Tja, nu vanuit Sint Annaland naar Veere, onze eindbestemming voor deze vakantie. Helaas is de tijd te kort om verder in Zeeland rond te zwerven.
We verlaten de haven en gaan direct linksaf de Krabbenkreek op om terug te komen op de Oosterschelde. Daar gaan we weer linksaf. In de verte zie ik een brug maar kan niet direct thuisbrengen welke brug dat is. Het blijkt de Zeelandbrug te zijn en we moeten er naartoe hoewel we een heel andere kant op moeten om in Veere te komen. Het vervelende is alleen dat er midden op de Oosterschelde een soort eiland onder water ligt waar we niet overheen mogen en/of kunnen. En daarom moeten we er omheen.
Gelukkig is het water op de Oosterschelde ons goed gezind en is het kalm. Met alle boeien in het water is het wel even puzzelen om te zien hoe we moeten varen. Maar we komen uiteindelijk aan bij de Zandkreek die toegang geeft tot het Veerse meer. Hier moeten we weer schutten. Als wij aankomen zijn we de eerste van drie jachten, maar het duurt dit keer erg lang voordat we de sluis in kunnen. In de tussentijd zijn er heel veel boten bijgekomen. Gelukkig is de sluis groot en kunnen we er allemaal tegelijk in. En er dus ook allemaal tegelijk weer uit. Direct de sluis uit is het dan net een gestarte formule 1 race: iedereen vaart door elkaar heen en de snelsten willen natuurlijk zo snel mogelijk voorop varen. Zo varen we ook in konvooi in de richting van Veere, maar gedurende de tocht raken we steeds meer verspreid. Een zeilboot met een ouder echtpaar die bij ons in de sluis langszij had gelegen blijkt even snel te varen als wij want we blijven er de hele tijd achter.
Als we Veere echter naderen begint de lucht erg donker te worden. Ik vermoed dat we het weleens niet droog kunnen houden en daarom ga ik even naar binnen om bij weerplaza te rade te gaan. Het blijkt inderdaad dat het gaat regenen en omdat ik niet tijdens de regen nog mijn regenpak wil moeten aandoen trek ik dat maar meteen aan. Ook geef ik meer gas om sneller in Veere te zijn in de hoop de bui voor te blijven maar dat blijkt ijdele hoop. Nog op het meer begint het al flink te regenen en tegen de tijd dat we bij de haven van Veere zijn komt het met bakken uit de lucht. De havenmeester van Veere staat ons op de kade op te wachten om ons onze plek te wijzen. Volgens mij is hij binnen de kortste keren doorweekt.
Wij varen naar de aangewezen plaats, maken heel snel vast en kruipen snel naar binnen. Dat wil zeggen: ik doe dat, Sue blijft buiten staan en geeft me haar telefoon. Ik begrijp het niet, leg de telefoon weg en maan haar om naar binnen te komen maar het blijkt dat ze een foto wil in de stromende regen. Met tegenzin maak ik zo snel mogelijk een foto en sleur Sue-Ann naar binnen en sluit de deur. Ook al heeft het misschien maar een minuut geduurd: het gebied voor de deur is helemaal nat.
 |
| Zomer in Zeeland... |
Eenmaal comfortabel binnen wachten we tot de bui over is. Daarna sluiten we de elektra aan en wandelen vervolgens door het centrum van Veere. Het is er erg mooi. Bij de sluis schuilen we voor nog een bui en wandelen dan door naar de kade van de haven om op een terras wat te eten. Een mooi plekje met centraal in de haven onze boot. Het duurt wel erg lang voordat onze bestelling wordt opgenomen en ook daarna duurt het nog lang voordat ons eten geserveerd wordt. Maar dat geeft allemaal niet want we zitten lekker droog onder een parasol met mooi uitzicht.
 |
| Als je een smal huisje hebt raak je je kanon niet kwijt... |
 |
| De vreemde eend in de bijt |
No comments:
Post a Comment