Als ik de boot aan het klaarmaken ben voor vertrek vraagt de havenmeester of we de brugwachter al gebeld hebben. Nee dus. "Dat moet je wel doen! Een kwartier of twintig minuten van tevoren!" Dus Sue belt de brugwachter maar meteen want we zijn bijna klaar.
Als even later een andere boot de haven verlaat besluiten wij dat we ook weg kunnen. De andere boot blijkt onder de brug door te kunnen en wij ook! Het water staat lager nu dan gisteren. Maar de brugwachter heeft ons staan opwachten en doet toch de brug maar voor ons open. Ook goed.
Als ik dan de Noord op wil varen zie ik van links de waterbus aankomen. Daarom ga ik eerst rechtsaf om aan de "goede" kant te blijven varen zodat de waterbus ons kan inhalen zonder dat wij hem in de weg zitten. Het blijkt echter dat de waterbus naar de halte komt die vlak voor ons ligt dus de waterbus vaart scherp voor ons langs naar de steiger. Er is verder geen verkeer dichtbij dus meteen nadat de watertaxi ons voorbij is steek ik de Noord over en zet koerst naar het zuiden.
Ik heb geprobeerd rekening te houden met stroming maar ik heb steeds het water alleen maar richting Rotterdam zien stromen.
Voor de veiligheid varen we vanaf de Noord de Rietbaan op, een water dat parallel loopt aan de Noord. Daar eenmaal voorbij blijf ik aan de stuurboordwal varen de Oude Maas op. Ook hier is het erg druk met beroepsvaart. Ik probeer een beetje uit te kienen wanneer het acceptabel is om over te steken zodat we de Dordtse Kil op kunnen. Dat lukt gelukkig. Nu is het een kwestie van goed rechts blijven houden en dan zouden we veilig moeten zijn.
Eenmaal op het Hollands diep blijf ik weer stuurboordwal houden om vervolgens bij Willemstad over te steken om de haven in te kunnen varen. Het is er druk...erg druk. Bij het havenkantoor krijgen we een plekje toegewezen langszij een ander schip in de haven in het centrum. Ik hou er niet van om anderen tot last te zijn en daarom vraag ik of er niet een box is waar we in kunnen. Dat blijkt ook te kunnen en zodoende varen we de jachthaven in op zoek naar box G13. Dit blijken echter ook weer boxen te zijn zonder vingerpieren en daarom steek ik de boot er met de neus naar voren in. Omdat de neus zo ongeveer tegen de wal ligt moet Sue-Ann hier volgens mij ook wel van en aan boord kunnen komen.
Nadat ik vanaf de boeg op de steiger ben geklommen en de boot heb vastgemaakt haal ik voor Sue-Ann een opstapje (zo'n krukje) zodat ze iets gemakkelijker bij de steiger kan. Zij maakt vervolgens de lange wandeling over de steigers naar het havenkantoor om daar te betalen. Als ze terug komt weet ze niet hoe ze aan boord moet komen. Ik stel voor dat ze met de rug naar de boeg toe op het krukje gaat staan en zichzelf dan op de boeg zet. Dat vindt ze eng maar het lukt tot haar grote opluchting.
Daarna gaan we op de fiets naar de Volkeraksluizen. We komen tot onderaan de eerste kolk. In totaal zijn er drie kolken voor de beroepsvaart en nog een aparte kolk voor de recreatievaart. Die laatste wil ik ook graag van dichtbij zien maar daarvoor moeten we over het viaduct dat over de sluizen ligt. Na een hoop gehannes weten we een route te vinden om de brug op te komen. Maar dan moeten we de brug nog op...en die is hoog! Halverwege stappen we af en wandelen verder. Als we dan eindelijk op de brug boven de jachtensluis staan besluiten we om terug te keren. We hebben geen van beide zin om nog een keer omhoog te moeten.
Daarna fietsen we terug naar Willemstad, maar via een andere route dan we gekomen zijn. We komen langs de supermarkt dus Sue gaat weer in haar eentje boodschappen doen terwijl ik buiten blijf wachten. Als ze terug is stel ik voor dat zij maar buiten de haven blijft met de fietsen en dat ik de boodschappen wel aan boord zal brengen. Dus nu moet Sue een poosje op mij wachten, want een gedeelte van de boodschappen moet ook in de koelkast worden ingeruimd.
Daarna zoeken we een restaurantje op aan de haven in het centrum. Ik heb totaal geen honger en daarom besteld Sue-Ann wel een maaltijd en bestel ik een portie bitterballen. Het zijn er acht maar ik krijg er met moeite 4 op. Dat ligt overigens niet aan die bitterballen of aan dat restaurant.
No comments:
Post a Comment