Eigenlijk is het onze bedoeling om in een keer van Appelscha naar Gorredijk te varen. Als we echter om half negen wakker worden regent het. We besluiten weer lekker terug in bed te kruipen en onder het comfortabele getik van de regen vallen we weer in slaap.
Rond elf uur staan we alsnog op en maken klaar voor vertrek. Gorredijk is nu echt onhaalbaar. In plaats daarvan zet ik mijn zinnen op Donkerbroek omdat hier ook voorzieningen zijn terwijl tussen Donkerbroek en Gorredijk geen voorzieningen zijn.
Sue-Ann gaat eerst proberen de pas in te leveren maar komt onverrichter zake terug: de automaat werkt niet. Ze heeft voor de zekerheid al haar pogingen maar op video vastgelegd maar we bezitten dus nog steeds het pasje.
Op het moment dat we willen vertrekken komt er net een ander jacht voorbij. Voor ons handig omdat we dan meteen kunnen aansluiten. De eerste twee bruggen zijn zelfbedieningsbruggen die door de plaatselijke jeugd tegen een fooi worden bediend. Daarna komen we bij de eerste sluis aan voor vandaag. Samen met twee andere jachten schutten we eind naar beneden. Halverwege tussen Appelscha en Oosterwolde ligt nog een sluis waar we wederom een eind naar beneden gaan. Daarna komen we in Oosterwolde waar een van de jachten waarmee we sinds de eerste sluis samen voeren aanlegt. Voordat we Oosterwolde weer verlaten volgt weer een ... verlaat. Hier gaan we wederom een eind naar beneden. Hier staat de plaatselijke dorpsgek in het dialect allerlei opmerkingen te maken, er vooral op gericht om Sue-Ann te plagen. Zo vindt hij dat Sue-Ann in bikini zou moeten zitten terwijl het nog steeds regenachtig weer is.
Gelukkig kunnen we deze man snel achter ons laten en volgen we het andere jacht op onze reis naar Donkerbroek. In de "middle of nowhere" is weer een draaibruggetje dat zelf bediend moet worden. Het bootje voor ons stopt bij de steiger, de mevrouw stapt af en probeert de brug te bedienen maar lijkt daar enigszins moeite mee te hebben. Daarop besluiten wij dat Sue het roer even overneemt en ik ga proberen de vrouw te helpen. Daarvoor moeten we echter aan de andere kant van de vaart afmeren en afstappen en terwijl we daarmee bezig zijn is het de mevrouw inmiddels gelukt de brug open te draaien. Sue-Ann vind dat ik evengoed moet helpen de brug weer dicht te draaien maar dat gaat natuurlijk niet omdat ik aan de verkeerde kant van de brug sta. Dit alles levert bij de schippers van het andere jacht de nodige verwarring op en uiteindelijk besluiten we dan maar verder te varen. Bij de volgende draaibrug zullen wij hem open maken en hen doorlaten. Zover zal het echter niet komen, want voor die tijd komen we al aan in Donkerbroek. Langs de vaart zijn aanlegmogelijkheden gemaakt, op het grasveldje staat een eenvoudig toiletgebouwtje en stroom is beschikbaar via aansluitingen die zijn ondergebracht in amateuristisch gebouwde houten kastjes. Desondanks is het een fraai plekje om te liggen.
Als we bij de buren informeren of er een havenmeester is krijgen we te horen dat we hier gratis mogen liggen en dat we zelf een donatie mogen doen in een speciale gleuf ter vergoeding van de elektriciteit. Sue-Ann en ik gaan meteen op zoek naar die gleuf maar we kunnen die niet vinden. We informeren nogmaals bij andere buren maar ook hen aanwijzingen brengt ons niet verder.
We krijgen bezoek! Vanavond komen oom Ab en Renee koffiedrinken op de boot. Sue stelt voor om eerst nog een eindje te gaan fietsen en dat lijkt me wel een goed idee. Ik zoek op de kaart naar een plekje dat de moeite van het bezoeken waard zou kunnen zijn en vind een natuurgebied dat uit plassen en heide bestaat op een kwartier fietsen afstand. Sue stemt in en dus fietsen we naar het betreffende natuurgebied. Daar maken we vervolgens een rondje door het gebied en willen dan op de terugweg bij een eetgelegenheid wat eten en drinken. Volgens google maps is de kortste en snelste route via een onverhard pad. We besluiten de gok maar te nemen maar het is een slecht begaanbaar pad en vooral Sue-Ann heeft het er moeilijk mee. Halverwege dient zich de mogelijkheid aan om, weliswaar via een omweg, de weg te vervolgen over asfalt. Dus we doen dat maar en zo komen we rond zes uur aan bij de eetgelegenheid. Helaas blijkt het eten erg tegen te vallen.
Eenmaal terug op de boot ruimen we de boel op voor het aanstaande bezoek. We maken binnen ruimte voor twee tuinstoelen maar omdat het droog is maken we ook de kuip gereed. Als het bezoek arriveert blijven we lekker buiten zitten. Het is weliswaar wat frisjes en bewolkt maar prima te doen.
De turfroute heeft met de komst van het autoverkeer aan belang verloren. Daarom werden er begin jaren zeventig plannen gemaakt om de vaart te dempen. Een aantal mensen hebben zich toen verenigd in een stichting die, met succes, de vaart voor pleziervaart open heeft willen houden. De stichting heeft tot een paar geleden bestaan. Sindsdien zijn de belangen overgenomen door de provincie en is de stichting opgeheven.
Terwijl we met het bezoek gezellig in de kuip aan het kletsen zijn komt er een mevrouw langs. Ze zegt dat ze de havenmeester is en dat we, ondanks dat we hier gratis mogen liggen, een vlaggetje kunnen kopen om het onderhoud van de voorzieningen te ondersteunen. De voorzieningen waren ten tijde van de stichting van de stichting en zijn daarna overgenomen door de gemeente. De dorpsbewoners van Donkerbroek zorgen er nu samen voor het beheer.
Nu wil het geval dat ik mijn hele leven er al van gedroomd heb om een vlaggetje van Donkerbroek te bezitten dus investeren we 10 euro (er werd 7,50 gevraagd) om mijn droom te verwezenlijken.
Het is al donker als ons bezoek vertrekt. Ik vond het erg gezellig.
No comments:
Post a Comment