In principe, als we zouden willen, kunnen we vandaag in een ruk doorvaren naar Woubrugge. maar ik kies ervoor om toch nog een nachtje langer op de boot te blijven en een tussenstop in Gouda te maken.
We slapen uit en wachten tot de regen is opgehouden. Maar voor de zekerheid trek ik wel mijn regenpak aan.
We moeten eerst het stukje over de Rietbaan in noordelijke richting varen om weer terug te komen op de Noord. Eenmaal op de Noord zien we in de verte bij IHC een enorme waterstraal dwars over het water spuiten. Het lijkt me logisch om daar niet dwars doorheen te varen, ook al moeten we daarvoor de stuurboordwal verlaten. Ik vaar er dus met een bochtje omheen, maar bij de straal aangekomen worden we ruw van koers veranderd door het water. Het water blijkt dus toch erg ruw hier. Gelukkig heb ik er wel rekening mee gehouden dat we hierdoor niet ineens voor een vrachtschip ofzo uitkomen, maar het is toch wel schrikken.
Dan komen we op de kruising van de Noord, de Oude Maas en de Lek en hier wil ik oversteken en de Bakkerskil opvaren. Als we hier doorheen zijn komen we op de Sliksloot, maar als snel blijkt dat we daar niet doorheen kunnen omdat er een werkschip dwars over het vaarwater ligt. Dus moeten we een stukje terug. Tussen de Bakkerskil en de Sliksloot kunnen we terug komen op de nieuwe Maas. Sue-Ann helemaal blij want nu kan ze de ark van Noach van dichtbij bekijken en fotograferen.
Een stukje verder varen we dan Hollandse IJssel op. Gelukkig is het hier allemaal veel rustiger, ook al komt ook hier wel beroepsvaart.
Als we in de buurt komen van de Julianasluizen blijven we nog even op de Hollandse IJssel en varen via de Mallegatsluis Gouda in. Hier hebben we veel geluk want we kunnen precies de sluis invaren als we er aankomen, samen met twee voorliggers.
Dit stukje door Gouda varen is echt fantastisch. Er is zoveel te zien... We kiezen ervoor om door de Pottersbrug te varen de Kattensingel op. Hier zijn behoorlijk wat ligplaatsen voor passanten. Samen met een bootje dat voor ons voer in de Mallegatsluis leggen we aan langs de steiger. Omdat het verlengsnoer voor de elektra wat te kort is keren we de boot om. Als ik dan vervolgens de walstroom wil aansluiten krijg ik de aansluiting niet "aan". Het lampje dat onderdeel uitmaakt van het knopje naast de aansluiting brandt niet en ik krijg het ook niet aan. Onze buren hebben hetzelfde al ervaren zo melden ze mij. Daarom ga ik maar eens op internet zoeken hoe dat moet werken hier. Even later komt de buurman zeggen: "je hebt stroom hoor!" Ik vraag wat nu het geheim was en hij verteld dat je eerst een knop die boven alle aansluitingen zit een keer moet indrukken en daarna de knop van de aansluiting die je wilt gebruiken. Dat lijkt onlogisch maar ik denk dat de fabrikant van die paal de muntautomaat of kaartlezer eruit gelaten heeft en daarvoor in de plaats die drukknop heeft gemaakt. Door op die eerste knop te drukken betaal je als het ware.
In de almanak staat dat het liggeld hier "op aanvraag" is. Sue belt de havenmeester maar krijgt die niet te pakken. Ze spreekt op de voicemail in dat we verwachten dat hij wel langs zal komen.
Even later, als wij in de boot zitten, staat er buiten iemand te roepen: "Is er iemand aan boord?" We veronderstellen beide dat het havenmeester zal zijn dus Sue gaat naar buiten met de portemonnee, maar het blijkt iemand te zijn die erg gecharmeerd is van onze boot en wil weten wie deze gebouwd heeft.
Deze hele vakantie heb ik nog geen boekwinkel bezocht, dus dat doe ik nu maar even. Ik vind wat interessante geschiedenisboeken over het gebied aan de IJssel en de Lek. Een havenmeester zien we niet meer.
No comments:
Post a Comment