We staan op tijd op. Sue-Ann hoeft niet wakker te worden: ze is de hele nacht wakker gebleven. Ik rijd even snel naar een supermarkt voor vers brood en fruit. Als ik terug kom blijkt dat Sue-Ann en Justin de andere fiets al aan boord hebben gebracht.
Rond tien uur verlaten we de haven van Deventer en varen weer de IJssel op. Het doel is de haven van Arnhem, waar we vorig jaar ook waren. Maar de stroming is sterk en we schieten maar weinig op. De snelheid die de GPS registreert is rond de 6.5 km/h. Hoewel het prachtig weer is, evenals het uitzicht, begin ik het in de middag toch zat te worden. Ik besluit op zoek te gaan naar een andere haven. Iets ten noorden van Doesburg heeft de IJssel nog een oude zijtak die nu dood loopt. In deze zijtak zijn 3 jachthavens/campings gesitueerd. Een daarvan heeft zelfs een overdekt zwembad. Het lijkt me een leuke optie voor Justin, die zwemmen erg leuk vindt. Als ik het hem voorstel wordt hij erg enthousiast. Dus kiezen we dat als bestemming voor vandaag.
Ineens laat Sue-Ann een berichtje op haar telefoon zien. Het komt van de vader van Justin, mijn broer. Er staat dat onze oom Henk Dekker vandaag is overleden. Hij was herstellende van slokdarmkanker en had vorige week nog van een dokter te horen gekregen dat de gezwellen gekrompen waren en dat het er positief uitzag. We zijn zeer geschokt door dit plotselinge bericht.
Op de IJssel zijn op talloze plaatsen rare stromingen te zien, met allerlei draaikolkjes tot gevolg. Als ik de zijtak instuur wordt de boot op een rare manier opzij gezet, maar het lukt me uiteindelijk om zonder schade de zijtak in te varen. Eenmaal in de zijtak is er nagenoeg geen stroming meer. Wel zijn er veel watersporters, zowel in allerlei soorten en maten boten als op de strandjes langs de zijtak.
We varen de eerste twee havens voorbij om vervolgens bij de derde aan de kop van een steiger aan te leggen, zodat Sue-Ann ons kan aanmelden bij de havenmeester. Als ze terug komen is ons een plaats toegewezen een stukje verderop. Rekening houdend met de wind probeer ik de boot voor de box te krijgen om vervolgens achteruit de box in te kunnen varen. Het lukt echter niet zo best. Er gebeuren geen ongelukken, maar het duurt wel lang voordat ik uberhaubt de box invaar. Al die tijd staan de havenmeester en een buurman op de steiger ons op te wachten om een touwtje in ontvangst te nemen. Als Sue het eerste touwtje naar de steiger werpt landt het voor de buurman in het water. Het deert hem niet en vist het touw uit het water om ons te helpen in de box te komen. De havenmeester neemt een touwtje van mij in ontvangst, haalt het door een ring op de steiger en geeft het aan mij terug. Hij verontschuldigd zich omdat er iemand op hem staat te wachten.
Sue-Ann en Justin gaan vervolgens weer terug naar de havenmeester om nog wat zaken te regelen. We moeten 12,50 borg betalen voor een sleutel van het hek van de haven.
Justin staat al een tijd te popelen om naar het zwembad te gaan. Als ze terug zijn bij de boot kleed ik mij om en lopen we samen naar het zwembad. Eerst moeten we bij de receptie kaartjes ophalen om het zwembad in te kunnen. Vervolgens gaan we op richtinggevoel naar het zwembad, maar de ingang blijkt helemaal aan de andere kant van het best grote gebouw. Justin heeft zo'n haast dat hij eigenlijk niet wil geloven dat dat het geval is en met tegenzin volgt hij mij. Eenmaal aan de andere kant van het gebouw wijs ik op een bord boven een deur met de tekst "ingang zwembad". Hij leest hardop: "IJs en co." Er hangt inderdaad nog een bord, maar met de tekst "IJssel & co".
Wederom spellen we Justin op de mouw dat we die dag geen avondeten gaan eten, maar Sue-Ann en ik hebben al afgesproken dat we pannenkoeken zouden gaan eten in het restaurant. Nadat we zo'n anderhalf uur in het zwembad hebben doorgebracht vind ik het welletjes. Justin heeft nog helemaal geen zin om weg te gaan, maar het helpt dat ik hem vertel dat we pannenkoeken gaan eten. Maar wel pas na 2 bommetjes en nog 2 keer van de glijbaan.
Het is na zevenen als we bij de boot terug komen. Ik realiseer me opeens: ik had gepland om van 19:30 tot 20:30 deadliest catch op Discovery te kijken. Deze aflevering was vorige week woensdag al uitgezonden maar toen was ik nog druk met de voorbereidingen voor de vakantie en heb daarom die aflevering toen gemist. Maar het levert wel een probleem op: gaan we dan om half negen pannenkoeken eten? Of eten we gewoon iets op de boot? Sue-Ann en ik besluiten tot dat laatste en beloven Justin dat we morgen pannenkoeken zullen gaan eten, maar Justin is het er allemaal niet mee eens en gooit zijn kont tegen de krib. Hij mag kiezen wat we eten: bami, nasi, rijst met goulash of spaghetti. Hij kiest voor dat laatste maar kiest er even later voor om maar niet te gaan eten. Waarop Sue-Ann hem erop wijst dat hem dat vrij staat, maar dat hij vanavond geen andere dingen te eten krijgt. En dat als hij niet kiest ik mag kiezen. Hij blijft stug volhouden: hij gaat niet eten. Dus ik kies voor Bami, maar dat lust Justin niet dus dat blijkt een slechte optie. Uiteindelijk kiest hij er toch voor om maar Spaghetti te eten.
Maar Sue-Anns strenge houding bevalt hem allerminst. Als ze even later hem ook nog verbied om opnieuw naar het zwembad te gaan is Justin boos. Eerst zit hij een poosje op de boot, maar dan bedenkt hij ineens dat hij naar het toiletgebouw moet. Sue-Ann doorziet zijn list en verbied het hem. Hij kan op de boot naar het toilet. Maar Justin blijft boos op de steiger staan, terwijl ik naar het programma op Discovery kijk.
Nadat het is afgelopen ga ik met hem een ijsje halen. Als we terug komen ontstaat er een discussie over welke boot het mooiste is: een combi kotter van 13 meter die naast ons ligt of een pfeil 42 die iets verderop ligt. Ik vind de eerste het mooist maar Justin verkiest de snelle uitstraling en flybridge van de pfeil 42. We worden het aanvankelijk niet eens, waarop ik voorstel om op internet op te zoeken wat de prijs is van beide schepen. Daar stemt hij mee in en we vinden al snel een advertentie van een jachtmakelaar in Doesburg die de betreffende kotter naast ons te koop aanbiedt. Daar staan ook foto's bij van het interieur. Langzaam maar zeker veranderd hij van gedachten als we deze foto's vergelijken met de foto's van het interieur van de pfeil 42. De prijs maakt ook nogal een verschil: de kotter kost 150k, de pfeil 'slechts' 52k. Dus aan het eind van het liedje mag ik de pfeil 42 kopen en koopt hij de kotter.
No comments:
Post a Comment