Donderdag 2 augustus

Rond een uur of tien worden we wakker en staan we op. Sue doet nog wat boodschappen en ik maak alvast de boot klaar voor vertrek. Bij het opruimen van de walstroomkabel groet de vadsige bejaarde buurvrouw van gisteravond me vriendelijk. Ik groet beleefd terug.

Op ons gemak tuffen we wat later het kanaal op richting Vollenhove. Halverwege komt ons een rib van de politie tegemoet. Er zitten twee agenten op, samen gezellig op een soort buddyseat, achter elkaar.

Als we later bij de brug in Vollenhove aankomen is een groot patrouilleschip van de politie bezig heel langzaam het kanaal over te steken. Het lijkt of ze uit de haven van Vollenhove zijn gekomen en blijven voor de stuurboordwal dobberen. We gaan er gewoon voorbij maar later zitten ze ineens weer achter ons. Als we dan bij de bocht aankomen waar je ook de Zwolse vaart op kunt, nemen ze weer gas terug en blijven weer dobberen. Ik zie dat de rib intussen weer bij hun in de buurt is. Kennelijk horen ze bij elkaar.  Maar als we weer wat verder zijn haalt de rib ons in. Aanvankelijk net niet snel genoeg om te planeren maar als ze ons nét voorbij zijn geven ze gas en vliegen weg. De hekgolf die dat veroorzaakt doet ons alle kanten op slingeren. Nou niet echt een goed voorbeeld zou ik denken.

Even later komt ook het grote politieschip ons inhalen. Niet dat dat veel nut heeft, want even later, bij de Kadoelerbrug, moeten zij wachten tot de lunchpauze van de brugwachter voorbij is terwijl wij er gewoon onderdoor kunnen.

We vervolgen onze route door het Zwarte meer over te steken naar het Zwarte water. Als we wat later een dorp aan stuurboord hebben zit ik mij af te vragen welke plaats dat mag zijn. Totdat het mij ineens te binnen schiet: het zou Genemuiden kunnen zijn! Een snelle blik in de haven leert me dat een verzameling bekende boten daar liggen. Dan weet ik het zeker.

Als we bij Zwartsluis de bocht om zijn begint de felle zon me te irriteren. We hebben een parasol aan boord, maar schaduw op de plek waar ik zit te sturen is haast niet te doen. Daarom zoek ik een plekje waar wel schaduw is maar waar ik niet meer over de boot heen kan kijken en dus niet kan zien wat er pal voor ons gebeurt. Dat los ik op door veelvuldig langs de boot te kijken en af en toe even op te staan.

Ook op dit traject hebben we het wel drukker meegemaakt. Bij Hasselt komen we twee binnenschepen tegen die dicht achter elkaar aan varen. Verder zijn er enkele speedbootjes aan het spelevaren (dat mag daar).

Een stuk verder gaat er ineens een alarm af dat ik heb gemaakt tijdens de voorbereiding voor deze vakantie. Vorig jaar kwam het voor dat tijdens het varen de 230V omvormer uit viel waardoor de hydraulische druk wegvalt en we dus niet meer kunnen sturen. Omdat de besturing daarvoor in dat geval nog wel werkt (omdat dat gevoed wordt vanaf 12 volt) blijven de afsluitkleppen voor de stuurcilinder gesloten en dus kun je ook niet sturen met de helmstok. Als dat gebeurde moest ik heel snel de helmstok plaatsen en de noodstop voor de besturing indrukken. Daarmee valt dan ook de 12V van de besturing weg en worden de afsluitkleppen voor de stuurcilinder geopend.  Dit jaar heb ik een terugkoppeling ingebouwd voor de 230V: als de 230V nu weg valt gaat er een luid alarm af en zet de besturing de afsluitkleppen meteen open. Dankzij de akoestische terugkoppeling weet je meteen dat het systeem niet meer werkt en hoef je alleen nog maar de helmstok te plaatsen om verder te kunnen varen. Dát alarm gaat nu dus ineens af.

Sue-Ann, die in de kajuit op bed lag te rusten, merkt het ook op en komt informeren wat er aan de hand is. Ik laat haar het roer even overnemen en ga zelf op onderzoek uit. Een eenvoudige reset van de omvormer lost het probleem onmiddellijk op maar de omvormer blijft piepjes geven. Dat zou duiden op een lege accu! Dat kan toch niet?! Maar even meten geeft meteen uitsluitsel: 20V wat tenminste 24V had moeten zijn. Dus de accu's worden om een of andere reden niet meer bijgeladen.

Ik neem het roer weer over van Sue-Ann en zij gaat weer terug naar binnen. Ineens bedenk ik me: zijn we de vecht niet al voorbij gevaren? Met de mobiele telefoon kijk ik even snel waar we zijn en waar de Vecht uitmondt in het Zwarte water. En het klopt: we zijn de Vecht voorbij gevaren! Zo'n beetje ten tijde van het alarm moeten we bij de monding van de Vecht zijn geweest! Dus omkeren!

Terug bij de monding van de Vecht valt het mij op dat het maar een smalle opening is. Er zijn wel meer van dit soort openingen langs het Zwarte water dus dat ik het heb gemist vind ik achteraf niet zo vreemd.

Ondertussen zit het mij niet lekker dat ik niet weet waarom de accu's niet meer bijladen. Doel voor vandaag is de eerste jachthaven aan de Vecht: Terra Nautic. Het kan mij niet niet snel genoeg gaan. Het lijkt wel of ineens de boot veel langzamer gaat. Zou dat komen omdat de Vecht ondiep is?

Toch zijn we een half uurtje later bij de jachthaven. Ik manoeuvreer de boot in een box en stuur Sue erop uit om ons te melden bij de havenmeester. Ondertussen maak ik het motorluik open om uit te zoeken wat er aan de hand is. Het euvel lijkt triviaal: een bout waarmee de spanner van de dynamo vast zit is eruit gerammeld. Ik besluit echter om het niet meteen op te lossen: de motor is nog heet en het is toch al heet in de buitenlucht. Het aluminium van de boot is zó heet dat je er niet op blote voeten over kunt lopen.

Sue komt later terug met ijsjes! Er is niks beters nu! Een stukje verder op springt iemand vanaf zijn boot in het water. Ik krijg spontaan zin om hetzelfde te doen. Dus na het ijsje de zwemkleding aan en mezelf vanaf de steiger in het water laten vallen. Aan de andere kant van de haven, een paar meter van ons vandaan, is een soort mini strandje waar ganzen druk zijn. Ik ben benieuwd naar hun reactie als ik op ze af zal zwemmen. Het is echter niet echt spectaculair: ze gaan voor mij op de vlucht.

Ik loop een beetje over het strandje heen en weer  en zie overal zwermen kleine visjes. Ze maken zich meteen uit de voeten als ik het water beroer.

Omdat we vlakbij Zwolle zijn heeft Sue contact met een neef die in Zwolle woonde, maar nu in Harderwijk. Ze spreekt met hem af in Zwolle om samen te eten . Dus gaan we op de fiets naar Zwolle. Eerst even bij de mediamarkt op zoek naar een DVB-T antenne en daarna nog even snel haarbandjes kopen bij de kruidvat. Als ik bij de kruidvat buiten komen heeft Sue haar neef al gevonden. Samen lopen we naar de 'Belgische Keizer' alwaar we met zijn drieën ons avondeten nuttigen.

Eenmaal terug bij de boot zet ik de dynamospanner weer vast en loop nog even de andere bouten van de dynamo na. Vanwege het late tijdstip durf ik de motor niet meer te laten lopen dus morgen zullen we weten of het euvel verholpen is.