Sue-Ann gaat vandaag voor een afspraak met haar zus en nicht naar Amsterdam met de auto. Justin en ik slapen uit en blijven aan boord tot het museum open gaat. Ik verkeer in de veronderstelling dat dat om twee uur is, maar als we dan rond die tijd bij het museum aankomen blijkt het al om een uur open te zijn gegaan.
We komen eerst in een wat kleine ruimte waar ook de kassa is. Toegang is voor mij 2 euro en voor Justin gratis. De man aan de kassa vertelt ons dat we eerst een introductiefilmpje kunnen kijken daar, dus dat doen we. Ik geloof dat Justin dat niet zo boeiend vind, maar ik wel. Vervolgens ga ik op mijn gemak alle informatiepanelen lezen en de foto's bekijken. Justin vindt het veel te lang duren. Opgelucht haalt hij adem als we de ruimte verlaten, op weg naar de volgende ruimte. Buiten gekomen staat er een stuurhut van een binnenvaartschip. In de stuurhut hangt een echt stuurwiel en een echte gashandel. Ze zijn aangesloten op een simulator en het is de bedoeling om daarmee een stukje te "varen" en daarmee wat opdrachten uit te voeren. Helaas is het ons niet duidelijk geworden wat de opdrachten precies inhouden, maar het gesimuleerd varen vind Justin in ieder geval geweldig.
Naast de stuurhut staat een flinke maar oude draaibank. Hij ziet er zwaar verroest uit. Zonde.
We gaan verder naar een volgende expositieruimte met allerlei informatie over de binnenvaart. Justin heeft het binnen een minuut bekeken en gaat weer naar buiten. Ik bestudeer wederom alle panelen. Veel informatie kende ik al, maar er staan ook een hoop wetenswaardigheden bij die voor mij nieuw zijn.
Justin heeft nóg iets moois gevonden buiten: een woning van een oud binnenvaartschip. Het is onwaarschijnlijk klein. Dan is de kajuit van onze aak nog groter en zeker hoger. Je moet haast op handen en voeten er doorheen kruipen.
We struinen verder op het terrein. Er staat een grote witte Dodge met Frans kenteken waar Justin erg van onder de indruk is. Ik vind de gerestaureerde aak met oude dieselmotoren interessanter. Ze kunnen lopen en doen dat ook af en toe. Misschien moet ik maar een keer terug komen als ze gaan draaien.
Iets verderop is een veerpontje voor voetgangers vanaf de werf naar de overkant van het water. Je moet met een slinger de ketting aanhalen zodat je uiteindelijk naar de overkant komt. Er zit echter een soort vrijloop op van een tamelijk primitief type dat moet voorkomen dat de slinger hard gaat draaien als je weer de andere kant op gaat. Justin wil per se met het pondje naar de overkant, maar steeds als hij voldoende ketting heeft opgespannen om werkelijk te kunnen varen schiet die vrijloop weer los en loopt de ketting weer terug het water in. Uiteindelijk slinger ik ons maar naar de overkant.
Het leek mij wel praktisch om dan ook weer terug te gaan, maar Justin moet en zal eerst op de kant komen. Anders is het natuurlijk niet echt. Terwijl wij op de kant staan zien we een meisje aan de overkant het pontje naar zich toe slingeren. Dat lijkt me geen goed idee, dus we springen snel weer aan boord van het pontje. Dit keer lukt het Justin wel om met de slinger de ketting binnen te halen.
De museumwerf is ook nog echt als werf in gebruik. Er staan zelfs een paar oude schepen op de helling. Eigenlijk mogen we daar niet komen, maar lopen toch een stukje het terrein op. Ik kan het niet laten om in de oud ijzer container te kijken en zie daar toch een aantal zaken in liggen waarvan ik denk "zonde!" Waaronder een tweetal moderne inverter-lasapparaten zonder kap, een complete lier en oude motor.
Justin wil nog even met de simulator in de stuurhut spelen, waarna we terug gaan naar de boot. Daar drinken we wat om vervolgens weer terug te fietsen om even naar het fort te kijken. Het stelt niet zoveel voor, dus we zijn er al snel klaar mee.
Daarna wil ik nog wat boodschappen doen bij een Jumbo die op zondag open is. Dat is een kwartier fietsen. Justin wil niet mee dus ik ga alleen, terwijl hij achter blijft op de boot.
Ik gebruik google maps om de Jumbo te vinden, maar dat valt niet mee. Uiteindelijk blijkt het in een groot winkelcentrum een soort verstopt te zitten. Maar goed, ik heb het gevonden. Een kwartiertje later zit ik weer op de fiets terug naar de boot.
Rond zeven uur komt Sue-Ann terug. Ze heeft Antilliaans eten meegebracht dat overgebleven was op haar afspraak. Aan mij is het niet besteed, maar Justin wil het wel proberen.
Richard, de schipper van de Dibrad, het binnenvaartschip waar we vorig jaar langszij hebben gelegen, heeft een nieuw schip gekocht en het oude en nieuwe schip liggen in Rotterdam. Ik heb het nieuwe schip nog niet gezien en ben wel benieuwd en Justin lijkt het fantastisch om op een binnenvaartschip te kijken dus wil ik kijken of we naar Rotterdam kunnen varen. Eerst bel ik Richard op om te vragen of we welkom zijn en dat zijn we! Dus morgen gaan we naar Rotterdam.
De rest van de avond besteed ik aan het uitzoeken van het communicatieprobleem tussen de frequentieregelaar en de besturingsprint. Uiteindelijk blijkt dat de besturingsprint geen goede data verstuurt, dus dat de frequentieregelaar niet functioneert is niet vreemd. Alleen kan ik in het donker met alles ingebouwd niet verder zoeken, dus laat ik het eerst maar zo. Varen zonder frequentieregelaar lukt ook wel.
No comments:
Post a Comment