We staan mooi op tijd op. Ik ga douchen, Sue moet nog wat extra liggeld afrekenen voor de extra nacht die we zijn gebleven. Toch is het al kwart voor tien als we de haven verlaten. We varen eerst een klein stukje naar het noorden de Maas op, maar gaan boven Maastricht bakboord uit de Zuid-Willemsvaart in. Het is een behoorlijk recht kanaal in een landelijke omgeving. Meteen komen we bij de eerste sluis, sluis Bosscheveld.
We weten niet precies hoe ver we vandaag zullen komen. Volgens de mij ter beschikking staande gegevens is er maar 1 jachthaven tussen Maastricht en Weert, in Bocholt. In de praktijk blijken er nog wel wat meer te zijn. Vrij snel na sluis Bosscheveld gaat de vaart verder door Vlaanderen. Er is niet veel verkeer, we komen enkele jachten tegen. Zo varen we urenlang tot we even na twee bij Sluis 18 arriveren. Er is voor ons net een jacht ingevaren dat naar beneden geschut wordt, dus wij moeten daarop wachten en vervolgens moet de sluis weer vollopen. Dat duurt niet lang. Eenmaal de sluiskolk ingevaren komt de sluiswachter naar ons toe. "Hebben jullie al een vaarvignet om door Vlaanderen te varen?" vraagt hij ons. Nee dus. "Dan kun je er hier een kopen, dat kost EUR 40,-" Oke, dat moet dan maar. Eigenlijk moet ik een paspoort hebben en een eigendomsbewijs van de boot. Ik heb geen van beide, maar uiteindelijk neemt de sluiswachter genoegen met wat gegevens over de boot en mijn rijbewijs. Ik kan de 40 euro pinnen en krijg een grote groene sticker die ik nog vóór het schutten op de kont moet plakken. Van de boot welteverstaan.
Het voelt allemaal wat nutteloos omdat we alweer bijna in Nederland zijn en ook niet meer terug komen in Vlaanderen. Tenminste niet meer dit jaar. Maar goed: regels zijn regels.
De sluiswachter vertelt me dat de sluizen vandaag tot drie uur worden bedient. Hij heeft onze komst bij de volgende sluis aangekondigd en ze zullen daar op ons wachten. We komen daar een kwartiertje later aan, om kwart voor drie. De deuren staan open, het licht is op groen dus we kunnen meteen invaren. Het andere jacht ligt er al in op ons te wachten. Direct na de sluis is een brug die open moet, maar als het eerste jacht na het schutten onder de brug door is gaat de brug alweer naar beneden en de lichten van de sluis op rood zodat we eigenlijk niet mogen doorvaren. Ik geef toch maar wat gas om nog net onder de brug door te glippen. Waarom dit zo gaat is mij niet duidelijk, ik vermoed dat de sluiswachter haast heeft om naar huis te gaan.
De volgende sluis, sluis 16, ligt net ten zuiden van Weert. Deze wordt op zaterdag tot vier uur bedient. Het is pas tien over half vier als we daar arriveren. We kunnen er meteen invaren, samen met de Colorado voor ons. De sluiswachter zit in een portacabin bij de sluis, maar nog voordat we de sluis uit kunnen varen zijn de rolluiken dicht. Er is in Weert een aardig haventje met voorzieningen, voor boten van maximaal 10 meter. Ik verkeer in de veronderstelling dat we tot het haventje onder alle bruggen door kunnen maar daar vergis ik mij in. De stadsbrug in Weert moet voor ons open want deze is in gesloten toestand slechts 1m24 hoog. Tegen de tijd dat we daar arriveren is het net vier uur geweest en staan de lichten op dubbel rood. Er is in de vaart zelf mogelijkheid om aan te meren maar er zijn geen voorzieningen zoals stroom en toilet. Ik baal als een stekker, want ik had, als ik het had geweten, wellicht de brugwachter nog kunnen vragen op ons te wachten of de Colorado voor ons hebben ingehaald om sneller bij de brug te zijn.
We maken vast aan één bolder want deze zijn voor de beroepsvaart bedoeld en staan voor ons veel te ver uit elkaar. Ik laat de motor nog een poos stationair doorlopen om de accu's bij te laden. We willen naar een film in de bioscoop in Weert en daarvoor nog even eten. Daarvoor wandelen we naar het centrum, maar als we halverwege zijn bedenk ik mij ineens dat de TV nog aan staat in de boot. Dat is zonde van de acculading! Wilma en Sue-Ann lopen door, ik ga terug naar de boot, zet de TV uit en pak de fiets om naar het centrum te fietsen.
Het Chinese restaurant waar we eten zit vlakbij de bioscoop en de man die ons helpt is uiterst behulpzaam en houd rekening met de beperkte tijd tot de film begint. De film begint om kwart voor zeven, maar vijf voor half zeven waarschuwt hij ons en stelt voor om alvast thee te brengen. Ik hoef geen thee, de dames wel. Ik ga daarom alvast de kaartjes kopen, maar als ik terug kom zijn de dames nog niet gereed. Evengoed komen we op tijd voor de film.
Na de film fiets ik meteen terug naar de boot en start de motor om de accu weer wat bij te laden. Sue-Ann blijft nog even met Wilma in het centrum om wat kletsen. Met de motor stationair draaiend werk ik in de kuip de blog bij. Even later komen de dames ook weer aan boord. Een wandelaar die met zijn hond langs wandelt maakt nog een praatje met ons en wenst ons nog een fijne vakantie.
No comments:
Post a Comment