De wekker gaat om 7 uur...dit is geen tijd voor een blanke om op te staan. Ook niet voor een zwarte.
We zijn niet eens de enige die zo vroeg zijn opgestaan. Mensen verderop aan de steiger zijn ook bezig zich klaar te maken voor vertrek. Een voordeel van zo vroeg vertrekken is wel dat het iets heeft...de wereld lijkt nog onverstoord.
De route die we nemen is in feite dezelfde als de op heenweg. Na de Krammersluizen gaan we op het Volkerak varen aan de noordelijke oever, door de geul voor de recreatievaart. Dan via de Volkeraksluis het Hollandsdiep op. Er waait een windkracht 3 a 4 waardoor er wel golven staan op het Hollandsdiep. Ook hier kies ik ervoor om naar de noordelijke oever te varen om daar zo dicht mogelijk langs die oever te varen zoals is aangegeven met de betonning. Misschien was dit niet zo slim en was het handiger geweest om zo lang mogelijk langs de zuidelijke oever te varen omdat daar de golven, gezien de windrichting, misschien minder hoog waren geweest.
Op zich is er niet zoveel aan, het is gewoon afwachten tot de afstand is afgelegd.
Voorbij Strijensas wil ik de Dordtse Kil op varen. Hier wordt het water een stuk smaller en omdat het erg druk is met beroepsvaart moet ik hier wel even goed opletten. Het lukt me om op een veilige manier tussen de vrachtschepen door over te steken naar oostelijke oever zodat ik zoveel mogelijk stuurboordwal kan houden.
Bij de kruising met de Oude Maas komt er een vrachtschip vanuit het westen die op ons afstevent. Via de marifoon heb ik gehoord dat hij de Krabbegeul in wil en daarom houd ik in totdat hij voor ons langs is gegaan. Een ander schip uit oostelijke richting wil ook de Krabbegeul in maar daar wacht ik maar niet op. Ik geef even flink gas om zo snel mogelijk daar voorbij te zijn.
Omdat we verderop de Noord op moeten en daarna de Rietbaan heb ik bedacht dat ik hier aan de verkeerde kant ga varen zodat ik maar 1 keer hoef over te steken. Dat lukt op zich wel maar bij de brug gekomen brandt er een rood licht voor de opening waar ik door wil varen. Logisch, want vanaf de andere kant kan natuurlijk een schip komen. De opening ernaast is veel breder maar ook daar hangt een rood licht boven. Het gaat me echter te ver om weer terug te gaan naar de "goede" kant van het vaarwater om later wederom over te steken, en omdat het breed genoeg is vaar ik maar zoveel mogelijk aan bakboordzijde door de grote opening.
Iets verderop vaar ik weer in de weg voor de waterbus maar die doet rustig aan en geeft mij alle ruimte om mijn weg te vervolgen. Pas bij het opvaren van de Noord wordt het even eng want er komt een bunkerbootje strak om de hoek. Gelukkig krijg ik van hem voldoende ruimte om aan de verkeerde kant te kunnen blijven varen maar of hij blij met mij is weet ik niet...
Eenmaal op de Rietbaan is het eindelijk weer eens rustig varen: geen hoge golven, geen verre oevers en geen vrachtschepen.
We varen nu langs een eiland waar we iets verderop omheen moeten en dan weer aan de andere kant van het eiland terug, om bij de watersportvereniging van Zwijndrecht te komen. Bij dat stukje "terug" varen komen we door eh... een bijzonder landschap. Links en rechts liggen vergane en/of gezonken schepen. Hoewel de WSV zelf ook een rommelige indruk maakt worden we zeer gastvrij ontvangen. Het is de goedkoopste overnachting tot nu toe: 10 euro.
Voor het avondeten wandelen we naar het veerplein om te eten bij een gelegenheid met de naam "zohej". Naar mijn maatstaven eten we hier een kwalitatief uitstekende maaltijd. Terug lopend komen we langs een ijssalon die ook van uitstekende kwaliteit is. In ieder geval geen contaminatie van verschillende smaken hier, zoals in Veere wel het geval was.
Wanneer we terug komen bij de haven staan een aantal mannen van bovenaf naar onze boot te kijken en te bespreken. Helaas kan ik niet alles horen want ze lijken enigszins geschrokken van onze plotselinge aanwezigheid.
 |
| W.S.V. Zwijndrecht |
No comments:
Post a Comment