Bij het vertrekken probeer ik weg te varen terwijl 1 touw nog vast zit. Dat gebeurde me vorig jaar ook al, ook hier in Meppel. Waarschijnlijk omdat ik in Meppel zoveel touwen gebruik, op alle kikkers.
Nadat ook het laatste touw los is varen we naar de Kaapbrug, ietsje verderop. Er ligt daar al een motorjacht te dobberen dus ik zie geen noodzaak om mij te melden. Vanaf het motorjacht wordt iets naar ons geroepen, maar we kunnen het niet verstaan. Na het nodige geschreeuw en gebaar blijken het Duitsers te zijn die ons willen vertellen dat er een vrachtschip vanaf de andere kant komt. Evengoed moeten we nog een tijdje blijven dobberen en dat valt niet mee met de wind. Uiteindelijk maak ik vast aan het remmingwerk van de naastgelegen brug.
Als de brug uiteindelijk open gaat komt het vrachtschip er achteruit uit varen en wil met de kont naar de haven draaien om vervolgens de weg vooruit te kunnen vervolgen. Als hij onder de brug vandaan is varen het motorjacht met de Duitsers en wij verder naar de volgende brug. Daar ligt al een ander motorjacht te wachten. Ook hier moeten we een tijdje wachten maar hier wordt de brug maximaal 2 keer per uur bediend dus valt het eigenlijk wel mee.
Dan komen we bij de eerste sluis aan. Het kleine jachtje dat al bij de laatste brug lag te wachten gaat voorop, gevolgd door het grote jacht met de Duiters erop. Het eerste jacht gaat aan de bakboordkant liggen, het grote jacht vervolgens aan de stuurboordkant en dan blijft er voor ons weinig lengte meer over om er nog bij te kunnen. Het moet wel lukken als we de kop naast het grote jacht leggen dus dat probeer ik dan ook tot ergernis van de Duitse schipper. We krijgen van de sluiswachter een informatiepakketje overhandigd voordat we de sluis weer verlaten.
De volgende brug is een spoorbrug. Dat kan misschien even duren, dus het kleine jacht maakt vast, het grote jacht volgt en dan is er voor ons geen ruimte meer om aan te leggen dus blijf ik dobberen. Verbazend snel gaat de brug echter open en kunnen we verder. Het kleine jachtje let goed op en gaat als eerste weer verder. Het jacht van de Duitse schipper heeft echter wat moeite om de touwen los te krijgen en daar blijf ik niet op wachten. Het is al moeilijk genoeg om de boot een beetje onder controle te houden met deze wind dus dat ga ik niet onnodig lang rekken. Dus varen wij vervolgens tussen de twee andere jachten verder. Bij de volgende sluis gaat het voorste kleine jacht weer aan bakboordzijde liggen, wij ernaast aan stuurboordzijde en vervolgens blijft het grote jacht achter. De sluiswachter gebaard dat hij moet binnen varen en dat doet hij dan ook aarzelend. Eenmaal in de sluis begint de vrouw op het jacht een verhaal in het Duits te ratelen tegen de sluiswachter maar die lijkt het niet te begrijpen. Hij maakt kalmerende gebaren en herhaalt steeds: rustig maar, alles komt goed.
Mijn vermoeden is dat de Duitse schipper in de veronderstelling verkeerde dat hij er met deze indeling niet bij zou passen. Als de schipper van het kleine jacht en de sluismeester zich afvragen wat de Duitser nou dwars zat geef ik mijn vermoeden aan. De sluiswachter zegt: "ik vind deze indeling eigenlijk veel netter." Daarop antwoord ik: "ik ook!"
Als we even voor twaalf bij de Uffeltersluis aankomen staat het licht op dubbel rood. Dus maken we allemaal vast en gaan op ons gemak lunchen en een beetje luieren. Om vijf voor een trek ik alvast de regenjas aan (want het regent) en kijk even snel naar de brug. Het blijkt dat het licht al op rood-groen staat en de sluiswachter is al bezig de deuren open te draaien. Dus ik start de motor, maak het ene touwtje los op de middenbolder en vaar langzaam richting de sluis. Het kleine motorjacht is nog niet zover en is nog bezig met losmaken dus daar varen we voorbij. Sue, die op het voordek zit om in de sluis te assisteren, roept iets als "we piepen even voor hoor". Ik hoor de man zeggen: "ze hoort het niet!" maar achteraf vermoed ik dat hij heeft gezegd: "zo hoort het niet". Kennelijk heeft de vrouw van het kleine jacht ook iets naar Sue geantwoord, want Sue roept iets als: "als jullie nu nog lagen te slapen hadden we nu nog moeten wachten." Ik schenk er verder niet veel aandacht aan en vaar rustig de sluis in, gevolg door het kleine jacht en daarna het grote jacht. Als het kleine jacht naast ons in de sluis ligt begint de vrouw verontwaardigd tegen de sluismeester te klagen dat wij zo ongemanierd waren om hun voorbij te varen. "Zo hoort het toch niet?" roept ze verontwaardigd tegen de sluiswachter. Die glimlacht, haalt zijn schouders op en zegt: "och...". Sue Ann hoort het en begint de vrouw van repliek te dienen. Ik bemoei me er niet mee maar als de man tegen mij zegt: "er zijn regels en daar hoor je je aan te houden" kan ik niet nalaten om te antwoorden: "dat klopt, maar we wisten allebei van tevoren dat we in de sluis toch weer naast elkaar zouden liggen dus het maakt toch niets uit?" Ik krijg daarop geen reactie maar Sue blijft bekvechten met de vrouw.
Uiteraard mogen zij als eerste de sluis uit varen en volgen wij. Het grote jacht vind het kennelijk niet goed gaan en blijft op grote afstand achter.
Als we rond half drie Dieverbrug naderen steekt het bootje voor ons de haven in. Wij willen daar ook overnachten dus ik volg. Vervolgens maakt het bootje een paar rare manoeuvres en vaart de haven weer uit. Als ik de man aankijk zie ik dat zijn gezicht rood is geworden, maar evengoed groeten we elkaar vriendelijk. Even later zien we dat ze hebben vastgemaakt aan de overkant van het kanaal, waar geen voorzieningen zijn. Zouden ze nu echt om ons te ontwijken die keuze hebben gemaakt?
Hoewel de haven in Dieverbrug pas nieuw is is deze toch alweer enigszins gemoderniseerd: we betalen de stroom en het liggeld via aanuit.net.
De rest van de dag besteed ik aan wat klusjes en werken op de computer. We gaan vroeg slapen want we willen morgen zo snel mogelijk door de sluis. WinGPS geeft aan dat we, als we om 9 uur vertrekken, er pas na vier uur zijn. Als we dan nog wat oponthoud zouden hebben zou het na vijf uur kunnen worden en dan komen we ergens tussen bruggen te liggen waar geen voorzieningen zijn. Dat willen we proberen te voorkomen.
No comments:
Post a Comment