Volgens het weerbericht van gisteren zou het vandaag 's morgens regenen en 's middags mooi weer zijn. Daarom slapen we uit maar als we rond een uur of tien wakker worden blijkt de hemel strak blauw te zijn.
De bestemming voor vandaag is Woubrugge waar de boot de komende weken blijft liggen. We moeten eerst weer door de Pottersbrug en daarna meteen door de Rabatbrug. Aangekomen bij die Pottersbrug is er geen brugwachter te zien, evenmin als een knop om bediening aan te vragen. We bellen het nummer dat op het bord op de brug staat, maar daar krijgen we voicemail. "Wat nu?" vraagt Sue-Ann zich af. "Gewoon afwachten'" antwoord ik. En even later komt er inderdaad een vrouw op een fiets om voor ons de brug open te maken. Maar omdat we dus ook meteen door die Rabatbrug moeten geven we dat aan. Ze legt uit dat we even moeten wachten op een boot die vanaf de andere kant moet komen. Aan de andere kant ligt een sluis waar wij dus ook doorheen moeten.
Even later gebaard ze ons dat we door de brug kunnen, ook al is het licht nog rood en de brug nog dicht. Maar we maken los en inderdaad gaat meteen de brug voor ons open. Uit de sluis komt een andere boot die dus aansluitend achter ons door de Rabatbrug gaat en wij kunnen meteen de sluis in. Heel efficient!
Na het schutten moeten we nog door de Steve Bikobrug en dan zijn we voor vandaag alleen nog afhankelijk van de spoorbrug in Gouwsluis (bij de hefbrug in de buurt). Maar zover zijn we nog niet. Eerst komen we op de Gouwe, waar we al snel ingehaald worden door twee plezierboten die grote hekgolven maken. Ze hebben kennelijk haast en moeten ons voorbij. Prima. Een stukje verderop komen we echter bij de hefbrug in Waddinxveen en daar kunnen zij niet onderdoor zonder opening en wij wel. Dus je kunt je afvragen hoe nuttig het allemaal is om haast te hebben.
We varen lekker door en zien de twee andere boten niet meer terug. In Boskoop vaart een containerschip in de richting van Alphen met achter zich aan een stuk of tien plezierboten. Met ons gewone tempo kunnen we ze precies bijhouden. En zo varen we door tot de containerterminal in Alphen. Daar moet het containerschip naar binnen en daarvoor wordt een stoplicht op dubbel rood gezet. Sommige mensen maken vast aan de steiger, terwijl anderen ervoor kiezen om te blijven dobberen. Wij sluiten maar aan bij de steiger, dat past nog precies.
Zo moeten we enige minuten wachten maar dan springt het stoplicht op groen en kunnen we weer verder varen...tot aan de spoorbrug enige tientallen meters verderop. Als ook die voor ons open is gegaan kunnen we onze weg vervolgen door het centrum van Alphen. Wij kunnen hier onder alle bruggen door, maar bij de Julianabrug komt een vrachtschip ons tegemoet waarvoor de brug open gaat. Omdat de opening van de brug aan onze kant van het vaarwater ligt liggen we dus in principe in de weg voor dat vrachtschip, maar dat gaat direct onder de brug door weer naar zijn stuurboordwal. Er achteraan komen nog twee zeilboten, waarvan de tweede wat verder weg is van het vrachtschip. Via de marifoon horen we de brugwachter omroepen dat als hij met de openingen door het centrum mee wil hij beter moet aansluiten. Het bericht wordt nog een keer herhaald maar vermoedelijk heeft de zeiler geen marifoon. Als het bootje onder de brug doorvaart wordt de boodschap opnieuw omgeroepen, nu via de luidsprekers aan de brug. Ik betwijfel of de schipper de boodschap heeft begrepen want hij lijkt niet te reageren op het bericht.
Dan komt het moment om Sue-Ann af te zetten aan de wal zodat zij met de auto naar Woubrugge kan terwijl ik verder ga met de boot. Het plekje dat we daarvoor gewoonlijk gebruiken vind ze wat te ver van ons huis af dus vraagt ze om verder te varen om dichter bij huis te kunnen afstappen. Dat lukt echter niet want het hele stuk hoort bij de huizen langs het water. Daarom wil ik haar afzetten bij een parkje iets verderop, maar daar zitten mensen en daar wil ze niet afstappen. Dus ik keer weer om om terug te gaan naar de plek waar ze vaker op- en afgestapt is, zet haar daar af en keer weer om.
Aangekomen bij de haven is het even puzzelen. Eigenlijk zijn er geen ligplaatsen beschikbaar maar we mogen langs een stuk kade liggen waar binnenkort gebouwd gaat worden. Achter de beschoeiing zak ik meteen tot mijn enkels in de grond. Ik probeer zo goed en kwaad als het gaat de boot vast te maken. Helaas is de beschoeiing (waarschijnlijk tijdelijk) in dermate conditie dat ik me zorgen maak of we hier wel veilig liggen. Er steken uit de beschoeiing allemaal draadeinden. Voor nu doen we het er maar mee.
No comments:
Post a Comment