in Ossenzijl kunnen, maar als we daar eenmaal aangekomen zijn blijkt dat mee te vallen: we kunnen vrij vlot verder. Het bootje naar Giethoorn slaat linksaf het kanaal op richting Steenwijk. Wij gaan rechtdoor, door de Kalenberger gracht. 

Wanneer we bij de brug in Kalenberg aankomen blijkt deze net voor verkeer uit de andere richting open te zijn geweest maar desondanks staat het licht op rood en er ligt een fors jacht pal voor de brug te wachten. Dat mag inderdaad eerst door de brug maar zonder dat de brug nog weer dicht gaat mogen wij verder. Daar had ik niet op gerekend en was al zo ver mogelijk naar voren aan de kant gaan liggen; nu moet ik even snel knoeien om de boot met de neus in de richting van de brug te krijgen. Kostbare seconden gaan verloren en achter ons ligt een hele rij andere schepen te wachten die ik nu onnodig ophoud.

Aan al dit leed komt uiteindelijk een keer een eind en we kunnen onze bijdrage deponeren in het klompje. 

Via Wetering varen we naar het Giethoornse meer. Dan via de Walengracht naar de Beulakerweide. Dan via blauwe hand naar Beukersgracht met op het eind daarvan de Beukerssluis. We zien in de verte de deuren open staan en het licht op groen. Er liggen echter geen boten te wachten dus ik veronderstel dat de sluiswachter op ons wacht. We geven daarom maar een tandje meer gas. 

Het schutten verloopt vlot en even later kunnen we verder richting Zwartsluis. Daar vandaan gaan we verder over het Zwarte water naar Zwolle. Bij het maagjesbolwerk is de eerste box vrij. Dat is ook het dichtst bij het toiletgebouw, dus misschien een prima plek. Alleen liggen we pal naast de rodetorenbrug. 

Zoals altijd probeer ik de boot achteruit de box in te varen zodat we gemakkelijk(er) vanuit de kuip op de steiger kunnen stappen. De mensen in de boot naast ons worden alert als ik er achteruit probeer in te varen. "Gaat het lukken? Of moeten we even helpen?" Ik antwoord eerlijk dat ik het niet weet maar het lukt verder prima.

Vervolgens wil ik de walstroom aansluiten. Zowel het betalen van het liggeld als het betalen voor de walstroom gaat via aanuit.net. Als ik probeer onze aansluiting te activeren krijg ik de melding dat ik eerst het liggeld moet betalen. Als ik dat probeer krijg ik een melding dat dat niet kan omdat de box bezet is. Het lijkt me vervelend als we later op de avond gezeur krijgen met mensen van wie die plek is dus besluiten we een ander leeg plekje te zoeken. Maar als we weg varen wordt de boot naast ons weer alert en zij weten zeker: de box is niet bezet. 

Dus voor de tweede keer probeer ik de boot achteruit de box in te varen maar deze keer zijn onze buren gerust. Ze blijven zitten. 

Maar nu zit ik nog met het probleem: hoe activeer ik de stroom dan? Ik besluit om een vrije box te virtueel te claimen en vervolgens de walstroom te activeren. Dat lukt wel.

Nu realiseer ik me ook hoe deze situatie kan ontstaan. Stel, iemand heeft box 1 gebruikt maar vergeet "af te melden" bij aanuit.net.  Er komt vervolgens iemand anders die de lege box zit en daar gaat liggen. Deze persoon lukt het niet om de box te claimen want die is nog "bezet" dus kiest deze persoon een andere box (box 3) maar blijft wel liggen in box 1. De situatie herhaalt zich als iemand in box 3 gaat liggen. Maar als de mensen uit box 1 vertrekken melden ze box 3 beschikbaar terwijl daar nog wel een schip in ligt. Zo kan de chaos rap toenemen.

´

We liggen tegenover Pathé bioscoop en Justin wil graag naar de film. Sue/Ann en ik willen niet in verband met corona. Justin vraagt mij indirect "hou je van pinokio?" Ik antwoord: "nee, dat is een leugenaar"

Later zoek ik een ijssalon op google zodat we een ijsje kunnen gaan halen. We wandelen naar de dichtstbijzijnde maar die blijkt onvindbaar. Na enig speurwerk constateren we dat de ijssalon gezeten moet hebben in een leegstaand winkelpand.

Er zit niet veel anders op dan een andere ijssalon te zoeken. Gelukkig weet ik uit eerdere bezoeken aan zwolle dat er een goede zit aan de andere kant van het centrum. Als we daar aankomen blijkt er een immens lange rij te staan die zelfs de hoek om gaat. Het blijkt dat er strepen op de straat zijn aangebracht om de 1,5 meter afstand aan te duiden. Op die manier wordt een rij natuurlijk snel lang. Uiteindelijk duurt het ook niet zolang tot we aan de beurt zijn. Er zijn 3 compartimenten gerealiseerd die afgescheiden zijn door middel van doorzichtige kunststof platen.

Voorbereidingen voor de zomervakantie van 2020

Het is Corona-tijd. Het eerste deel van het vaarseizoen werden veel bruggen en sluizen volgens winterschema bediend en waren toiletvoorzieningen in jachthavens (en campings) gesloten.

Inmiddels zitten we midden in de zomer en zijn de maatregelen versoepeld. Toch is het virus nog steeds onder ons en kan er zomaar opnieuw een grote uitbraak ontstaan. Mocht tijdens onze vakantie de maatregelen weer aangescherpt worden en de jachthavens zouden opnieuw verplicht worden om de toiletvoorzieningen te sluiten, dan hebben wij een probleem. Onze porta-portie legen lukt desnoods wel met overboord kieperen maar douchen kunnen we niet op de boot.

Ik heb daarom besloten om voor de zomervakantie van 2020 een boiler in te bouwen zodat we warm water kunnen tappen. Via een tuinslang zouden we dan desnoods in de kuip of op de kant kunnen douchen.

Ik heb jaren geleden op een veiling eens een gebruikte scheepsboiler gekocht. Deze heeft jaren in de stelling gelegen zonder dat ik er naar omgekeken heb, maar het was altijd de bedoeling om te kijken of deze in de boot ingebouwd kon worden.  Het eerste dat ik heb gecontroleerd is of de thermostaat en verwarmingselement nog in orde zijn. Het verwarmingselement blijkt inderdaad in orde, maar de thermostaat is defect, dus daar heb ik een nieuwe voor gekocht.

De boiler bestaat in feite uit een tank met aan één zijde een flens waarop de aansluitingen gemonteerd zijn. Voor de zekerheid heb ik de flens eruit geschroefd en daarmee bleek vervolgens dat de warmtewisselaar bedekt was met een laag kalk. Daarom heb ik de warmtewisselaar losgemaakt van de flens en ondergedompeld in schoonmaakazijn. Daarna vond ik het nog steeds niet heel erg schoon dus ik ben ook nog een tijdje aan het borstelen geweest. Enfin, uiteindelijk was de warmtewisselaar "schoon genoeg" naar mijn zin.

Tussen de flens en de boiler zit een rubber pakking. Om een of andere reden was bij deze boiler de pakking besmeurt met kit of iets dergelijks. Dit doet vermoeden dat de boiler gelekt heeft, mede omdat ik de boiler kocht op een faillissementveiling van scheepswerf Conavroegh. Hij was duidelijk gebruikt maar zat wel in een originele doos met nieuwe bevestigingsmaterialen erbij. Misschien is deze boiler vervangen door een nieuwe en heeft men de oude in de doos van de nieuwe bewaard.

Een nieuwe pakking kost bijna niets dus ik heb deze maar gewoon vervangen.

Vervolgens was ik benieuwd of de boiler na vervanging van de pakking nog/wel waterdicht was. Daarom heb ik de boiler door middel van tuinslangen aangesloten op de gewone waterleiding en zo een tijd laten staan. Het bleek echter dat er na een tijdje wel een plas water onder de boiler lag, dus misschien niet dicht? Maar mijn vermoeden is dat de Gardena koppelingen lekken dus daarom doe ik nog een poging met hopelijk het probleem opgelost. Helaas blijkt er later wederom water onder de boiler te liggen, maar ook nu weer merk ik watersporen langs de Gardena koppelingen.

Vervolgens heb ik een houten frame gemaakt waar de boiler in de boot in geplaatst moet worden, De boiler komt voor het mangatluik van de watertank.Daarvoor moeten de pomp en het expansievat wijken, maar deze krijgen een nieuwe plaats in het houten frame.

De boiler kan het water op twee manieren verwarmen: door middel van elektriciteit en door gebruik te maken van de warmte van de motor. Deze warmte gaat anders overboord en daarom is het mijns inziens een te prefereren oplossing. Maar hiervoor moet uiteraard wel het koelcircuit van de motor "aangepast" worden zodat het koelwater van de motor ook door de warmtewisselaar van de boiler gaat. Gelukkig heeft de motorfabrikant hier al rekening mee gehouden en op twee plaatsen doppen geplaatst die vervangen kunnen worden door aansluitingen van het leidingwerk naar de boiler.

Het is natuurlijk het gemakkelijkst om voor de leidingen slangen te gebruiken want die zijn gemakkelijk volgens de gewenste route te leggen. Deze slangen moeten dus aan de ene kant aangesloten worden op de boiler en aan de andere kant op de motor. Daarom moet ik slangpilaren hebben waar ik de betreffende slangen op aan kan sluiten die in de plaats van de twee doppen komen. Het schroefdraad van de doppen blijkt M16 x 1.5mm. De slangen hebben een inwendige diameter van 20mm en voor deze combinatie blijkt het niet triviaal om aan passende slangpilaren te komen. Daarom maak ik ze op aanraden van oom Ab zelf op de draaibank.

Uit een stuk RVS schroefas worden  twee korte stukjes gezaagd die ik vervolgens in de draaibank de gewenste vorm geef. Alleen het schroefdraad erop snijden laat ik aan oom Ab over.  Het is even werken maar ze blijken uiteindelijk beide te passen.

Van origine heeft de motor een "kortsluitleiding" die ervoor zorgt dat er koelvloeistof toch kan circuleren als de thermostaat nog niet open staat. Het gaat om een heel dun stukje leiding maar dat zit wel irritant in de weg voor een van de leidingen naar de boiler. Volgens oom Ab kan dit stukje leiding nu wel verdwijnen want het circuit van de boiler zorgt wel voor die circulatie als de thermostaat nog niet open is.

De leiding zelf vind ik op benzineslang van de buitenboordmotor lijken en dat is ook gemakkelijk te verwijderen. Aan beide uiteinden zitten slangpilaren: eentje op de waterpomp en eentje op het thermostaathuis. Deze moeten afgedicht worden als de kortsluitleiding verwijderd is, maar hoe doe je dat? Oom Ab vermoed dat beide slangpilaren met bijv M10 schroefdraad zijn bevestigd, maar als ik ze probeer los te draaien blijken er slechts stukjes pijp  in een gat te zijn geperst.

Om dit netjes op te lossen krijg ik van oom Ab het advies om er schroefdraad in te tappen en vervolgens met  bouten af te dichten. Hiervoor worden zowel thermostaathuis als waterpomp gedemonteerd om in de werkplaats netjes het schroefdraad te kunnen tappen. Voor het afdichten gebruik een paar stelbouten zodat er geen kop op zit die ruimte inneemt. Voor de afdichting heb ik Loctite 55 gebruikt.

Helaas zijn bij het demonteren de pakkingen verloren gegaan. Daarom heb ik bij solediesel.nl nieuwe besteld. De ene is 10 euro, de andere 5 euro. Het is volgens mij wat duur maar het lijkt me toch de gemakkelijkste oplossing.

Als ik na het aansluiten de motor voor de eerste keer weer laat lopen blijkt de pakking tussen motor en thermostaathuis toch te lekken. Daarom demonteer ik dat thermostaat huis weer en constateer vervolgens dat de pakking aan het motorblok blijft vastzitten bij twee van de drie bouten. Daarom vermoed ik dat de derde bout niet goed aangedraaid heeft gezeten en plaats daarom het thermostaathuis terug op de motor. Helaas blijkt ie nog steeds te lekken.

Tijd voor overleg met oom Ab. Hij adviseert om een speciaal soort vloeibare pakking te gebruiken aan beide zijden van de gewone pakking. Ik dacht dat vloeibare pakkingen vooral een oplossing waren voor toepassing waar een gewone pakking niet beschikbaar is maar dat heb ik dus verkeerd.

Als ik wederom het thermostaathuis demonteer blijkt mijn nieuwe pakking van 5 euro inmiddels gescheurd. Omdat we bijna met vakantie gaan en het weekend is zie ik geen kans meer om een originele nieuwe pakking te bestellen. Daarom maak ik er een zelf uit pakkingmateriaal dat ik recent gekocht had `voor het geval dat`. Dat lukt  naar tevredenheid, in ieder geval die van mij.

Vervolgens biets ik bij oom Ab een beetje van de door hem geadviseerde vloeibare pakking.  Het is raar spul: het lijkt op stroop, zowel wat viscositeit als kleur betreft.

Nadat het thermostaathuis opnieuw is teruggeplaatst en ik de motor heb voorzien van voldoende koelvloeistof blijkt uit de test dat de lekkage is verdwenen.  Het kan natuurlijk nog wel ergens anders lekken, maar vooralsnog lijkt dat niet het geval. Voor de zekerheid laat ik de motor een paar uur met een beetje gas draaien. Al na een kwartier blijkt het water uit de warme kraan een aangename temperatuur te hebben bereikt. De test lijkt vooralsnog goed verlopen: nieuwe lekkage is niet aangetroffen. Aan het einde van de test is het water uit de warme kraan gloeiend heet.

Een andere uitbreiding is de plaatsing van zonnepanelen. Net als de boiler heb ik ook al jaren een paar zonnepanelen staan, ooit gekocht met de bedoeling om wat "mee te spelen". Het zijn exemplaren van 240W. Er passen er twee op het dak van de kajuit, dus ik moet een MPPT regelaar hebben die 480W maximaal kan leveren aan de 24V accu's. Uit de catalogus van Combi Noord vind ik eerst een Zweeds exemplaar maar deze heeft geen officiële interface waarmee ik de regelaar op afstand kan uitlezen met zelfgemaakte hard- of software. 

Een andere optie zou Victron zijn. Hun producten hebben wel interfaces maar zijn "proprietary". Tenminste, dat dacht ik. Voor de zekerheid even gekeken en het blijkt dat Victron van alles netjes heeft gedocumenteerd. Perfect! Bij Combi Noord bestel ik dus een Victron MPPT regelaar van 20A en 100V. 

De volgende stap is het vinden van een manier om de panelen op het dak van de kajuit te bevestigen. In eerste instantie kies ik daarvoor speciale steunen die ook bij Combi Noord te koop zijn. Deze blijken echter alleen met een lange levertijd geleverd te kunnen worden en daar kan ik niet op wachten. Daarom print ik er zelf een paar op de 3D printer. Maar als ik vervolgens kijk hoe het uitkomt op het dak van de kajuit blijken de steunen bij lange na niet hoog genoeg om de ronding van het dak te kunnen opvangen. Daarom maak ik van aluminium hoekprofiel maar een eenvoudig frame dat op het dak vast gelast kan worden. De twee zonnepanelen heb ik parallel aangesloten op de regelaar. 

De regelaar is voorzien van ingebouwde bluetooth en met een app van Victron kun je precies zien hoeveel energie de zonnepanelen hebben opgeleverd en je kunt ook zien met hoeveel stroom de accu's worden bijgeladen op dat moment.