Voor de zekerheid staan we vroeg op. Als Sue-Ann me wakker maakt om half acht heeft zij al gedoucht. Ik ga douchen en de boot klaar maken. Rond half negen verlaten we het haventje en gaan liggen op de wachtplaats voor de sluis. Er ligt al een ander schip voor ons te wachten.
Omdat wij aan de lage kant liggen en het water hoog is in de sluis mag de andere kant eerst. Dus wij kunnen, ik schat, tien voor half tien geschut worden. De eigenaardige sluiswachter van de afgelopen dagen was er nu niet. Er was nu een dame. Ik vind dat ze wat te lang door blijft ouwehoeren met voorbijgangers als de deuren al open kunnen. De afsluiters in de deuren worden hydraulisch bedient, maar openen gaat met de hand: eerst aan een kant de deur open slingeren, dan helemaal omlopen over de deuren aan de andere kant en dan de andere deur open slingeren. Gelukkig helpt de voorbijganger waarmee ze stond te ouwehoeren een handje door de deur aan zijn kant open te draaien.
Tamelijk probleemloos varen we door de volgende twee sluizen en de talloze bruggen. Rond twaalf uur komen we voor een brug in Smilde die niet meer open gaat, dus we wachten nu maar tot het een uur wordt. Dit keer gebruik ik de lunchpauze om wat telefoontjes te plegen en wat mailtjes te beantwoorden.
Ik ben op dat moment in de veronderstelling dat de haven die ik als bestemming heb gekozen, passantenhaven Marsdijk, voorzien is van toilet, douches en uiteraard stroom.
Als we onze weg vervolgen sluit een boot achter ons aan; de boot die al lag te wachten voor de eerste sluis vaart nog steeds voor ons.
Omdat ik nog een mailtje moet beantwoorden laat ik Sue-Ann een stukje sturen. Om een of andere reden lukt het haar niet goed om de boot op koers te houden. De elektrische besturing voldoet dus niet. Het probleem is denk ik dat het niet lukt om het roer precies op de goede plek te krijgen. Effectief ben je dus continu het roer heen en weer aan het bewegen om op koers te blijven. Overigens ben ik er van overtuigd dat ook als het wel zou lukken om het roer in de juiste stand te krijgen er nog steeds continu gecorrigeerd moet worden. Ik merk bijvoorbeeld dat als ik meer of minder gas geef de koers al veranderd. Als je door een engte bij een brug vaart heeft dat ook effect. Als je een tegenligger tegen komt heeft zijn hekgolf ook weer invloed op de koers.
Uiteindelijk wil ik een roerstandmeter op het roer hebben. Dan laat ik de besturing de hydrauliek zo aansturen dat een vooraf ingestelde roerstand gehandhaafd wordt. In plaats van 2 drukknopjes zou je dan kunnen sturen met een klein stuurwieltje waar je de roerstand mee opgeeft. Maar dan moet ik eerst een goede terugkoppeling hebben voor de roerstand.
Omdat Sue Ann niet voor een brug durft te wachten (omdat je dan de boot steeds een beetje moet corrigeren om ongeveer op dezelfde plek te blijven) blijf ik dus in de buurt en komt er van het beantwoorden van het mailtje niets terecht. Maar het duurt niet lang meer voor we in Assen zijn. Hier stoppen we met het volgen van 'de vaart' want na de eerste brug in Assen heet het water Noord Willemskanaal. Het is hier breder. We varen naast de A28.
Rond 15:00 komen we aan bij sluis Peelo. Als wij komen aanvaren komt er net een klein binnenvaartschip de sluis uitvaren. Zeer waarschijnlijk wordt het schip puur recreatief gebruikt, want er is op dat traject eigenlijk nergens een plaats waar iets geladen of gelost zou kunnen worden. Of tenminste: het ligt niet voor de hand.
Maar wij mogen dus meteen de kolk invaren, het licht staat op groen. De sluiswachter maakt het raam even open om ons te begroeten, aardig! We moeten 4.8m naar beneden zakken. Gelukkig is dit een veel modernere sluis. Het gaat allemaal veel gecontroleerder en er zijn glijstangen zodat we rustig met een touwtje op de middenbolder naar beneden zakken. Direct achter de sluis ligt een vaste betonnen brug. De doorvaarthoogte is daar 5m80, dus voor veel schepen zal dat wel toereikend zijn zeker.
Over die middenbolder nog wat: het is eigenlijk geen bolder maar een kikker. De ontwerper van de Leimuidense Rietaak, Nico Bontje, heeft daar goed over nagedacht. De kikkers zijn een met de romp en dus oersterk; een bolder zou in het gangboord moeten staan en dan loop je er steeds tegenaan en de touwen moeten over (of door) de verschansing. Maar toen we aankwamen in Dieverbrug had de angstige buurman met de Gilissenvlet er commentaar over. Zijn boot had goede bolders, dit kon zo niet. Toen de boot te koop lag in Hoorn is er ook een keer iemand over komen zeuren. Ik heb de buurman verzekerd dat het sterk genoeg was en dat beaamde hij ook, maar het kon toch niet zo. Best.
We moeten nog iets van anderhalve kilometer doorvaren voordat we in de haven zijn. Als we daar dan aankomen staan we even raar te kijken. Het is een soort inham in een woonwijk, een rechthoekig meertje. Twee van de vier zijden zijn voorzien van een kade met bolders en er staan zuilen voor elektriciteit. Meer is er niet. Dat had ik niet verwacht... Er ligt ook maar een boot, verder is de hele kade leeg. Ik kijk het even na en kom tot de conclusie dat de voorzieningen aan het eind van de vaart zijn, in het centrum van Assen. Maar ik heb geen zin om terug te varen, dus besluit te blijven liggen. Stroom is hier goedkoop: 50 cent voor 2kWh. Liggeld trouwens ook: 5 euro per overnachting, ongeacht de lengte.
Ik leg aan met de kont bij een zwemtrapje. Eigenlijk moet ik even het water in, want ik vermoed dat er iets in de schroef zit of dat er ergens iets is blijven hangen. Vandaar bij het zwemtrapje. De elektrazuil staat aan de andere kant van het trapje. Sue-Ann vind dat ik de boot moet omdraaien, omdat het snoer dan niet langs het trapje loopt. Ik zie daar het nut niet van in, maar als Sue daar gelukkig van wordt wil ik best omdraaien. Maar dat hoeft niet. Het gaat haar er alleen om dat het een onnodige belemmering is voor gebruikers van het trapje. Ja, het is wel een hele grote stap: over een snoertje van 10mm doorsnede. Ik zie het niet. Maar ze blijft aanhouden. Dus ik vraag nog eens: als jij er gelukkig van wordt wil ik best andersom gaan liggen, maar ik zie het nut er niet van in. Zij houdt het op 'mannenlogica' dat ik het nut niet snap, maar andersom liggen hoeft voor haar niet.
Dus maak ik netjes vast, sluit de elektra aan en schakel de hoofdschakelaar van de hydrauliek uit. Daarvoor moet het motorluik open en daardoor valt het mij op dat er rommel in het wierfilter zit. Dus dat ook maar gelijk even schoonmaken. Dan blijkt echter in de inlaat van het bakje ook plantenresten te zitten. Daarom maar even het hele bakje verwijderd om de aanzuigleiding te kunnen controleren en te reinigen indien nodig. Het blijkt dat de aanzuigleiding wel schoon is, de rommel is alleen blijven hangen op de haakse bocht die het water moet maken.
Nu we toch bezig zijn meteen maar even het oliepeil van de hydrauliek controleren. Ik weet zeker dat er hydrauliekolie lekt, maar ik weet nog niet waar precies. Het is me eerder opgevallen dat de onderste spant in de kont ook vettig is van de olie, dus waarschijnlijk lekt het ergens bij de cilinder. Het niveau meten doe ik door een houten stokje in het tankje te steken. Daarvoor moet uiteraard de vuldop er even af, maar als ik dat probeer breekt die af! Er blijft nog een stuk in de tank zitten. Met een waterpomptang probeer ik voldoende grip te krijgen om het restant ook eruit te draaien maar daarbij loop ik een blessure op: er schiet iets scherps onder mijn duimnagel en maakt daar een sneetje.
Uiteindelijk lukt het me wel om het restant te verwijderen. Het olieniveau is ongeveer hetzelfde als bij vertrek, iets meer dan half vol. De tank dicht ik voorlopig maar even af met een stukje tape maar eigenlijk moet er wel iets beters voor komen. We moeten nog even wat spullen halen bij de Action, dus we kunnen dan wel even langs een bouwmarkt om te kijken of er stop te vinden is die er in past.
Terwijl we zo even aan het rommelen zijn komen er nog 2 boten aanmeren. Even later komt er een grote supervancraft aanmeren. De stuurman roept al dat hij last heeft van de ondiepte. Hij meert af door met hek- en boegschroef zijwaarts te bewegen. Sue-Ann vind dat wij dat ook maar moeten hebben.
Dan fietsen we naar het centrum van Assen, voor boodschappen, maar ook wil ik graag even de vaart zien en het oude kanaal dat dwars door de stad liep. Er zouden nog significante stukken over moeten zijn. En we gaan even eten: bij een grand cafe op een pleintje. Er zijn mosselen in de aanbieding en ongeveer iedereen zit daar ook mosselen te eten. Uiteraard moet ik geen mosselen (maar babyvoer), de dame die ons serveert vind het goed dat ik iets kies van de lunchkaart. Sue-Ann neemt wel mosselen.
Als we later klaar zijn met eten komt een andere, oudere, vrouw de tafel afruimen. Ik vermoed dat ze eigenaar is of een van de eigenaars. Ze vraagt: "jij houdt niet van mosselen?" Ik: "nee." Tot mijn grote verbazing antwoord ze: "ik ook niet. Ik vind het wel gezellig maar voor een of twee." Ik vind dat best grappig: heel erg je best doen om mosselen te verkopen terwijl je er zelf niet van houdt.
Na het eten zoeken we de kom aan het einde van de vaart op en vandaar fietsen we naar de zijtak waar 'het kanaal' begint. De grote boog ten noorden van Assen waar we vanmiddag doorheen gevaren zijn is betrekkelijk nieuw. Vroeger ging het scheepvaartverkeer dwars door Assen. Toen de omleiding gereed is gekomen is het kanaal in onbruik geraakt en zijn er dammen in gelegd, is het smaller gemaakt en onbevaarbaar. Tot mijn verassing ligt er een nieuwe brug aan het begin van het kanaal, met werkende verlichting op dubbel rood. Als we onze weg vervolgen blijken er ook nieuwe remmingwerken geplaatst te zijn. Iets verderop ligt een compleet nieuwe sluis. Het stukje kanaal aan de andere kant van de sluis ligt vol damwanden, de straten zijn afgezet met hekken: hier wordt gewerkt. Iets verderop is een nieuwe draaibrug en iets verderop nog een. Ook verderop zijn weer werkzaamheden. Wat zijn ze van plan? Gaan ze een nieuwe aanlegvoorziening maken in het centrum?
Thuisgekomen zoek ik het op op internet en vind deze website. De eerste zin: "Water brengt levendigheid in de stad." Wow, cool, ze gaan het kanaal weer helemaal in ere herstellen! Ik zou willen dat ze in Alphen de Kromme Aar ook weer bevaarbaar maken. Assen geeft in ieder geval het goede voorbeeld. Nouja, in Alphen hebben ze eerst nog wel wat anders aan hun hoofd.
Nieuwe foto's staan in het album.
No comments:
Post a Comment