Voor we kunnen vertrekken moeten we eerst een paar zaken regelen. Sue-Ann heeft een probleem met haar bril waarvoor ze even naar de opticien moet en ik moet even naar de Action om toiletvloeistof te kopen. Daarna ga ik douchen. Om de douche binnen te kunnen moet je eerst een 50 cent muntstuk in het deurmechaniek doen. Eenmaal binnen moet je nog eens 50 cent storten om te kunnen douchen. Als ik reeds in de douche sta kom ik tot de ontdekking dat ik de shampoo ben vergeten. Als ik er nu uit ga om de shampoo te halen loop ik het risico dat er ondertussen iemand anders in gaat en ik moet nogmaals 50 cent betalen om weer binnen te komen. Ik heb geen telefoon bij me dus ik kan niet aan Sue-Ann vragen om het even snel te brengen. Er zit dus niets anders op dan het te gaan halen. Afgezien van de 50 cent extra kan ik gewoon douchen.
We liggen vlak voor de laatste brug in Gorredijk. Als we losmaken springt het licht van de brug al op rood-groen. De brugwachter let goed op!
Op een rustig tempo varen we vervolgens verder. Een kwartiertje later komen we aan bij de brug in Terwispel. Deze moet door dezelfde brugwachter bedient worden maar ze is er al bijna als we voor de brug liggen te wachten dus dat duurt niet zo lang.
Hierna varen we weer rustig verder, genietend van de mooie omgeving. Het is een uurtje varen naar de sluis naar het Polderhoofdkanaal in de buurt van Ulesprong. Dit Polderhoofdkanaal is pas sinds 2015 weer bevaarbaar, zeer tegen de zin van milieufreaks in. Ze hebben het een tijd tegen weten te houden maar door "compenserende maatregelen" mogen we er nu toch weer varen. In 2015 was dat nog met een maximale diepgang van 90 cm, maar inmiddels is gebleken dat de compenserende maatregelen zo succesvol zijn dat dat inmiddels is opgeschroefd naar 110cm. Kennelijk heeft de gestreepte waterroofkever er toch niet zoveel last van dat er af en toe een bootje voorbij tuft.
Ik weet niet precies wat ons te wachten staat. Volgens de gegevens in WinGPS is de sluis zelfbediening, volgens wikipedia worden de sluizen weer bedient. Eenmaal ter plaatse aangekomen snap ik dat beide het bij het rechte eind hebben: de sluis wordt geheel automatisch bedient, maar je moet het wel zelf in gang zetten door zowel voor de sluis als in de sluis op een knop te drukken. Het werkt feilloos.
Er zijn een aantal vaste bruggen maar daar kunnen wij gemakkelijk onderdoor. In Nij Beets is een beweegbare brug. Als we komen aanvaren lijkt het erop dat we wederom op een knop moeten drukken om bediening aan te vragen maar ineens springt het licht van rood op rood/groen en even later gaat de brug inderdaad ook open. Als we door de brugopening varen zien we dat er bij een schakelkast iemand staat. Dit zou te maken kunnen hebben met problemen die eerder deze zomer plaats hadden.(Storing brug Nij Beets)
Op de laatste bruggen na zijn verder alle bruggen vaste bruggen met een doorvaarthoogte van 2 meter 70. We kunnen dus lekker doorvaren totdat we bij Veenhoop zijn. We komen slechts 1 sloep tegen en verder geen enkele boot. Wel liggen er langs het kanaal diverse jachten afgemeerd, maar vermoedelijk zijn die van bewoners aan het kanaal.
Voor de brug voor Veenhoop moeten we een SMSje sturen. Dat is een nieuwtje, dat had ik nog niet eerder meegemaakt. We krijgen direct een bevestiging per SMS terug maar moeten nog wel even wachten voordat de brug geopend wordt. Vrijwel meteen na de brug is de sluis die ons weer op het Friese waterpeil brengt. Direct na de sluis is nog een brug maar de besturing is kennelijk zó gemaakt dat de brug helemaal open staat precies tegelijk met dat de sluisdeuren helemaal open staan.
We zitten nu ineens in druk vaarwater met onder andere laverende zeilboten. We varen de "Hooidamsloot" in in de richting van Earnewald. Voor de brug ligt een zeiljacht te wachten en hoewel wij zonder opening onder de brug door kunnen wachten we even tot de zeilboot de brug gepasseerd is.
We varen nu in het natuurgebied de Alde Feanen. Er is inderdaad veel mooie natuur om ons heen maar er is ook heel veel recreatie. Je hebt daardoor niet het idee je eenzaam in een natuurgebied te begeven.
Midden in het natuurgebied ligt het plaatsje Earnewald. Er is daar een mooie grote passantenhaven waar we een mooi plaatsje zoeken. Door de harde wind is het lastig om de boot achteruit de box in te varen maar het lukt evenwel en de buurman is zo vriendelijk even een touwtje aan te nemen.
De harde wind in combinatie met snelvarende sloepen en kinderen in gemotoriseerde opblaasboten zorgt voor een voortdurende deining. Het lijkt me daarom beter om een poosje van boord te gaan en een wandeling te maken. Gelukkig gaat Sue deze keer ook mee en zo lopen we vanuit de dorpskern rondom het "Eernewoudsterwijd" naar het recreatiepark 'it wiid'. Er is een pontje dat ons voor 1 euro per persoon terug kan brengen naar de dorpskern maar eerst drinken en snacken we wat op het terras van het paviljoen. Helaas zijn de wespen irritant aanwezig waardoor ik er weer snel genoeg van heb.
Wanneer we met het pondje willen oversteken komt er net een groot vrachtschip langs. Ik zie hoe een paar kinderen in een opblaasboot vlak voor het schip varen en dan uit ons gezichtveld verdwijnen. Het schip is ongeladen dus de schipper kan volgens mij onmogelijk zien wat het bootje doet en waar het blijft. Ik vind het sowieso wel bijzonder dat zo'n groot schip hier komt maar volgens het opschrift op de kont van het schip heeft het hier zijn thuishaven. Waar precies is mij niet duidelijk want het lijkt mij allemaal niet ingericht om schepen van dit formaat te ontvangen.
Als we 's avonds binnen TV zitten te kijken horen we ineens "he schipper!" We gaan naar buiten om te zien wie er staat: het zijn een oudere man en vrouw op fietsen. Ik herken ze niet direct maar gelukkig geeft de man ongevraagd opheldering: zij lagen met hun kotter voor de brug in Assen te wachten toen wij het akkefietje met het havenpersoneel hadden en we kwamen ze later tegen toen zij buitenom in de richting van Groningen waren gevaren.
De man vraagt verbaast: "hoe zijn jullie hier in vredesnaam zo snel gekomen?" Met plezier verschaf ik hen de gewenste opheldering. Het blijkt dat zij via Groningen in Earnewald waren aangekomen en ze konden zich niet voorstellen dat wij hen hadden ingehaald zonder dat gemerkt te hebben. Toen ze ons bij een verkenningsritje op de fiets zagen liggen wilden ze toch graag opheldering hierover hebben. Welnu, met alle plezier!
Onze boot is zo "raar" dat iedereen hem direct herkent. Helaas herken ik niet direct iedereen.
Even later willen we een ijsje gaan halen en meteen even langs de sanitaire voorzieningen die helaas een eindje van de haven zijn aangebracht. Als we daar zijn begint het ineens ontzettend hard te regenen. We blijven even in het toiletgebouw wachten en als de regen weer is opgehouden wandelen we naar de ijssalon. Die blijkt inmiddels gesloten ofschoon het pas acht uur is. Via een snackbar lopen we terug naar de boot maar ook de snackbar blijkt gesloten. Het doet me denken aan een passage uit een recent liedje van Hennie Vrienten: "Volgens Guus brandt er in Brabant altijd nog licht maar in werkelijkheid is alles om zes uur al dicht." Het valt me tegen voor een plaatsje dat zo op toerisme is gericht.
Ik wil nog wel even verder rondkijken in Earnewald maar Sue wil naar de boot dus loop ik de ene kant op en Sue de andere. Dan wordt ik aangesproken door een man die graag wil weten waar hij zijn afvalzak kwijt kan (ik vermoed dat het een Duitser is maar hij vraagt het wel in het Nederlands). Daarop draai ik me om en vraag aan Sue-Ann, die inmiddels een stukje verderop loopt, of zij de man even kan laten zien waar de vuilnisbakken staan.
In Earnewald was vroeger een sluis dat het meertje afscheidde van de rest van de Friese wateren. De helft hiervan is nog aanwezig. Op de kaarten van topotijdreis staat de sluis in 1981 er nog op en in 1982 niet meer.
No comments:
Post a Comment