Tien over tien vertrekken we. We varen eerst de Zuid-Willemsvaart verder naar het noorden. Waar deze naar bakboord afbuigt begint het nieuwe Maximakanaal. Beroepsschippers vinden dat we (pleziervaart) hier niets te zoeken hebben, maar zoals ik in mijn blog van gisteren al schreef is de route via Den Bosch nagenoeg onbevaarbaar in verband met de enorm beperkte schuttijden van sluis 0. We moeten dus wel.
Ondanks het zakelijke karakter van dit nieuwe stukje kanaal zijn er wel degelijk voorzieningen aangebracht voor pleziervaart. Al meteen als we het kanaal invaren komen we bij sluis Hintham. Een vrachtschip dat voor ons uitvoer ligt er al te wachten op de volgende schutting en met diezelfde schutting mogen wij ook mee. Een nog kleiner bootje dan het onze gaat ook mee, maar als we de sluis uitvaren en het vrachtschip langzaam op ons uitloopt lopen wij uit op het bootje. Bij de volgende sluis, sluis Empel, gaat de deur dicht voordat het bootje er is. Die moet dus nog een schutting wachten.
De sluisdeuren zijn trouwens wel grappig: het zijn enkele deuren, niet de gebruikelijke twee halve die samen een punt vormen.
Om tien over een varen we de Bergse Maas op in westelijke richting. Het is een mooi stukje om te varen, het slingert wat en aan de noordkant er zijn kribben met daartussen strandjes. Sommige worden gebruikt door mensen, soms met een boot, soms zonder. Ik vraag me af hoe ze daar komen. Er lopen ook koeien en die lopen soms ook het water in.
Ter hoogte van Heusden varen we het Heusdensch Kanaal op. Je moet meteen onder een stuw door die alleen gesloten wordt bij hoog water. Een stukje verder kom je dan op de Afgedamde Maas. Dit is een mooi stukje Nederland. Er is hier ook erg veel pleziervaart maar we komen ook nog enkele vrachtschepen tegen.
Vlakbij Giessen is de Wilhelminasluis. We moeten even wachten maar om kwart over vier varen we de sluis weer uit. Na een klein stukje varen heb je dan aan bakboord Woudrichem waar dr Tinus wordt opgenomen. Aan stuurboord is slot Loevestein te zien, een beetje verscholen achter bomen. Vooral het stukje Woudrichem is erg fraai om te zien. Dan moeten we de Waal oversteken. Wilma roept via de marifoon dat we willen oversteken en er komt vrijwel meteen een reactie van een binnenvaartschipper die aangeeft dat het heel rustig is en dat we probleemloos kunnen oversteken. Hijzelf komt van bakboord, maar vond kennelijk dat wij er nog wel voor langs konden.
De Waal is natuurlijk een drukke rivier met veel beroepsvaart, maar er zijn ook mafketels met waterscooters die heel hard heen en weer vliegen. En ook mensen met sloepjes en andere kleine bootjes zijn niet te bang om het ruwe water van de Waal op te gaan.
We varen in westelijke richting met als doel om de Lingesluis in te varen. Wilma staat nog altijd aan het roer (of eigenlijk: zit met de afstandsbediening). Ik ga even snel naar binnen om te kijken waar de sluis precies is. Wilma weet wel waar we moeten zijn, nog een stukje verder. Maar volgens de kaart niet: we moeten toch echt hier in, waar ook de veerboten komen. Dat had Patrick me trouwens al verteld.
Voor de Lingesluis is een heel klein wachtsteigertje, of meer een remmingswerkje. We moeten even wachten tot de sluis voor ons open kan. Deze sluis heeft geen marifoon en als we de sluis invaren zien we ook waarom: het is een piepklein sluisje dat bedient wordt vanaf lessenaars op de kant.
Het waait hier nogal en als ik voorzichtig, na twee speedboten, het sluisje wil invaren krijgt de wind ineens grip op de aak en worden we weggeblazen. Omdat de snelheid heel laag is heeft de wind veel meer invloed dan ik kan corrigeren met het roer. Ik moet behoorlijk klooien om de sluis in te komen en Wilma moet zelfs afduwen van de kant. Pfff. Het trage reageren van het elektrisch bestuurde roer helpt hier bepaald niet.
Als we de sluis uitvaren is het ons even onduidelijk waar we moeten zijn. Kunnen we zo ergens gaan liggen of is er een meldsteiger? Wilma vraagt het aan een jongen in een opblaasboot. Het blijkt dat we gewoon ergens kunnen gaan liggen waar we willen. Op zoek dus naar een vrije plaats, Middenin het vaarwater ligt een flinke speedkruiser vreselijk in de weg. We varen een box voorbij die een beetje onhandig ligt, maar waar we denk ik wel in gekund hadden. Iets verder is er nog een mooie box vrij, maar de jongen in de boot roept iets van "ik denk dat het voor jullie beter is om door te varen naar de hoek." Dat is mooi, maar wat bedoelt hij? Het doet me denken aan de situatie vorig jaar in Appelscha waar ook iemand een vage aanwijzing gaf die uiteindelijk alleen maar resulteerde in verwarring en gedoe.
We zijn inmiddels de mooie box voorbij gevaren en ik besluit om terug te gaan. Ik probeer achteruit terug te varen, maar de boot wordt opnieuw door de wind weggeblazen. Er zijn aan onze bakboordkant uitbouwsels boven het water aan de panden langs het water gebouwd. Aan de stuurboordkant liggen boxen met boten. Bij het achteruit varen schuift de boot onder zo'n aanbouwsel. Er komen ons boten tegemoet waarvan de eerste maar meteen erlangs gaat. Op mijn verzoek vraagt Wilma aan de mensen in de volgende boot om even te wachten zodat ik achteruit de box in kan varen. Daarvoor moet ik een bocht van 90 graden maken. Ik probeer met de kont achteruit zo dicht mogelijk bij de paal van de box te komen en probeer vervolgen met de boegschroef de boeg om te draaien zodat we recht voor de box komen te liggen. Helaas treitert de wind mij opnieuw en nog voordat ik achteruit de box in kan varen worden we in zijn geheel opzij weggeblazen. We liggen nu dus overdwars in het vaarwater en zijn de box voorbij en liggen nu voor de box van de buurman zo gezegd.Met boegschroef, voor en achteruit schakelen en sturen probeer ik te redden wat er te redden valt maar ik kan niet voorkomen dat we met de kont veel te dicht bij de boot in de box naast ons komt. Om te redden wat er te redden valt probeer ik af te duwen van de boot in de box. De schipper van die boot komt mij daarbij helpen. In de boot aan de andere kant van "mijn" box komt de schipper mij ook helpen. Met nog wat gepruts met touwen en duwen en trekken lukt het dan om de boot in de box te wurmen. Dit alles wordt natuurlijk gadegeslagen vanuit alle andere boten die er liggen. Ik kan het van hun gezicht aflezen: "wat een prutser!"
Ik vind het een vreselijke afgang. De buurman wrijft het er nog even in: "is dit een hybride boot?" "Hoezo?" vraag ik. "Nou, elektrisch roer en ik hoorde nog een elektrische motor ergens voorin." Ik weet niet wat ik moet zeggen. Gelukkig komt hij snel op een ander onderwerp: hij blijkt lang geleden een boot gehuurd te hebben in Oldemarkt, bij Roest.
Dan komt het moment dat Wilma van boord gaat. Ik zoek voor haar op hoe laat de treinen vertrekken en waar het station is. Ik stel voor om met haar naar het station te fietsen en dat ik dan met twee fietsen terug fiets. Wilma gaat liever achterop. Met iemand achterop fietsen heb ik al jaren niet meer gedaan, maar het lukt en ik zet haar af bij het station. Ze reist naar de plaats waar de auto geparkeerd is en rijdt vervolgens terug naar de boot om al haar bagage af te halen. En dan komt na bijna een week een eind aan Wilma's vakantie bij ons op de boot.
Overdag heeft Sue-Ann het bericht gekregen dat haar nichtje aan het bevallen is, maar dat er problemen zijn. Ze maakt zich grote zorgen, maar gaat desondanks slapen. Terwijl ze slaapt komen er via whatsapp foto's binnen van de net geboren baby. Ik maak haar maar even wakker.
Na een telefoongesprek komt Sue erachter dat de baby deels naar haar vernoemd is. Nu begint ze plannen te maken om zo snel mogelijk als we terug zijn bij haar nichtje op bezoek te gaan. Ik zie de bui wel hangen en heb geen zin in een continu gespannen Sue-Ann aan boord, dus ik stel voor om morgen in Gorinchem te blijven en dat zij met de trein bij haar nichtje op bezoek gaat. Ik vermaak me wel in Gorinchem. Ik geloof dat ze daar wel blij mee is.
No comments:
Post a Comment